donderdag 28 juni 2007

Rechtbank

Deze morgen mijn contract voor volgende week getekend. En deze namiddag voor de tweede keer naar de rechtbank.

Een uur voor de afspraak kreeg ik een sms-je van hem met aanwijzingen over hoe ik het beste zou rijden en waar het juist was. Ik geraak al bijna een jaar overal waar ik moet zijn zonder zijn hulp, blijkbaar beseft hij dat nog niet goed.
Vandaag had ik trouwens het geluk dat de vriendin waarmee ik 's middags gaan uiteten ben me tot aan het gerechtsgebouw (en terug weg) gebracht heeft. Maar dat heb ik wel niet aan zijn neus gehangen. Het vinden is trouwens simpel, als je in de buurt bent, gewoon de massa volgen ;-) 't Was weer aan de lopende band te doen.

Hij was de vriendelijkheid zelve, was zeker bang dat ik niet zou tekenen en hij nog niet met zijn 'nieuw gezin' zou kunnen starten.
Terwijl we nog even moesten wachten, heb ik wat over de kinderen gesproken. (Jaja, ik ben altijd zo dwaas om toch dingen te willen vertellen...) Hij zou de 'volgende keer' dat hij naar België komt, langer blijven en tijd maken voor hen (net zoals het voor vandaag gepland was lol) en sprak zelfs al over de regeling voor de kerstvakantie.
Toen ik vertelde dat Oudste nog altijd piano wil leren spelen, zei hij dat hij zou meebetalen om er één te kopen. Ik dacht dat ik van mij stoel ging vallen, heb mij niet kunnen inhouden en geantwoord dat het dan zeker zoals bij de trampoline zou zijn?
Hij vond het niet grappig.

Net zoals vorige keer deed het mij niets om daar even mijn handtekening te zetten. De scheiding is voor mij al maanden geleden gebeurd, dat officieel papiertje heeft voor mij weinig betekenis.
Ik voel me eerder opgelucht, ben blij nu van die rompslomp te zijn verlost, weer iets om van de to do-lijst te schrappen en ik kan verder.

woensdag 27 juni 2007

Zucht

Na zijn uitval ivm de adressen van vorige week, gisteren een mailtje gekregen op mijn antwoord. Dat het kinderbijslagfonds 'MISSCHIEN' zou moeten weten dat hij geen Belgisch contract meer heeft, maar sinds 1 mei een rechtstreeks contract in Shanghai bij de Chinezen (not).

AAAAARRRGHHHHHRGHHHHHHHHHHH

Resultaat: alle papierwerk en telefoontjes die ik de voorbije weken doorgesparteld ben, waren voor Piet Snot. Maar dat is nog het minste van mijn zorgen, want waar meneer duidelijk niet bij heeft stilgestaan is dat we ook niet meer in regel zijn met de ziekteverzekering en dat de hospitalisatieverzekering van de kinderen niet meer geldig is.

Klein detail. Niet zo erg als een verkeerd adres bij de bank.

Terug naar af.
Ik moet een heel nieuw dossier aanvragen om het kindergeld op mijn naam te krijgen, niet zo evident als uitzendkracht. En het ziekenfonds gaat ook 'een paar' formulieren doorsturen en kijken wat ze kunnen doen. Ze kunnen me deze keer niet beloven dat er geen onderbreking zal zijn.

Dat is nu al de tweede keer dat hij het door zijn stommiteiten gedaan krijgt dat ik mijn ziekteverzekering kwijt ben. Een mens zou zo beginnen denken dat hij eindelijk een hobby gevonden heeft. Alleen kan ik er momenteel echt niet meer om lachen.

Positief denken Sabine, positief denken, pooo-ooooooositief denken.....

dinsdag 26 juni 2007

Never a dull moment

Deze morgen had ik om 9h een afspraak voor het tweede sollicitatiegesprek.

Alles begon al goed toen ik zag dat Jongste haar brooddoos vergeten was. Nog vlug langs de school gereden en dan naar Gent. De auto ergens geplant en ik was buiten adem maar nog net op tijd aan het kantoor. Oef.

Even moeten wachten en dan een gesprek met de 2 zaakvoerders. Vooral vragen over waarom ik in de Excel- file de titels gecentreerd had en niet rechts uitgelijnd (Qué??) en waarom ik in de brief iets niet had onderlijnd (Huh??). Heb geantwoord dat als hij dit graag zo heeft, hij mij dat maar moet laten weten en ik er geen probleem mee heb om dat dan altijd zo te doen. Het gesprek was eigenlijk best leuk, we hebben kunnen lachen en dat wil wat zeggen, want niet iedereen vindt mijn humor grappig.

