vrijdag 31 oktober 2008

Binnen

Zou vandaag met kameraad op stap gaan. Maar die heeft gisteren gebeld om te laten weten dat hij ziek is.

Eigenlijk denk ik dat hij helemaal niet ziek is.
Hij heeft gewoon een ongelóófelijk knappe blonde gevonden die nét vandaag vrij is. Eén met van die benen tot aan haar oksels, bambi-ogen en krullende, glanzende lokken tot aan haar middel. Dus gaat hij daarmee uit. Tuurlijk gaat hij dat allemaal niet aan mijne neus hangen. Alhoewel hij mij wel mag komen vertellen of't de moeite was ;-)

Dus blijf ik vandaag thuis. Omdat ik morgen sowieso alweer op de lappen ben én mij eigenlijk zelf niet honderd procent voel.
Ik ben naar den delijs geweest, heb de dode muizen uit mijn frigo gehaald en die weer gevuld met eetbaar spul. Ga mijn meest comfortabele kleren met dikke kousen aandoen en kom voor de rest van de dag niet meer buiten.

In de zetel met mijn boek. Daar zal je me vinden.
Of achter de pc.

Niet dat ge mij zou zoeken.
Maar toch.
Ge weet maar nooit...

donderdag 30 oktober 2008

Huid

Helemaal alleen thuis. Een hele voormiddag niks te doen.
En wat doet een mens dat als ze gisteren al de hele tijd in de zetel heeft gehangen en gelezen tot een gat in de nacht, waardoor haar boek uit is?

Fotookens maken.

De volgende opdracht is huid. En gezien alleen mijn huid voorhanden was om voor de lens te droppen, heb ik daar dan maar foto's van gemaakt. Van mijn spierwitte-vol-met-zwarte-en-bruine-stippen-huid. Met mijn camera in't bad. 't Is ne keer iets anders.
Om voor de kleur te zorgen, heb ik er een oud flesje nagellak en een rood kussen tegenaan gesmeten.

Ik ga niet aan jullie neus hangen hoeveel keer ik op dat kussen ben moeten springen om er uiteindelijk een ietwat-deftige foto uit te krijgen. (een keer of twintig in ieder geval, de andere keren stond ik er maar half op ;-))







En de overbuurjongen van 16, die vanuit zijn raam recht in mijn slaapkamer kijkt, heeft er geen plezier aan gehad, vermits ik mijn gordijnen heb dicht gehouden ;-)

woensdag 29 oktober 2008

Dégoutante klootzak

Hij is daarnet de kinderen komen oppikken.
Den dégoutante klootzak.
Ik had het moeten weten. Zag nochthans al dat hij stijf stond van de stress toen hij uit de auto stapte. Ken die blik en dat bleek-getrokken gezicht maar al te goed.

Reizen en twee dagen in de auto met Trezebees waren blijkbaar geen rozegeur en maneschijn. De wittebroodsweken zijn daar na twee jaar gepasseerd. Allemaal samen: "Ooooooh...... "
En ze heeft nóg altijd niet geleerd hoe ze hem moet kalmeren. Tsssss.
Of ze is er gewoon te tam voor.
De 't-is-einde-van't-jaar-stress op zijn werk er bij en het vooruitzicht dat hij nu tot zondag met zijn ouders en de rest van de familie weggaat, meer moet dat niet zijn om diene rotte vent compleet opgepierd te krijgen.

Maar wie krijgt de shit op haren kop?
Just ja.
Dégoutante klootzak.

Omdat Trezebees 40 valiezen nodig heeft voor 5 dagen. En zijn kleren weer veel meer plaats innemen, gezien de kilo's er al lang weer bij zijn. En de valies van de kinderen dus niet meer in de koffer van zijnen dikken-niet-van-mij-maar-van-de-firma-auto kon.
"I'm sorry, maar dat gaat er niet in" was alles dat er nog uit kwam. (Die I'm sorry zet hij voor elke zin. Heeft hij blijkbaar veel vandoen...) Naast gekaffer op mij dat ik dat dan in orde moest brengen en dat ik dat toch wel kon weten zeker?
Hij wist verdomme dat de kinderen bagage zouden hebben. Dacht dat ze met een rugzakje gingen afkomen of wat? Bij alles wat ik opperde op thuis te laten, kreeg ik het bitsige antwoord dat ze dat wel nodig hebben.
Alsof ik dát nog niet wist.
't Was lang geleden dat hij mij voor de kinderen heeft staan uitkafferen. Moet hij vooral nog veel doen. Ze zullen daar blij mee zijn.

