Stil

't Is hier stil.
Ik weet het.
Heb er geen excuus voor.

Kan niet zeggen dat er niets gebeurt waarover ik zou kunnen schrijven.
De weekends zijn druk. Ik ben de laatste weken met moeite thuis.
Zou daarover kunnen schrijven.
Of over de nieuwe docente in de fotocursus. Hoe die op mijn systeem werkt en ik veel goesting heb om er gewoon mee te stoppen.
Over wat die Jongste van mij allemaal uitkraamt. En over hoe ik daar nog mee ga afzien.
Of zelfs nog over de onnozele mails op de datingsite.
Of over ...

Maar ik heb geen zin.
Er lezen te veel mensen mee die mij te goed kennen. En te veel die mij net niet goed genoeg kennen.
En sommige dingen moet ik eerst in mijn hoofd geschreven krijgen, voor ik ook maar ga overwegen om ze misschien eventueel ooit een keer hier te smijten.

Jojo

Mijn voorbije jojo-week:

ziek - niet ziek - ziek - niet ziek - ziek
En alle zever tussenin zoals mottig - beetje beter - spierpijn - hoesten - koorts en lege hoestsiroopflessen in het midden van de nacht er ook nog bij.

up - down - up - down
Met tussenstopjes bij 'beetje blij' en 'gaat wel' en 'niet zo erg'

druk - saai - druk - saai - druk - saai
Mijn vrienden hebben de afspraak gemaakt om alles op dezelfde dag te plannen denk ik. En ik heb de slechte eigenschap om alles te willen doen. Ziek of niet ziek. Ik zou ne keer iets kunnen gemist hebben...

Ik heb hier veel te veel tijd om mij met onnozele dingen bezig te houden.
En dat komt niet goed...

't Wordt verdorie tijd dat ik werk begin te zoeken.

't Stinkt

Gisteren de resultaten van de fotocursus gekregen en heel blij vastgesteld dat ik ondanks mijn alles-behalve-super-eindwerk en onbestaande-photoshop-kennis-op-een-photoshop-examen de tweede ben op onze 15-koppige groep.
Moet ik nog zeggen dat ik héél content ben??

Jeuj!
Wave!
Hoera!
Yessssss!

En jaaahaaa, kom nu maar vertellen dat het maar een onnozel avondschool cursusken is.
En dat die punten er niet toe doen.
Dat kan mij absoluut niet schelen.
Heb dat goed gedaan.
Ben goe bezig.
Yay!
Een rondedans is aan de orde.
Er is zelfs iemand zot genoeg om één van mijn foto's op canvas te willen voor zijne living.
Ha!

Eigen stoef stinkt, maar ik heb hier een hele doos wasspelden, pakt er maar één. Of gaat op een ander lezen.

Heb weer motivatie om elke dinsdag voor een babysit te zorgen en daar 3.5 uur in de klas te gaan zitten.
En nu eindelijk wel wat photoshopkennis op te doen.

En ervan te dromen dat ik ooit misschien later een keer één foto ga kunnen maken waarmee ik halverwege deze meneer zijn hielen kom.

To date or not to date

Na heel veel 'alé, doet dat nu gewoon!!' en 'zijt zo geen flauwe bees' van mijn vriendinnen, waarvan ik me ondertussen afvraag wáárom ik ze ook weer ooit tot die categorie ben beginnen rekenen, heb ik het gedaan.

Uit verveling vooral.
En omdat ik nu toch mijn spiksplinternieuwe laptop heb.

Mij op een datingsite gezwierd.

Of ik reacties krijg?
Lol
Iedereen die halfweg vrouwelijk is, krijgt daar reacties.
Meestal van't soort dat ge niet wilt.

Ik krijg raadseltjes.
Uh-huh!
Zo van die stukjes waar ze letters hebben weggelaten, of op een andere plaats in het woord gezet om u in de war te brengen. En om het nog wat moeilijker te maken, hélemaal zonder leestekens.
Maar ik heb ze door! Ze gebruiken dat gewoon als intelligentietest. Want om dat te kunnen ontcijferen en er dan nog een inhoud uit te halen, moet je gewoon hoogbegaafd zijn.

Dus Fonz de Spons, heb een beetje geduld.
Ik zal écht wel antwoorden hoor.
Écht wel. Uh-huh.

Maar als ik klaar ben met ontcijferen, moet ik mijn bericht òòk nog in de code vertalen voor ik het kan versturen...