Een uurtje later stond ik weer buiten. Door de gietende regen lopend naar mijn auto...die er niet meer stond.
Oeps. Euh......OEPS!!
Bleek dat ik hem voor een (weliswaar gesloten) inrit 'geplant' had, alleen was dat niet echt duidelijk en ik had dat in mijn haast ook niet opgemerkt. In de winkel op de hoek gaan vragen of ze iets gezien hadden. Niet dus.

Met de tram (was jaaaaren geleden) naar 't centrum een bezoekje gaan brengen aan de flikken. De deur die ze in de serie gebruiken is trouwens potdicht, de ingang is aan de andere kant. Daar wist een vriendelijke mevrouw mij te vertellen dat mijn wagen ergens aan de Ottergemsesteenweg stond en hoe ik daar met het fijne openbaar vervoer kon geraken.

Twee uur later stond ik de man van de takeldienst met mijn meest smekende gezicht aan te kijken, zodat hij toch ALSTUBLIEFT zijn middagpauze zou onderbreken en kon ik uiteindelijk naar huis rijden.

Een halve dag verder ben ik een ferme rekening, een uitgeregende kop, twee paar blaren (mijn schoenen waren er niet op voorzien om half Gent rond te dretsen), een dit-hadden-we-nog-nooit-gedaan-ervaring en een job rijker.

Volgende week is de eerste week van de vakantie, maar niet voor mij.
Hoera!

zondag 24 juni 2007

Vroeg

Gisteren ontbijt op bed gekregen.

Een tas koffie en een kom muësli. Geen brood, want dat kunnen ze niet snijden, geen fruitsap, want ze kunnen niet aan de fruitpers en er was blijkbaar even twijfel over een chocoladewafel, maar die heeft het ook niet gehaald ;-)
Ze vonden dat hun mama 'dit toch wel verdiende'. Zooooooo lief!

Dat het nog maar 5 na 7 was, heb ik maar zo vlug mogelijk genegeerd. Ik mocht trouwens nadat ik mijn koffie op had ook direct weer verder slapen en ze zouden mij niet storen en heeeeeel stil zijn.

Het is duidelijk dat mijn kinderen hun ochtenden niet beginnen met een dosis cafeïne ;-)

vrijdag 22 juni 2007

Oudercontact

Het schooljaar is bijna gedaan, dus mag ik nog een keer langsgaan bij de juf en meester van mijn oogappels.
Volgende week het gesprek voor Oudste, maar daar maak ik me geen zorgen in. Gisteren bij de juf van Jongste geweest en dat is een ander paar mouwen.

't Kind is 6 en al 'schoolmoe'. Ze is begot nog maar begonnen en het interesseert haar echt helemaal geen Tuuuuuuuut. Versta me niet verkeerd, ze haalt wel nog vrij goede punten, maar haar werkhouding is beneden alle peil.
Huiswerk maken kost elke keer bloed, zweet en tranen. Hangend aan de tafel of haar bureau, weglopen omdat ik een opmerking geef, boeken die op de grond gesmeten worden. Echt een moment om elke dag naar uit te kijken ;-)

Alleen wist ik niet dat het in de klas hetzelfde liedje was. Madam ligt meer op haar bank dan ze zit, geeft vaak de indruk niet te luisteren (maar kan wel antwoorden op de vragen lol!), zucht en blaast als ze moet werken, steekt nooit haar vinger op, maakt zich overal rap-rap vanaf met een en-als-'t-niet-goed-genoeg-is-dan-is-dat-jammer-ik-heb-gedaan-houding en vindt alles zo saaaaaaaaai....
Volgens de testen van het einde eerste leerjaar scoort ze een goede gemiddelde, terwijl ze volgens de juf aan de top van de klas zou moeten staan. Zelfs als ze weet dat het om een test gaat, kan het haar nog niet schelen en is haar enige doel er zo vlug mogelijk vanaf te zijn.

Haar juf weet niet meer wat ze nog zou moeten proberen en ik zit naast haar in dat bootje. Ik heb jaren raad gegeven aan ouders van kinderen die het moeilijk hadden, maar (meestal) wel hard werkten. Maar met mijn eigen kind dat (nu toch al volgens 3 verschillende scholen) meer dan gemiddelde mogelijkheden heeft en er niks mee doet, omdat ze eigenlijk gewoon geen zin heeft en te lui is, weet ik geen raad.

