GODVERDOMME!!!!!!

Ok ik schrijf hier niet veel meer. Geen tijd, geen zin. Whatever.

Maar kom nu effe gillen.
En krijsen.
En tieren.
Heeeeeeeel erg hard.
Want 't is van doen.

Die godverdomse lullige loser van een ex van mij heeft de kinderen de godganse krokusvakantie gouden croissants, kreeft en kaviaar en oesters te eten gegeven. En is er zeker mee naar een drie-sterren-restaurant geweest.
Uh-huh.

Hoe ik dat weet?

Gezien aan het bedrag dat ik deze maand NIET op mijn rekening krijg.
Hij heeft de alimentatie namelijk aangepast.
Omdat hij de kinderen 8 dagen eten heeft moeten geven.

Zal hem zegggen dat stomme Trezebees volgende keer naar den Aldi mag gaan. Of dat ik hen zelf wel een rantsoen zal meegeven.
Zal mij veel goedkoper uitkomen.

GODVERDOMMMMEEEEEEEE!!!!

Vraag

Ik heb mij vandaag ik-weet-niet-hoeveel keer afgevraagd waarom-in-godsnaam-en-ik-ben-niet-eens-gelovig ik ook weer wilde gaan werken.
En in welke vlaag van zinsverbijstering dat toen een goed idee leek.

Ik heb het antwoord nog steeds niet gevonden.

Die ene collega mag blij zijn dat ze vandaag verlof had. En morgen nog heeft.
Met een beetje geluk ben ik tegen maandag genoeg afgekoeld om mijn grieven op een beleefde manier op tafel te smijten.

Wat eigenlijk toch wel jammer is...

Ik een slecht karakter??
Waar haalt ge't??

Dégoutante klootzak

Hij is daarnet de kinderen komen oppikken.
Den dégoutante klootzak.
Ik had het moeten weten. Zag nochthans al dat hij stijf stond van de stress toen hij uit de auto stapte. Ken die blik en dat bleek-getrokken gezicht maar al te goed.

Reizen en twee dagen in de auto met Trezebees waren blijkbaar geen rozegeur en maneschijn. De wittebroodsweken zijn daar na twee jaar gepasseerd. Allemaal samen: "Ooooooh...... "
En ze heeft nóg altijd niet geleerd hoe ze hem moet kalmeren. Tsssss.
Of ze is er gewoon te tam voor.
De 't-is-einde-van't-jaar-stress op zijn werk er bij en het vooruitzicht dat hij nu tot zondag met zijn ouders en de rest van de familie weggaat, meer moet dat niet zijn om diene rotte vent compleet opgepierd te krijgen.

Maar wie krijgt de shit op haren kop?
Just ja.
Dégoutante klootzak.

Omdat Trezebees 40 valiezen nodig heeft voor 5 dagen. En zijn kleren weer veel meer plaats innemen, gezien de kilo's er al lang weer bij zijn. En de valies van de kinderen dus niet meer in de koffer van zijnen dikken-niet-van-mij-maar-van-de-firma-auto kon.
"I'm sorry, maar dat gaat er niet in" was alles dat er nog uit kwam. (Die I'm sorry zet hij voor elke zin. Heeft hij blijkbaar veel vandoen...) Naast gekaffer op mij dat ik dat dan in orde moest brengen en dat ik dat toch wel kon weten zeker?
Hij wist verdomme dat de kinderen bagage zouden hebben. Dacht dat ze met een rugzakje gingen afkomen of wat? Bij alles wat ik opperde op thuis te laten, kreeg ik het bitsige antwoord dat ze dat wel nodig hebben.
Alsof ik dát nog niet wist.
't Was lang geleden dat hij mij voor de kinderen heeft staan uitkafferen. Moet hij vooral nog veel doen. Ze zullen daar blij mee zijn.

Heb uiteindelijk alles in 2 kleinere tassen gepropt. 't Was nog niet wat zijne-majesteit-den-dégoutante-klootzak wou, maar gezien Oudste al bijna stond te janken, heeft hij zijn bakkes gehouden.

En op zo'n moment ben ik blij dat ik dit maar maximum twee keer per jaar moet doen.

Had ik jullie trouwens al op de hoogte gebracht van het feit dat het een dégoutante klootzak is?
Nee?

Het is een ongelóófelijk dégoutante klootzak.

En het wordt er met ouder worden niet beter op.

En toch...

Ik heb het voelen aankomen. Wist het eigenlijk al lang.
Mag ondertussen ook al wel.
En toch...

Toch fret ik ook deze keer weer mijn kas op.
Krijs en tier ik uit pure frustratie.
En wil ik zijnen en Trezebees haren oh-zo-schonen-kop tegen de muur rammen om daarna spijkers in hun ogen te priemen en haar krullen af te knippen. Krabben en bijten wil ik.

Ze verbreken dit jaar hun record.
Gaan de kinderen welgeteld 4 dagen gezien hebben. VIER. En een jaar telt bij mijn weten nog altijd meer dan 300 dagen.