Heb uiteindelijk alles in 2 kleinere tassen gepropt. 't Was nog niet wat zijne-majesteit-den-dégoutante-klootzak wou, maar gezien Oudste al bijna stond te janken, heeft hij zijn bakkes gehouden.

En op zo'n moment ben ik blij dat ik dit maar maximum twee keer per jaar moet doen.

Had ik jullie trouwens al op de hoogte gebracht van het feit dat het een dégoutante klootzak is?
Nee?

Het is een ongelóófelijk dégoutante klootzak.

En het wordt er met ouder worden niet beter op.

maandag 27 oktober 2008

Content

Gisteren Elle & Vedette op bezoek.
Veel gekletst, gelachen, Elle's visagiekunsten aan den lijve mogen ondervinden (yay!) en een paar keer de kinderen terug naar boven gestuurd. Kwestie van niet alles dat we vertelden binnen een paar dagen weer op onzen boterham te krijgen ;-)

Deze morgen is Opa de kreutels komen halen. Die gaan voor een blitzbezoek naar ginder, want ik moet ze morgenavond al weer terug brengen, gezien Hij en Trezebees er woensdagmorgen om komen.

En vermits alle kleinkinderen op't appel bij Oma en Opa waren, zijn m'n zus en ik gaan shoppen. Alweer yay!
Ik heb veel gekocht. Retail therapy op z'n best. En zowaar praktisch alles in de Triny-en-die-andere-kleuren.
Yup. Chance dat nét die kleuren deze winter in de mode zijn ;-).

Mijn op Amazon bestelde boeken zijn toegekomen. Ze liggen naast mijn glas wijn en fleece-dekentje op mij te wachten.

Woensdagavond ga ik naar een vriendin. Weer kletsen, koken en lachen.

En eind deze week waarschijnlijk nog op stap met een andere vriendin en een juf van't school en nog een keer met een kameraad.

Hier deze week geen gezaag en geklaag.
Ik ben content en geniet van mijn laatste week vrijaf.

En meer moet dat niet zijn.

zondag 26 oktober 2008

Brandhout

Iemand heeft deze week weer een stok mijn richting uit gesmeten. Omdat ze mijn blog de moeite vindt. Of eigenlijk omdat alle anderen dezen stok al gekregen hebben. Maar toch merci Maai!

Er hangt zelfs een opdracht aan de stok.
"Shock the world with 6 unspectacular quirks of nobody else than your lovely self."
Pff.

Een 'quirk' is volgens den Oxford hetzelfde als 'foible'.
Wat hij dan weer uitlegt als 'slight peculiarity or defect of character, often one of which a person is wrongly proud'.
Huh!
Defecten heb ik genoeg. Meer dan zes. Maar of die binnen de categorie 'slight' vallen, is sterk te betwijfelen. En dat ik een rare ben, heb ik al meer dan genoeg gehoord. En uiteraard ben ik daar fier op! 't Zal wel zijn!
Maar dat nu nog een keer in't lang en in't breed op't www uitsmeren? Pfff.

Iets dat de wereld shockeert? Over mij?!?
As if.

"Lovely" is ook al niet iets dat op mij van toepassing is.

Blijft 'unspectacular'.
Dát kan ik leveren.

Een héle saaie onspectaculaire blogpost.

Die jullie wel helemaal gelezen hebben.
Wat mij troost, want dat wil zeggen dat jullie ook niks spectaculairs te doen hebben ;-)

Oh, wie wil mag dat brandhout hier meenemen.
Ik heb namelijk geen open haard en ook gene hond die er blij mee zou zijn!

donderdag 23 oktober 2008

Soep

Gisteren in de auto na het zwemmen met drie kinderen op de achterbank bracht vriendinnetje van Jongste het goede nieuws.
"Mijn mémé komt morgen ook pompoensoep maken op school!"

Ik
"Ah? En wie komt er dan nog helpen misschien?"
Na een volle twee seconden stilte:
"Euh?? Gij??"

Ooookéééé.....
"Jongste, misschien had je me dat moeten vertellen?? Hmm?? Dat is eigenlijk wel handig als ik zoiets weet, zodat ik ook wel op school zou zijn??"

Jongste:
"Ja, seg!Ik wist dat wel nog maar van vandaag hé! Ik zou da morgenvroeg wel gezegd hebben zenne. En daarbij als ge er niet zou zijn, laat ik die van't secretariaat bellen dat ge moet komen. Zo simpel."