De juf heeft haar, omdat ze altijd zei dat het zo saai was, zelfs al moeilijkere oefeningen en uitdagingen gegeven. Jongste heeft haar een keer scheef bekeken en gezegd dat ze daar toch wel heel hard voor zou moeten nadenken (zucht en blaas). 't Was vlug duidelijk dat het niet voor die dag zou zijn ;-)
Het enige dat we nog vonden om te proberen, is haar toneel laten volgen, maar dit wel koppelen aan haar werkhouding. Ze is zo creatief en expressief en wil dit ook heel graag. Dus ben ik op zoek, alleen blijkt het niet zo evident om een toneel of dergelijke club te vinden waar een 6-jarige terecht kan... zucht en blaas ;-)

Ik durf echt niet te denken aan wat dit gaat worden in haar puberjaren, ze moet nog zo lang naar school.

woensdag 20 juni 2007

Productief

Ik vind van mezelf dat ik deze week al goed begonnen ben.

Gisteren heb ik opvang geregeld voor de kinderen deze zomer.
Ik weet nog helemaal niet of ik aan het werk zal zijn, maar de goede kinderopvang/speelpleinwerking zat al zo goed als vol. Ik moest nu beslissen of zou geen plaats meer gehad hebben. Ik denk dat het simpeler is, ze indien nodig uit te schrijven dan op het laatste moment nog op zoek te gaan naar een plek. Deze namiddag nog de laatste papieren gaan invullen en dan is dat ook geregeld.

Ik sta nu ook op een lijst voor een poetsvrouw via dienstencheques. Ik heb gewoon hulp nodig, ben het beu om alles in stukjes te moeten doen en nooit een huis te hebben dat een keer volledig proper is. Hoevel uren ze zal komen, zal dan afhangen van wat ik doe. En van hoe ze werkt. Vooral dat laatste. Ik ben een keer benieuwd wat ik over de vloer ga krijgen. Na mijn eigen stuurt-mij-een-keer-een-goei-poetsvrouw-ervaring uit mijn Randstad-tijd houd ik mijn hart vast.

Ondertussen zijn twee vriendelijke werkmannen mijn 3 maand geleden bestelde kast in elkaar aan het vijzen. HOERA! Dus kan ik straks eindelijk die laatste dozen uitpakken. Ze gaan zelfs ook nog mijn legplanken aan de muur hangen.
Nu nog afwachten of ik er alles in krijg... anders ga ik wel om een paar goei opbergboxen en vliegen de spullen die ik maar zelden uithaal op zolder. Ik heb ze het laatste half jaar ook niet gemist.

dinsdag 19 juni 2007

Verpest

Daarnet hem aan de lijn gehad. Over iets (in mijn ogen dan) onbenulligs. Maar Hij vond het duidelijk nodig om mij daarvoor nog een keer goed als een voetveeg te behandelen.

Onze bankrekeningen staan van toen we naar het buitenland verhuisden op het adres van mijn ouders. Vorige week heb ik de mijne eindelijk laten wijzigen. Blijkt dat ze in de bank ook zijn rekeningen op mijn adres geplaatst hebben.
Roept ende brult, maakt u kwaad, want dat KAN natuurlijk niet!! Hij zou het 'ten zeerste op prijs stellen dat ik ONMIDDELLIJK op het juiste adres laat plaatsen'.

Dat hij het voorbije jaar te tam geweest is om zelf het adres te veranderen en dat de uittreksels nu gewoon bij mij ipv bij mijn ouders terechtkomen, vergeet hij gemakshalve maar even. Ik MOET er NU voor zorgen dat zijn rekeningen op het adres van zijn ouders komen te staan. Verder MOET ik ook nog onze gemeenschappelijke rekening opzeggen en zorgen dat zijn naam niet meer aan de huurwaarborg gekoppeld staat. Want hij 'wil daar allemaal niks mee te maken hebben.'
Ik heb geantwoord dat hij tenminste een beetje beleefd kan zijn en gevraagd of hij echt niks anders had om zich druk over te maken.

Ik weet dat het mij allemaal niet meer zou mogen raken, maar hij slaagt er telkens weer in om op 2 minuten tijd mijn dag te verpesten en mij kokend van frustratie te krijgen.
De kinderen moesten niet aan de telefoon komen, daar had hij geen tijd voor en hij heeft ze trouwens vorige donderdag nog gehoord.