UPS

Morgen blijf ik de godganse dag thuis.
De kinderen blijven in de naschoolse opvang.
Er worden geen boodschappen gedaan.
En het haar in mijn ogen mag ook nog effe blijven hangen. Misschien zelfs lang genoeg tot ik er een speldje in kan steken.

Want volgens de site van UPS komen ze morgen met mijn spilsplinternieuwe laptop.
Ergen tussen 9 en 19 u.
Specifieker kunnen ze niet zijn.
Tsss. Sissies.

Dus zal ik zitten wachten.
En wachten.
En in sneltempo naar de wc spurten.
Zorgen dat de muziek niet te luid staat, zodat ik mijn bel zeker hoor.
Mijn oprit verwachtingsvol in de gaten houden.
Rechtspringen bij elk geluid van een naderend voertuig.

Tot vijf voor zeven waarschijnlijk.

2009

Wél nog doen:

om middernacht na ettelijke glazen wijn gierend van het lachen op een halfbevroren trampoline staan springen
werk zoeken mét een laptop
tot 11 uur in mijn bed blijven liggen
de kinderen bij Oma en Opa laten logeren
verzoeken-van-'vrienden'-van-25-jaar-geleden op fb negeren
foto's maken
eindelijk met photoshop leren werken
dat dan eerst wel aanschaffen
op de lappen gaan met Me-non
meekwelen met Natalia


Niet meer doen:

overuren kloppen tegen de sterren op
mijn dag laten vergallen door hem en Trezebees
de kinderen volstoppen met valium (eentje per dag is écht genoeg)
aan nen vent proberen uitleggen hoe ik in mekaar zit
te veel geld uitgeven
zeggen dat ik ga sporten
thuis blijven op een zaterdagavond als de kinderen er niet zijn
me voornemen om gezonder te eten
denken dat ik wél een goei huisvrouw zou kunnen zijn als ik er maar een beetje moeite voor deed
doen alsof ik òòk naar StuBru luister (du-huh!! ik kweel mee met Natalia!)

This sucks

Een kinderloos weekend.
Vol met plannen.
Feesten.
Yay!

Of toch niet.

Want mijn lichaam heeft anders beslist.
Vindt dat ik beter thuis in mijne zetel of bed blijf. Heeft geen zin in feesten, ambiance en veel te laat gaan slapen.
Zegt dat ik moet rusten.

Meestal luister ik daar niet naar.
Roep dat het de pot op kan en dat pijnstillers voor iets uitgevonden zijn.
Maar morgen wordt Jongste 8. Zit mijn huis vol volk. En kan dat kind een prikkelbare, ambetante, doodvermoeide moeder wel missen.
Slingers en taart en cadeautjes wil ze.

Dus slik ik mijn frustratie en coleire in.
Want af en toe wint mijn moederinstinct.

Bweurk

Niks te vertellen.
Alleen gezaag.

Over't werk.
Over de kinderen.
Over 't weer.
Over het gebrek aan inspiratie.

Heb er weer effe genoeg van.
Moet de hele dag met een lach op mijn gezicht geplamuurd po-hoo-hoooo-sitief blijven.
Heb geen fut meer om dat hier ook nog effe te doen.
En zie niet in waarom dat zou moeten.

Moe

Ik ben moe.
Dus heb ik vandaag geslapen.

En wat op de pc geprutst.
Onnozele spellekens gespeeld.
En weer geslapen.

Om me daarna naar den delhijs te slepen. Kwestie dat die twee van mij hier niet naar de jeugdbescherming stappen, met als mededeling dat ze niet op tijd en stond gevoederd werden.

En dat was het dan.
Anders niks.

't Is van doen.
Dat slapen.

Changement de décor

Ik behoor in het grote geheel van het bedrijf waarbij ik werk tot het kleinere geheel van de flex-pool.
Flex als in "flexibel".

Ik moet dringend met die yoga starten.
Héél dringend.
Had toen ik besliste om dit te gaan doen niet door dat ik zó plooibaar zou moeten zijn. Maar toen liep de economie ook nog ietwat beter...

Zucht.

Deze morgen op kantoor een telefoontje gekregen van de flex-pool-coördinator of ik vandaag nog kon langskomen om 'verdere opportuniteiten' te bespreken.
En we zagen de bui al hangen. Geen kat op kantoor die geloofde dat ze zich nu zouden bezig houden met wat ik eventueel in februari zou moeten doen.
Bon.
Ik moet na twee weken op dit kantoor alwéér verkassen. Terug naar een inhouse-kantoor.
Alé vooruit.