Toen ze deze morgen klaar stond om in de auto te stappen, viel haren Euro dat ze nog een aardappelmesje en een plankje en een schort nodig had.

Mijn Oudste is een airhead en bij Jongste zit er volgens mij soep in dat hoofd van haar.
Pompoensoep.
Met balletjes.

dinsdag 21 oktober 2008

Productief-part II

Momenteel geen zin om mijn zieleroerselen hier te smijten, da's toch altijd maar hetzelfde gezaag en geneut.
'k Heb geen dwaas gezever over mijn werk of uitzendkrachten, gezien ik fijn thuis zit.
En zelfs over de kinderen heb ik niks te vertellen.

Dus moette ulle content stellen met fotookens.

'Movement in colors' was de volgende opdracht.
En dit een deel van het resultaat. De rest staat - as always - weer elders.





En nu zou ik moeten beginnen aan de opdracht 'huid'.
Tien foto's van huid. En dat moeten er dan liefst nog interessante zijn ook. In een module over 'kleur'.
Pffff.
Zie't zitten.

Not.

PS Iemand een tattoo die ik mag vereeuwigen???

vrijdag 17 oktober 2008

Tijd

Een paar telefoontjes met luisterende oren, wat knuffels, mails en sms-jes en mijn ik-kan-dit-absoluut-aan-masker hoeft zelfs niet te worden gelijmd.

Wat tijd om het wrange en emotionele er af te vijlen en het wat afstandelijker en rationeler te bekijken.
Een paar goeie nachten slaap, want dat heb ik deze week vooral gemist.
Een paar klankbord-vrienden.
Een paar flessen wijn om die klankborden te steunen ;-)
Nog een weekje thuis.
Wat retail-therapy.

En ik kan weer verder.

donderdag 16 oktober 2008

Leeg

Ik heb de hele week m'n ik-kan-dit-absoluut-aan en mij-krijg-je-toch-niet-klein masker op gehad.
Maar dat ligt nu aan stukken in de hoek van de kamer.

Ik ben op.
Leeg.
En uitgeput.
Heb er genoeg van.
Wil in mijn bed kruipen met het deken over me heen en er niet meer uitkomen.

Maar moet morgenvroeg weer lachend en alsof er niets aan de hand is opstaan om die twee kinderen van mij niet met zorgen op te zadelen.

Life sucks.

woensdag 15 oktober 2008

Eindelijk

Net vergadering met zorgcoördinator en leerkracht van Oudste gehad. En opgelucht buiten gekomen. Zonder frustratie.
Eindelijk.

Ze hebben naar mij geluisterd. Ze hadden iets heel anders in gedachten, maar gaan voort met wat ik belangrijk vind. Differentiëren op gebied van wiskunde is niet moeilijk, voor taal is dit iets anders. Een lui kind dat zeer goede resultaten haalt leren werken, is helemaal niet simpel. En toch zullen we't doen. Haar af en toe nen djoef geven, haar tranen (die er zullen komen) negeren en zien wat er uit komt. Wat momenteel bitter weinig is.

De school bestelt extra werkmateriaal. De meester zal er veel tijd en energie moeten instoppen. En Oudste die tot nu toe nog geen poot heeft moeten uitsteken, zal leren wat werken is.

Begrijp me niet verkeerd. Ik hoef geen super-intelligent kind dat altijd de beste resultaten van de klas haalt.

Oudste is niet super-begaafd. Ze heeft gewoon het geluk leerstof zeer vlug te verwerken. Met als grote nadeel dat gezien ze lui is, ze nooit heeft geleerd om iets te "leren".
Aan iets waarvan ze vermoedt dat ze het mischien-eventueel-niet-onmiddellijk-zou kunnen begint ze gewoon niet. Stel je voor dat ze moe zou worden. Of dat ze voelt dat ze het inderdaad niet zomaar kan oplossen. Hysterische huilbuien alom.
Meewerken in de klas en tonen dat ze ook iets weet? Zot zeker??

Eens zien hoe ze zal reageren op de differentiatie. En op het feit dat als ze de oefeningen in de klas niet afmaakt, ze huiswerk heeft. Huiswerk dat ze niet op 2 minuten kan afmaken. Én waarbij ze haar hersenen moet gebruiken.

Ik zet me schrap.

To be continued...

maandag 13 oktober 2008

Productief

Mijn fotocursus de laatste weken schandelijk verwaarloosd. Al drie weken niet geweest en nog geen enkele foto getoond...