Ik hoop dat hij zo ambetant was, omdat het weekendreisje met super-veel-beter-dan-mij-lief ongeloofelijk is tegengevallen en dat ze de hele tijd ruzie gemaakt hebben, het hotel absoluut slecht was, het pijpenstelen geregend heeft, de huurauto in panne gevallen is, het eten niet om aan te zien en de vluchten uuuuuren vertraging hadden.

zondag 17 juni 2007

Buren

De 'aperitief-receptie' die vandaag om 11.30h startte, is nu (18h) net gedaan. En we hebben veel bijgeleerd over onze buren. Vooral nadat er een aantal flessen wijn en kommen sangria geledigd waren.

We hebben uiteindelijk niemand extra uitgenodigd en degenen die wel 'mochten' komen, waren des te contenter om bij de 'uitverkorenen' te horen.
De hapjes zijn zeer vlot van de hand gegaan, de drank nog meer. Het water en de frisdrank hebben mijn garage niet verlaten. Mijn kaken doen nog pijn van het lachen.
Ik denk dat we kunnen stellen dat ons welkomstaperitief één van die dingen is waar binnen een paar jaar nog over zal worden gesproken.

Ik ga mijn vaatwas leegmaken en weer vullen en in mijn zetel ploffen.
't Is goed geweest voor vandaag.

zaterdag 16 juni 2007

Voordelen

Vandaag vooral bezig geweest met de voorbereidingen voor het burenfeest van morgen.
Toen deze avond de mama van buurmeisje-dat-hier-bijna-woont haar dochter kwam halen, ging ik me net in de zetel zetten met een glas wijn. Heb er haar dan ook maar één gegeven.

Nadat we ongeveer een half uurtje aan het kletsen waren, rinkelde mijn gsm ergens in de achtergrond, maar ik was te tam om uit de zetel te komen en hem te gaan halen. Toen de mama nog een half uur later vertrokken was, toch een keer gaan kijken wie me gebeld had.

Bleek dat het de papa van buurmeisje-dat-hier-bijna-woont was. Omdat hij 'zijn echtgenote al bijna een uur kwijt was en dat als ik ze wist zijn, ik ze maar met de expresspost naar huis moest sturen.'

Ik heb mijn glas wijn bijgevuld, de tv aangezet, van kanaal naar kanaal gezapt en bij mezelf gedacht dat single zijn toch ook zo zijn voordelen heeft.

donderdag 14 juni 2007

Update

Yes!!!!! en Oh neeeee....

Yes!!! Omdat ze al gebeld hebben en ik dinsdag 26 juni op tweede gesprek mag. Volgens consulente waren ze zeer positief over mij. Hoera! Nu volgende keer ook nog een goede indruk maken.

Oh neee... Omdat onze huisartse vermoedt dat Oudste wel eens klierkoorts zou kunnen hebben. Bloed afgenomen en Oudste die toen ze een paar weken geleden absoluut oorringen wou moord en brand gebruld heeft op het moment dat de juwelier ze wou prikken, heeft zich heel sterk gehouden.
Morgen weten we meer. Hopelijk blijft het bij de ferme keelonsteking die ze nu zeker al heeft.

Moe

Een zieke Oudste, drie slapeloze nachten op rij en het ge-heen-en-weer in mijn hoofd hebben ervoor gezorgd dat ik doodop ben. Geen fut, geen energie en bijna te moe om te slapen.

Oudste is al sinds maandag ziek en elke dag denk ik dat ze erdoor komt, tot het 's nachts weer erger wordt. Vooraal de koorts is dan een probleem. Deze nacht wou ze mij iets vertellen en kreeg niks zinnigs gezegd. Dan weet ik ook al hoe laat het is, geen thermometer voor nodig.
Koorstwerende siroop hield het arme kind pas na de derde poging binnen, dus heb ik haar zoveel mogelijk afgekoeld met koude washandjes.

Als ik dan wat later weer in mijn bed kruip, wil het slapen ook niet echt lukken. Ik kan 's nachts ongeloofelijk goed in rondekens denken. Altijd maar verder en verder zonder ergens deftig uit te komen.

Straks naar de dokter, hopen dat Oudste toch vlug beter wordt en we vannacht wat slapen.

woensdag 13 juni 2007

Solliciteren (Take three)

Deze voormiddag bij het bedrijf doorgebracht met een gesprek, proeven op de pc en psychotechnische test.

Ik had het voordeel dat degene die het interview afnam eigenlijk geen HR-achtergrond heeft. (Het bedrijfje is zo klein dat er geen HR is.) Ze bleef niet hangen bij waarom ik het voorbije jaar niet gewerkt had, maar vond het met haar gezond verstand normaal dat ik eerst weer een aantal dingen op orde wou. Het feit dat ik in het buitenland gewoond heb, zag zij ook enkel als een voordeel. Ik heb de indruk dat ze niet op zoek zijn naar iemand met de perfecte opleiding, maar wel iemand met gezond verstand die zelfstandig kan werken en in de groep past.