De collega's van nu niet blij, want er komt blijkbaar geen vervanging. Ze moeten het zelf doen. Allemaal omwille van besparingen. Het gaat niet goed in den interimsector. Helemaal niet goed.

En ik?
Ik sta niet te springen van contentement, maar ben al blij dat ze voor mij nog altijd een andere plaats hebben. En geloof ook dat ze mij op die plaats zouden gelaten hebben als het budget het toeliet.

En het goede nieuws is dat deze opdracht tot juni zou moeten duren.
ROFL

Two down

Eerste werkweek in't nieuwe kantoor.

Werd gisteren even afwachtend begroet, onder het motto 'wat hebben ze ons nu weer gestuurd'. Tot mijn directe collega opmerkte dat ik ziek was. "En gij komt toch? Yay! 't Is een echte!"

Super kantoor. Heel toffe collega's. En al na een halve dag had de consulente wiens unit ik kom versterken, maar een half woord meer nodig om te weten wat ik wou. Op 5 minuten de vakantieperiode fijn verdeeld. Ik was al supercontent dat ze op mij heeft gewacht om dit te regelen.

Blijkt vandaag dat de kinderen van de dienstencheques-consulente bij die van mij op school zitten. Dat mijn bazin vorige week haar expat-zus gaan bezoeken is en mijn vriendin en vroeger huis heeft gezien. Zal dus nog moeten opletten met wat ik uitkraam...

Als verrassing vandaag gehoord dat ik niet tot eind januari, maar tot eind februari geacht wordt daar te blijven.

De dees ziet het zitten.

Two down, lots to go.

Alé dan...

Gisterenavond gaan eten en naar Loft gaan kijken. Ik vind 'em goed. Maar gaat zelf kijken en maakt er uw eigen gedacht van zou ik zo zeggen...
Daarna nog op café gezeten.
Veel te laat in mijn bed en veel te vroeg wakker.

En morgen weer werken.

Maar volgend weekend...
Volgend weekend ben ik weer kinderloos.

Ah ja.
Want mijn zus en betere wederhelft gaan een weekendje weg. Dus gaat hun kroost bij Oma en Opa. Maar dat is veeeeeel leuker als alle vier de kleinkinderen er zijn (dixit Oma en Opa). Dus kwam de vraag of die van mij ook mochten gaan??

Wat antwoordt een mens daar nu op?
Goh... Pffff...Alé dan...Als't echt moet is't voor ene keer goed. ;-)

Ik start mijn werkweek met plannen maken voor volgend weekend. Dat trouwens een suuuuperlang is, want ik heb maandag ook een dag verlof en werk woensdag sowieso al niet.
Vijf dagen.
Yay.

Binnen

Zou vandaag met kameraad op stap gaan. Maar die heeft gisteren gebeld om te laten weten dat hij ziek is.

Eigenlijk denk ik dat hij helemaal niet ziek is.
Hij heeft gewoon een ongelóófelijk knappe blonde gevonden die nét vandaag vrij is. Eén met van die benen tot aan haar oksels, bambi-ogen en krullende, glanzende lokken tot aan haar middel. Dus gaat hij daarmee uit. Tuurlijk gaat hij dat allemaal niet aan mijne neus hangen. Alhoewel hij mij wel mag komen vertellen of't de moeite was ;-)

Dus blijf ik vandaag thuis. Omdat ik morgen sowieso alweer op de lappen ben én mij eigenlijk zelf niet honderd procent voel.
Ik ben naar den delijs geweest, heb de dode muizen uit mijn frigo gehaald en die weer gevuld met eetbaar spul. Ga mijn meest comfortabele kleren met dikke kousen aandoen en kom voor de rest van de dag niet meer buiten.

In de zetel met mijn boek. Daar zal je me vinden.
Of achter de pc.

Niet dat ge mij zou zoeken.
Maar toch.
Ge weet maar nooit...

Huid

Helemaal alleen thuis. Een hele voormiddag niks te doen.
En wat doet een mens dat als ze gisteren al de hele tijd in de zetel heeft gehangen en gelezen tot een gat in de nacht, waardoor haar boek uit is?

Fotookens maken.