Maar ik ben in gang geschoten.
Heb twee opdrachten afgewerkt en ben aan de derde begonnen. Erover denken dat is. Denken over wat ik op die foto's ga plakken is ook belangrijk. Uh-huh. We moeten deze module 10 in plaats van 5 foto's produceren. Dat wil dus zeggen dubbel denkwerk.

Dit zijn resultaten van "tussen dag en nacht" en "roest".




De rest staat elders op't www.

zaterdag 11 oktober 2008

Trinny en die andere

Pff.
Heb een tijdje geleden het boek 'what not to wear' van een vriendin te leen gekregen. Denk dat er een niet zo stille hint aan verbonden was ;-)

Ik ben niet zo goed met hints. Subtiel werkt bij mij niet. Maar deze had ik toch.
Dus heb ik in dat boek gelezen. Af en toe gelachen, maar heel veel gedacht " en denkte gulle da ik nu weet wat op mij van toepassing zou zijn???" of "die kleur?? zijde zot??" kwam ook wel een keer in mij op.

En weette wat het ergste is?
Dat ik tijdens mijn retailtherapy in mijn eerste-sinds-lang-kinderloze-weekend-want-oma-en-opa-zijn-eindelijk-terug-thuis niet gewoon dingen van het rek genomen heb. Nah-ah!
Ik begon begot na te denken over kleur! Heb zelfs verschillende kleuren staan combineren in't paskot, wachtende op Trinny en die andere die zouden komen afstormen en mij andere kledij doen passen.
Ronduit beangstigend.
De heilzame werking van mijn retailtherapy in één klap van tafel geveegd.

Het enige goeie dat ik uit het boek onthouden heb is dat één type wel zwart mag dragen. Mijn dressing hangt vol met zwart. En dat bruin dat type niet staat (yuck. bruin.)

En laat ik nu toch wel net tot dat type behoren.

Of ook niet. ;-)

donderdag 9 oktober 2008

Rekening

Als iemand hoort hoe weinig hij de kinderen nog ziet, krijg ik heel vaak de reactie dat hij later de rekening wel zal gepresenteerd krijgen door de kinderen.

En weette wa?
Volgens mij is dat niet zo. Ik geloof daar niet in.
Echt niet.

Ok. De band met mij zal veel sterker zijn, omdat hij slechts een stuk uit hun leven zal gekend hebben.
En ja, hij zal zich daar misschien ooit wel een keer als hij tot dat besef komt, slecht en schuldig bij voelen.
Maar dat de kinderen hem de rekening gaan presenteren?
Neen.

Ze zullen het naarmate ze ouder worden, steeds moeilijker krijgen. Omdat ze gaan beseffen dat het niet 'zijn werk' of 'de afstand' is waardoor hij 'geen tijd' heeft.
Een vriendin wiens vader gestorven is toen ze 10 was, zei me dat ze de situatie van mijn kinderen veel erger vindt. Want zij heeft nog steeds de zekerheid dat haar vader haar doodgraag zag. Die van mij zullen zich steeds blijven afvragen waarom hun vader hen niet belangrijk genoeg vindt om tijd aan te spenderen en daar nooit een antwoord op krijgen.

En toch.
Zal zeker Oudste telkens opnieuw moeite doen. Al loopt ze duizend keer met haar kop tegen een muur. En zal ik elke keer opnieuw de brokken oprapen.
Zal Jongste met haar ge-kunt-den-boom-in-mentaliteit minder laten blijken hoe het haar raakt, maar het er uiteindelijk even moeilijk mee hebben.
Zullen ze zich altijd optrekken aan elk sprankeltje aandacht van hem.
Zal ik vanop de kant toekijken en proberen de schade te beperken.
Want hij is en blijft hun vader.

En die bewuste rekening krijgt hij alleen als hij ze zelf maakt.

woensdag 8 oktober 2008

En toch...

Ik heb het voelen aankomen. Wist het eigenlijk al lang.
Mag ondertussen ook al wel.
En toch...

Toch fret ik ook deze keer weer mijn kas op.
Krijs en tier ik uit pure frustratie.
En wil ik zijnen en Trezebees haren oh-zo-schonen-kop tegen de muur rammen om daarna spijkers in hun ogen te priemen en haar krullen af te knippen. Krabben en bijten wil ik.

Ze verbreken dit jaar hun record.
Gaan de kinderen welgeteld 4 dagen gezien hebben. VIER. En een jaar telt bij mijn weten nog altijd meer dan 300 dagen.