De testjes gingen vlot. Een Excel-oefening, en brief typen voor de zaakvoerder, fictief een klassement opstellen... Niet echt super moeilijk.
De job op zich is ook niet zo super moeilijk. Veel verschillende dingen, eigenlijk gewoon administratief bijspringen waar je kan, eventueel de boekhouding wat voorbereiden... Een job die helemaal bij me past op dit moment Ik heb nu geen zin in een zeer complexe, uitdagende job met doorgroeimogelijkheden. Een fijne werkomgeving met glijdende uren, waar ik zelf grotendeels beslis hoe en wanneer ik iets doe, creatief mag zijn en dingen voorstellen en twee keer per week maar een halve dag moet werken, zonder compleet onder de stress thuis te komen.

Ze zou me vrijdag laten weten of ik voor een tweede gesprek mag komen. Maar zei er onmiddellijk achteraan dat het voor haar 'een zeer aangename kennismaking' was.

We leven op hoop.

maandag 11 juni 2007

Solliciteren (Take two)

Boze consulente heb ik vorige week inderdaad niet meer gehoord. Maar haar collega wel. Dat is dan degene die mij oorspronkelijk had ingeschreven en zei dat ik eigenlijk voor weinig jobs in aanmerking zou komen.

Om weinig met mij te kunnen doen, belt ze mij toch wel vaak ;-)
Dinsdag belde ze voor een vervanging bij een bedrijf op een kwartiertje van mijn deur. Part-time, admin werk, moest talen kennen...klonk allemaal goed. Dinsdag, woensdag en vrijdag werken. Ja hallo! Nog een keer met handen en voeten uitgelegd dat ik PT werk wil om dit beter te kunnen combineren met de kinderen. En dan zou ik de woensdag tot 18.30h gaan werken...ik denk het niet.

Woensdag was ze daar alweer. Ik wist niet wat me overkwam. Een admin job, weer op maar 15 min van mijn deur, admin en officemanagement en koffiemadam... het lijkt me alsof die persoon een beetje alles moet doen dat overblijft ;-) Zeer zelfstandig te werken (hoera!), 4/5 waarbij uurregelingen bespreekbaar zijn, ze werken met glijdende uren en zijn flexibel (alweer hoera!). En ze had al over mij gesproken en 'uiteraard' was het feit dat mijn ervaringen niet recent zijn geen probleem.

Qué?? U bedoelt??

'Maar Sabine, je hebt 8 jaar een eigen praktijk gehad, kan zeer zelfstandig werken, bent pro-actief én nauwkeurig. (Dat weet ze omdat ze een paar logopedistes kent?!) En het feit dat je in het buitenland gewoond hebt, sprak hen ook aan, want dat wil zeggen dat je voor nieuwe dingen openstaat. Ik moet alleen nog je CV doorsturen, maar heb natùùrlijk gezegd dat ik nog eerst met jou moest spreken!'
Als je spreekt van 180° draaien, dan kan dit toch wel tellen.

Maar ik ga dus woensdag op gesprek. Zie dit veel meer zitten dan de vorige job.

Alhoewel...koekjes zal ik er niet krijgen.
Doeme toch ;-)

zaterdag 9 juni 2007

Beloftes, beloftes...

In de aanloop naar de verkiezingen krijgt elke regering nog wel een paar goddelijke ingevingen om te bewijzen hoe goed ze het toch wel met de burger menen. Dit jaar was het niet anders.

Met veel tromgeroffel en poeha werd in het journaal verteld dat vanaf juni alleenstaande ouders 20 Euro extra kindergeld zouden krijgen. Per kind. Ik, en een heel pak mensen met mij, keek uit naar 40 Euro extra uit te geven geld. Hoera...... of toch maar niet.
Want ze hadden er de kleine lettertjes natuurlijk niet bij verteld. Ach...even vergeten te vermelden.....

We hebben een formulier om gezellig in te vullen gekregen, waarop we ons brutomaandloon moeten aangeven. Het extra geld is namelijk enkel voor diegenen is die maximum 1750 Euro bruto per maand verdienen. Enkel als ik halftijds of 3/5 ga werken, kom ik daar niet boven. Maar hoeveel alleenstaanden kunnen het zich veroorloven PT te werken?
Vanuit mijn ervaring bij Randstad weet ik dat niet zo veel lonen onder dat bedrag vallen. De arbeiders aan mijn bureau hebben mij meerdere keren voor zot verklaard toen ik zei wat wij als loon hadden. Met ploegenpremies ed, staken ze daar een heel stuk bovenuit.