De volgende opdracht is huid. En gezien alleen mijn huid voorhanden was om voor de lens te droppen, heb ik daar dan maar foto's van gemaakt. Van mijn spierwitte-vol-met-zwarte-en-bruine-stippen-huid. Met mijn camera in't bad. 't Is ne keer iets anders.
Om voor de kleur te zorgen, heb ik er een oud flesje nagellak en een rood kussen tegenaan gesmeten.

Ik ga niet aan jullie neus hangen hoeveel keer ik op dat kussen ben moeten springen om er uiteindelijk een ietwat-deftige foto uit te krijgen. (een keer of twintig in ieder geval, de andere keren stond ik er maar half op ;-))







En de overbuurjongen van 16, die vanuit zijn raam recht in mijn slaapkamer kijkt, heeft er geen plezier aan gehad, vermits ik mijn gordijnen heb dicht gehouden ;-)

Leeg

Ik heb de hele week m'n ik-kan-dit-absoluut-aan en mij-krijg-je-toch-niet-klein masker op gehad.
Maar dat ligt nu aan stukken in de hoek van de kamer.

Ik ben op.
Leeg.
En uitgeput.
Heb er genoeg van.
Wil in mijn bed kruipen met het deken over me heen en er niet meer uitkomen.

Maar moet morgenvroeg weer lachend en alsof er niets aan de hand is opstaan om die twee kinderen van mij niet met zorgen op te zadelen.

Life sucks.

Niks

Door de problemen in 't fabriek staan er hier ipv 75 maar 15 mannekens meer die voor mij werken. Gooit daar nog ne keer nen economische-werkloosheids-vrijdag en nen stakings-maandag bij en 't is hier tot dinsdag helemaal leeg.

Wat doet een goei consulentje dan?

De papieren in orde brengen.
Recup uitbetalen.
Aan de uitzendkrachten uitleggen waarom ze nog altijd niet kunnen komen werken.
C4's afprinten.
Naar collegaatjes bellen om de goeie gasten die thuis zitten elders aan het werk te krijgen, anders lopen die toch maar naar de concurentie.
De rommelige kast met de werkkledij opkuisen.
De gewijzigde tarificatie in het systeem aanpassen.
Vervallen maaltijdcheques naar 't hoofdkantoor sturen.
Meer dan genoeg te doen dus.

Maar ik heb nooit beweerd dat ik een goeie ben.

Ik lees blogs.
Surf op het www, op zoek naar een weekendje weg.
Wacht op het weekend.
En doe alsof ik hééééél druk bezig ben als er iemand aan mijne container passeert.

Ik heb echt écht waar nog nooit blogs gelezen of gesurft tijdens mijn werk. Echt waar.
Ofwel geen tijd voor gehad, ofwel nen Grote Smurf in de buurt die dat kon zien, of gewoon veel te braaf op zoek gegaan naar werk. Dat ik dwaze trien dan ook altijd wel vond. Duh-huh.

Vind dus dat ik dat nu mag inhalen.
Ge moet alles ne keer gedaan hebben in uw leven.

Dus ook nisken doen op't werk.

en als ge u dan na een uur schuldig voelt, kunde altijd nog dingen uit dat bovenste lijstjen doen...

Averechts

Ben nooit degene geweest die meedeed met 'den hoop'.
Heb altijd wel mijn eigen gedacht gehad.
Zat met mijn neus in de boeken in plaats van buiten te lopen.
Haalde met weinig moeite goeie punten terwijl dit echt niet cool was en had een dikke buis op sport.

Of ik veranderd ben?
Du-huh.

Heb hier regelmatig een vent rondlopen die mij graag ziet. Mij. Of all people.
Enen die zelfs met mijn kreutels overweg kan. Oudste vindt hem super en Jongste wil hem niet eens buiten pesten. Wat voor dat kind veel wil zeggen.
Nen vent die niet zaagt en kreft. Zelfs niet nu hij al een groot deel van al mijn défauts kent.
Maar die wel naar mijn gezaag luistert.

Zou volgens mijn single vriendinnen content moeten zijn.
Krijg te horen dat er zo niet veel rondlopen.
Tenzij ik me volgens eentje met véél minder wil tevreden stellen zijn als't op de sex aankomt. Ze spreekt uit ervaring zegt ze ;-)

En ik?