Die ene dag in mei, was om goed te maken dat het deze zomer 'niet paste' om de kinderen tot bij hen te laten komen.
In de herfstvakantie gaan ze met zijn familie een weekendje weg. En dan mogen de kinderen mee. Drie vollen dagen. DRIE! Nog een geluk dat zijn ouders en de rest van de boel mee is om ze bezig te houden, want stel u voor dat zij dat zouden moeten doen! Een mens mag het niet gedroomd hebben. Ge zou er voor minder op slag medelijden mee krijgen.

En dan wat ik eigenlijk al wist maar niet wou weten. Is nu niet meer iets dat ik met mijn slecht karakter over hen denk of veronderstel. De afspraak dat de kinderen elk jaar met Kerst bij mij zijn en met Nieuwjaar bij hem gaat niet door.
Of hij lastig doet en ze ook een keer met Kerst wilt? En dat ik daar toch niet zo moeilijk over moet doen? Gij leest deze blog nog niet lang zeker?
Ze willen de kinderen niet met Nieuwjaar.

En nee, met Kerst ook niet.
Krijg er zelfs geen uitleg voor. 't Is gewoon niet van doen. Ze komen niet naar België. Zullen ze in de plaats 'waarschijnlijk' in het krokusverlof laten overkomen.
Tot er iets tussenkomt en dat ook niet meer past zeker.

En als het wel doorgaat hebben ze meteen een excuus om ze in de zomer niet te moeten zien. Want dan hebben ze in 2009 hun quota van vier dagen al gehaald.

maandag 6 oktober 2008

No way

Ge zou versteld staan van welke conversaties zich op een afstand van 200m langs het rookkot, over de parking tot aan de poort van de fabriek allemaal kunnen afspelen, met gasten die hun 'mealcheques' zijn komen halen, maar hun badge zijn vergeten en dus een escorte tot aan de poort van doen hebben om weer buiten te geraken.

"These are nice jeanstrousers you have"
"Ah-hah."
"Really nice with you figure"
"Mm-mhh." (ondertussen vakkundig de aanwezigen in het rookkot negerend)
"You married?"
"Yes" (een leugen?? who cares??) "And I've got a 10-year-old kid"
"NOOOOO Way!!!!"
"You joking!!!!"
"Yes way."
"NOOOOOOOOO Waaaaa-yyyy!!!!Reallyyyyy??"
"Really"
"You keep it up girl!"

Wat ik juist zou moeten 'upkeepen' heeft hij niet meer gespecifieerd. Wegens het zich reeds aan de andere kant van de poort bevinden.

De dag mag dan nog zo saai zijn dat ge beslist om de rest van de week maar half-time gaten in de lucht te gaan kijken, er is altijd wel lol te beleven met één van de uitzendkrachten.
En 't was ne keer iets originelers dan te worden gevraagd om in't weekend iets te gaan drinken ;-)

vrijdag 3 oktober 2008

Niks

Door de problemen in 't fabriek staan er hier ipv 75 maar 15 mannekens meer die voor mij werken. Gooit daar nog ne keer nen economische-werkloosheids-vrijdag en nen stakings-maandag bij en 't is hier tot dinsdag helemaal leeg.

Wat doet een goei consulentje dan?

De papieren in orde brengen.
Recup uitbetalen.
Aan de uitzendkrachten uitleggen waarom ze nog altijd niet kunnen komen werken.
C4's afprinten.
Naar collegaatjes bellen om de goeie gasten die thuis zitten elders aan het werk te krijgen, anders lopen die toch maar naar de concurentie.
De rommelige kast met de werkkledij opkuisen.
De gewijzigde tarificatie in het systeem aanpassen.
Vervallen maaltijdcheques naar 't hoofdkantoor sturen.
Meer dan genoeg te doen dus.

Maar ik heb nooit beweerd dat ik een goeie ben.

Ik lees blogs.
Surf op het www, op zoek naar een weekendje weg.
Wacht op het weekend.
En doe alsof ik hééééél druk bezig ben als er iemand aan mijne container passeert.

Ik heb echt écht waar nog nooit blogs gelezen of gesurft tijdens mijn werk. Echt waar.
Ofwel geen tijd voor gehad, ofwel nen Grote Smurf in de buurt die dat kon zien, of gewoon veel te braaf op zoek gegaan naar werk. Dat ik dwaze trien dan ook altijd wel vond. Duh-huh.

Vind dus dat ik dat nu mag inhalen.
Ge moet alles ne keer gedaan hebben in uw leven.

Dus ook nisken doen op't werk.

en als ge u dan na een uur schuldig voelt, kunde altijd nog dingen uit dat bovenste lijstjen doen...