Of zoals mijn (ook gescheiden) buurvrouw het zegt: een alleenstaande ouder die het moet stellen met zo'n maandloon, mogen ze van mij 100€ extra geven. 't Zal voor hen dan nog niet overlopen.

vrijdag 8 juni 2007

Attent

Ik was in mijn outlook-calendar de vakantieregelingen van de kinderen aan het ingeven, (superhandig, want dan wordt dat overgezet op mijn PDA) toen ik op 21 juli kwam.

Hij is zo attent geweest om daar hun 'Mojito Day' en op 25 juli hun 'Anniversary' in te zetten. Als 'recurring event' dan nog. Wel met tussen haakjes 'Shanghai' de stad waar ze (niet) wonen, zodat er zeker geen misverstanden zouden kunnen ontstaan omtrent voor wie dit van toepassing is.

Het hele jaar door staat er niksmendalle van afspraken of verjaardagen of weet-ik-veel-wat-hij-moet onthouden in. Hij gebruikte die kalender begot nooit. Dacht hij dat ik zou vergeten wanneer ik zijn fijne nieuws gekregen heb, wou hij nog een beetje zout in de wonde strooien door te laten weten dat hij die dag zou feesten, of wil hij dat ik hem help om het zich te herinneren ? (Hij is nogal 'vergeetachtig' in dt soort zaken.)

Zal hem die dag een kaartje sturen. Daar zal hij zeker blij mee zijn.

Oh, heb ondertussen nog in november de verjaardag van super-veel-beter-dan-mij-lief gevonden ook. Zou ze bloemen verwachten??

donderdag 7 juni 2007

Buren

Samen met mijn ook-nieuw-in-de-straat-buren heb ik volgende week zondag een soort receptie gepland. We hadden bij alle 'naaste' buren een uitnodiging in de bus gestoken. 'Naaste' zijnde tot een drietal huizen naast ons. Vermits we op een hoek wonen, kwamen we zo aan een tiental uitgenodigde families uit twee verschillende straten.

De reacties tot nu toe waren zeer positief.

Tot gisteren H (papa van buurmeisje-dat-hier-al-bijna-woont) aan mijn deur stond met de subtiele vraag wie er eigenlijk allemaal uitgenodigd was??
Blijkt dat één van de buren die net geen kaartje gekregen heeft in Jambers-stijl op onderzoek is naar wie, wat en waarom??? Hij is bij H. gaan aanbellen 'Of zij uitgenodigd zijn??? Want wij niet en die ook niet en die wel!' 's Avonds hebben ze H's betere wederhelft er ook al op aangesproken.
Zij zijn het doelwit, omdat iedereen ziet dat ik daar regelmatig over de vloer kom. (Hoera voor mijn netwerk, nu zijn we tenminste verwittigd.)

Iets dat begonnen is als een idee om een beetje kennis te maken en positief over te komen bij onze buren, heeft ons al bijna op de 'zwarte lijst' van de straat gezet. We gaan in elk geval over de tong ;-)

Ofwel gaan we nog 6 extra uitnodigingen uitdelen, waarbij ze dan wel weten dat ze die pas achteraf gekregen hebben, met de kans dat de andere kant van de straat ook in opstand komt en we straks een heel straatfeest aan ons been hebben, of niemand extra uitnodigen, waardoor we dan als wel heel onsympathieke mensen overkomen.
Between a rock and a hard place....

Wordt in ieder geval vervolgd.

woensdag 6 juni 2007

Eindelijk

Vijf maanden nadat we in 'ons' huis komen wonen zijn, kan ik eindelijk zeggen dat de kinderen zijn ingeburgerd. Meer zelfs, ze lijken echt hun plaatsje te hebben gevonden.

Oudste heeft al twee maanden geen migraine-aanvallen meer gehad. Ze slapen 's nachts stukken beter en worden nog slechts af en toe een keer wakker. Tien minuten nadat ze in hun bed liggen, slapen ze als rozen in plaats van nog een uur te liggen woelen.
Jongste heeft geen buikpijn meer die enkel op schooldagen te voelen was en gaat al huppelend de speelplaats op. Leren doet ze niet graag (veel te saai mama!!) maar spelen met haar vriendjes des te meer.