Ik begin te hyperventileren als hij hier meer dan 4 dagen op rij is.
Krijg hartkloppingen als hij over iets dat meer dan 2 maand verder ligt begint.
Panikeer als zijn moeder vraagt wanneer ze mij een keer te zien krijgt.
Voel me benauwd en verstikt en jaag hem met mijn verschrikkelijk-ambetant-non-communicatief-ik-heb-meer-ruimte-nodig-gedrag de bomen in.

Averechts ben ik.

Hoe erg toch.

Gisterenavond thuis telefoon gekregen van de OM. Ofte mijn directe "bazin" die ik nog van heel vroeger ken.
Met 'niet zo goed nieuws'.
Een collega die bij een ander bedrijf werkt is van zijne fiets gevallen en zal zeker drie weken afwezig zijn. En die moet dus vervangen worden. En dat het haar speet, maar dat ik de pineut was.

Ik mag maandag niet meer terug naar de plaats waar ik deze week zat.
Oooooh.
MOET naar een bedrijf op een kwartier van mijn deur. (in tegenstelling tot 50 km afleggen)
Dju toch.
Zal daar alleen zitten en dus ALLE werk moeten doen. (ipv 'verbeterde stagiar' te spelen)
Dubbele oooooh.
Zal aan het eind worden beoordeeld op de cijfers die ik heb behaald. (ipv op mijn tong te moeten bijten omdat collega mij zal beoordelen)
Hoe erg nu toch.

Ze besefte uiteraard wel dat dit veel gevraagd was en dat ik wel flex-consulente ben, maar dat dit wel héél erg flex is en dat dit echt niet zo vaak voorkomt, maar dit is nu een noodgeval en ...
Heb héél begrijpend gereageerd.
Gezegd dat het niet zo erg was en ik me wel zou aanpassen.
Dat ik mijn plan wel zou trekken.

En toen de telefoon was ingelegd een rondedansje gedaan.
Of zelfs twee.

Hiep Hiep Rahoe

Vandaag vier ik dat het tiental in mijn leeftijd nog (effe) géén vier wordt. Meer reden heeft een mens niet nodig om te feesten ;-)

En ook een beetje dat ik er dit jaar zelfs niet bij heb stilgestaan dat het twee jaar geleden was dat Hij zijn bom heeft gedropt. Die week was voorbij eer ik het wist.

Ik wéét dat iedereen me toen heeft gezegd dat het zou beteren en dat ik zou vergeten. Maar ik vond ulle allemaal maar trienen die goei raad wouden geven en niet wisten waarover ze't hadden. Die geen benul hadden van hoe moeilijk het wel was. En misschien hadden jullie dat ook niet, maar je had wél gelijk. Én ge hebt naar mijn gezaag geluisterd. ;-)

Een héél goei vriendin zei me 2 weken geleden "Ik zal de manier waarop hij dit gedaan heeft nooit kunnen begrijpen, maar eigenlijk was dit ondanks alle ellende het beste dat hij voor jou kon doen."

Dus geniet ik nu van de sms-jes, mailtjes en telefoons.
Maak ik plannen en zoek recepten en muziek voor mijn feestjen volgende week zaterdag.
Komt de Vent straks.
Weet ik dat het volgende jaar alleen maar beter wordt.
En krijgde van mij één van mijn goed-gezind-liedjes.



Drinkt er vandaag allemaal enen op mij en voor degenen die zaterdag komen, dan doen we't samen!

Kregelig

Ik ben met verlof. De kinderen zijn niet thuis. En ik ben al op sinds 8u.
Waarom?
Ha!

Omdat De-snooze-knop-Vent deze morgen niet uit bed geraakte en Q-music 3 keer binnen een half uur op MAXIMUM VOLUME naast mijne kop gebléérd heeft.

Ene keer vind ik niet erg.
Na de tweede keer kan ik ook nog terug in slaap vallen.
Maar diene derde keer is er voor mij gewoon teveel aan. Dan ben ik klaarwakker. Gedaan met slapen. En dan krijgt een verwonderde "Hoe? Stade gij op?"-vraag alleen een héél boze blik als antwoord.

Kregelig ben ik.
Ambetant.
Een onvervalste zaag.

D'er zullen meer dan twee tassen koffie aan te pas komen. En veel liedjes om op mijn gisteren-zelf-voor-mijn-verjaardag-gekochte Ipod te zwieren.
Zal er een word-weer-goed-gezind-playlist van maken ;-)

Iemand suggesties?