Vorige week vroeg ze aan een meisje uit haar klas of die voor een 'sleepover' wou komen. Het vriendinnetje heeft wat uitleg nodig gehad, maar is vrijdagavond tot grote vreugde van Jongste hier komen slapen. Vandaag zijn ze bij twee zusjes gaan spelen en nu lopen ze al weer bij iemand uit de straat in de tuin.

Deze zomer gaan ze op kamp met de KSJ, volgend jaar weer naar de dansclub, maar nu met nog meisjes uit hun klas erbij, en naar de turnclub en naar de crea-club en die moet nog een keer komen spelen, en die komen slapen en... en... en...

En ik weet wel dat iedereen me had gezegd dat het zo zou gaan, én dat jullie ook allemaal gelijk hadden, maar ik moest het toch zelf zien gebeuren.

Nu pas ben ik gerust.

dinsdag 5 juni 2007

Boek

Vorige keer van bij mijn zus een paar boeken meegenomen. We zijn allebei nogal grote afnemers van chick-lit ;-) We kopen de originele Engelse versies en gaan ze dan bij elkaar halen.

Deze keer had ze een paar boeken van een schrijfster die ik nog niet kende. Echte chicklit is het niet, ze hebben een beetje te veel inhoud en verhaal daarvoor, maar zijn des te boeiender.

Ik ben gisterenavond in een meer dan 700 paginas-rijk boek begonnen, waarop het buurmeisje-dat-hier-al-bijna-woont vroeg of ik 'al die bladzijdes ging lezen?'
Groot was haar verbazing vandaag toen bleek dat ik al de helft had weggewerkt. Ik kan het boek gewoon niet wegleggen, wil altijd weten wat er nu verder gebeurt. Ik hoef niet te vertellen dat ik tot een stuk in de nacht in mijn bed heb liggen lezen, deze morgen met kleine oogjes ben opgestaan en ik vandaag geen boodschappen heb gedaan. De strijk ligt er ook nog, mijn pc voelt zich verwaarloosd en de tv vraagt zich af wat hij misdaan heeft.
Ik lees heel graag en veel, maar het is een tijdje geleden dat een boek mij zo kon boeien. Net toen ik dacht dat het saai zou worden omdat ik de plot doorhad, geeft het boek zelf die oplossing en vraag ik me af wat er dan wel nog komt. Ik weet nu al dat ik het zonde ga vinden als het boek uit is en wil toch zo vlug mogelijk vorderen in het verhaal.

Dus nu... ga ik met een glas wijn terug in de zetel zitten en verder lezen.

maandag 4 juni 2007

Keuzes

Vandaag op sollicitatie geweest.

Resultaat: ik mag op gesprek met de aankoopdirecteur, niet voor de job waar ik oorspronkelijk voor in aanmerking kwam, maar de andere, volgens de HR-dame 'minder uitvoerende' job. Ze had al vlug door dat die eerste functie mij na een paar weken zou gaan vervelen en heeft dat dan ook gezegd.
Het loon dat ik vraag, blijkt geen probleem te zijn, ik mag 4/5 werken, ze heeft mij al alle praktische uitleg gegeven, ik kan één keer per week de koekjes goedkoper aankopen dan in de winkel (yup, daar neem je een job voor!), ze geven maaltijdcheques, ze zien nog wel andere kandidaten 'maar of ik volgende week kan starten?', de sfeer is goed (zeggen ze altijd), ze zijn bereid mij in de vakantie losse dagen verlof te laten nemen, het woon-werkverkeer wordt uiteraard vergoed, en of ik tegen morgen iets kan laten weten? .....
maar jullie horen mij al komen.... ik ga toch neen zeggen.

Om de simpele reden dat het te ver is.
Ik hoef niet persé op 5 minuten van mijn deur te werken, maar 40 min rijden, buiten het spitsuur dan nog, is voor mij een te grote hap uit mijn dag. Bovendien werd me gisteren verteld dat er volgende maand werken starten op de zeer drukke baan die ik zou moeten nemen en verschillende bedrijven nu al een een veranderd werkrooster aan het opstellen zijn om die problemen zoveel mogelijk te omzeilen. Dus bij die 40 komen er sowieso nog een fijn aantal minuutjes in de auto bij.

Ik weet dat de kans erin zit dat ik de komende weken geen aanbiedingen meer krijg, maar dat risico neem ik dan maar. Voor hetzelfde geld neem ik de job wel en krijg dan binnen 3 weken een job een stuk dichter bij huis aangeboden. En neen, toch maar deze job nemen en dan na een paar weken vertrekken doe ik uit principe niet. Het gaat al maar om een tijdelijke functie, als je daarin start, kan je ze ook uitdoen.
Een mens moet keuzes maken. Ik heb beslist en zie wel wat er verder komt.

Het goede is dat mijn eerste gesprek zeer positief was. Nu nog hopen dat de HR-dame een deftige feedback aan deze van het selectiekantoor geeft en ze daar ook inzien dat ik meer kan dan zij denken.

Oh, en ik heb twee dozen lekkere koekjes gekregen!

Update: consulente was er niet graag bij. Ze vindt een uur rijden om op je werk te komen normaal. Toen ik aangaf dat het ook wel om een vacature van maar 3 maanden ging die net tijdens de periode van de zomervakantie valt, zag ze niet in waarom dat negatief was?!? Ze is dan ook maar midden 20 en heeft volgens mij geen kinderen.... ben ook ooit zo geweest...lang geleden. lol
Ze had net te horen gekregen dat ik de beste kandidate was, dacht dus dat ze een uitzendkracht bij kon zetten op haar lijst en dan help ik dat om zeep, 't zal haren dag niet geweest zijn.

zaterdag 2 juni 2007

Mossel noch vis

Ik heb op de site van de Standaard hun kieskompas-test gedaan.

Blijkt dat ik even ver (of dicht, zoals u het wil) bij de VLD, CD&V en SPA sta. Op 1 of 2 procenten verschil na. Het enige duidelijke is dat ik het verst van Vlaams Belang sta. Gelukkig maar, anders had ik de test onmiddellijk als 'brol' afgedaan. Want ik weet misschien nog niet voor wie ik ga kiezen, maar wél voor wie zeker niet. Daarvoor had ik de test niet nodig.

Ik ben mossel noch vis, draai ergens in het midden rondjes. Uit elk van hun partijprogrammas is er wel een stuk dat met mijn mening overeenkomt en een stuk waar ik helemaal niet mee akkoord ga. En daaruit moet ik één partij kiezen...yay.
In een uitzending deze week op Canvas ging het over ouderschapsverlof. Alemaal tegen elkaar op bieden was het motto. Veel-meer-meest... dat is ook niet aan mij besteed (maar anders ben ik geen moeilijke zenne!), dus ik ben al zappend verdergegaan.

Mijn probleem is dat ik helemaal niet zo politiek bewust ben (jaja, ik zou me moeten schamen, weet wel...pfff). Maar van thuis uit is er bij mij zo gehamerd op nooit zomaar iemands mening klakkeloos overnemen en zelf nadenken, dus ook 'bewust' stemmen, dat ik niet zomaar in het wilde weg een bolleke kàn gaan kleuren, laat staan ongeldig of blanco stemmen! Ik zou me de hele dag ambetant voelen.
Eén keer dat bolletje gevuld en het blad in de doos is, maakt het mij weinig uit of die partij wint. Dat is dan het voordeel van in het midden te staan schilderen, ze zullen alledrie al regerend wel iets doen dat mij aanstaat. Hoge winst van partijen die ver van me afstaan, raakt me wel. Die doen namelijk niets dat ik goed vind.

Ze mogen voor mij bij de verkiezingen een systeem zoals bij multiplechoice vragen invoeren. Je kan ook negatieve stemmen krijgen. Iedereen mag 1 positieve en 1 anti-stem uitbrengen en je mag kiezen of je er 1 of allebei gebruikt. Ik vraag me af hoe de resultaten er dan zouden uitzien.

Bon, nog een week om mij er een gedacht van te maken. Ondertussen behoor ik nog maar een beetje tot de statistieken die elke dag in het nieuws vermeld worden. Dedeze van dedie die het nog altijd niet weten en waar de politici in een laatste stuiptrekking met al hun macht aan trekken, om er toch maar zo een groot mogelijk deel van te krijgen.

vrijdag 1 juni 2007

Co-ouderschap

Soms zou ik écht co-ouderschap willen en niet alleen op papier
Gewoon een paar dagen of een weekend voor mij

Gaan en komen zoals het me past
Een stapje in de wereld zetten en zien waar ik uitkom,
maar zonder die zwaaiende babysit in mijn achterhoofd
Ongeplande uitstapjes die niet naar een speeltuin leiden
Een keer geen 'worst met appelmoes'-recepten en Mega Mindy op tv
Geen mama (of toch een beetje minder)
Maar vooral het gevoel hebben te leven ipv te overleven

Alleen...

ik ...

vrees dat ik ze dan toch weer ga missen.