Die ene dag in mei, was om goed te maken dat het deze zomer 'niet paste' om de kinderen tot bij hen te laten komen.
In de herfstvakantie gaan ze met zijn familie een weekendje weg. En dan mogen de kinderen mee. Drie vollen dagen. DRIE! Nog een geluk dat zijn ouders en de rest van de boel mee is om ze bezig te houden, want stel u voor dat zij dat zouden moeten doen! Een mens mag het niet gedroomd hebben. Ge zou er voor minder op slag medelijden mee krijgen.

En dan wat ik eigenlijk al wist maar niet wou weten. Is nu niet meer iets dat ik met mijn slecht karakter over hen denk of veronderstel. De afspraak dat de kinderen elk jaar met Kerst bij mij zijn en met Nieuwjaar bij hem gaat niet door.
Of hij lastig doet en ze ook een keer met Kerst wilt? En dat ik daar toch niet zo moeilijk over moet doen? Gij leest deze blog nog niet lang zeker?
Ze willen de kinderen niet met Nieuwjaar.

En nee, met Kerst ook niet.
Krijg er zelfs geen uitleg voor. 't Is gewoon niet van doen. Ze komen niet naar België. Zullen ze in de plaats 'waarschijnlijk' in het krokusverlof laten overkomen.
Tot er iets tussenkomt en dat ook niet meer past zeker.

En als het wel doorgaat hebben ze meteen een excuus om ze in de zomer niet te moeten zien. Want dan hebben ze in 2009 hun quota van vier dagen al gehaald.

Bweurk.

Wat ik niet leuk vind aan mijn nieuw-twee-dagen-oude -werk.

Dat ik met mijne rug naar mijn twee collega's zit en ze dus de hele tijd kunnen meekijken op mijn scherm.
Dat de ene het dan ook nodig vindt om commentaar te geven op wat ik doe.
Dat ik dat niet van doen heb om te beseffen dat ze me héééél nauwlettend in't oog houdt.
Dat ik - omdat ik daar toch maar effekens ben - geen deftig werk mag doen.
Dat ze dan beter een stagiar had gevraagd.
Dat ze 's middags hun eten op een kwartier tijd naar binnen steken en dan weer verder werken.
Dat het uur middagpauze blijkbaar niet moet worden opgenomen, maar 5 minuten vroeger naar huis vertrekken om de massa vanuit 't fabiek voor te zijn absoluut onmogelijk is.

Wat ik wel leuk vind?
Euhhhhh...
Dat ik daar om 16u mag vertrekken en dat dan ook hééééél stipt doe???
En dat ik daar maar 'effekens' moet werken?
Dat ik weet dat 't niet op alle kantoren zo is.
Want dat ik dan nooit zo zot zou zijn geweest om daar weer te beginnen.

Ontploft

Dez morgen, net nadat ik mij in zeven haasten vanuit mijn bed naar de badkamer had gerept om mij klaar te maken, kreeg ik een sms van hem.

"Is dat op de camping waar de kinderen zitten?"

Huh? Qué? U bedoelt???

"??Is wat op de camping??"
"Kompas Camping"

Ja, onnozelaar. Ik weet ook wel hoe die camping heet. En gij weet verdomme perfect op welke camping de kinderen zitten. Wa wilde nu eigenlijk?? Toch maar even naar Oma gebeld, en gehoord wat er daar deze nacht is voorgevallen.
En hem braaf een antwoord gestuurd.

"Ik wist nog van niks. Ja, dat is daar, maar knd hebben niks" Dat ik hem anders wel vannacht uit zijn bed had gebeld, heb ik er maar niet bij gezet.

"Mooi. Daarvoor moet ik híer zitten om dat wél te weten. Bedankt."

Het nadeel van iemand 15 jaar lang in uw buurt te hebben gehad is dat die pedante toon waarmee hij dingen zegt nooit uit uwen kop gaat en ge u bijgevolg veel te levendig voor uw eigen goed kunt voorstellen hoe dat zinnetje moet klinken.

Bon.
't Is niet mijn schuld dat hij om 9u op een zaterdagmorgen-zonder-kinderen-in-de-buurt niks beters te doen heeft dan op zijn pc te prutsen en 't nieuws te lezen. Kan er ook niet aan doen dat Trezebees waarschijnlijk koppijn had. Of dat ze vergeten is om brood te kopen en de muesli-pot leeg was.
Hij moet zijn frustratie over het feit dat zijn kinderen, die hij dit jaar al welgeteld 24 uur heeft gezien, er zomaar opeens niet meer zouden kunnen zijn niet op mij uitwerken.

Onder het motto 'anything he can do, I can do better' heb ik hem een antwoord gestuurd.

Pedant zijn kan ik ook.

En zelfs vele beter.

Iets anders

Mijne mens. Twee minuten gillen brengt nogal wat reacties teweeg. Moesten mijn kinderen ook zo reageren als ik me kwaad maak, zou dat hier allemaal veeeeel rapper gaan.

Bon.
Ik zit hier dus niet de hele tijd in een hoekje te jammeren. Het galniveau stond gewoon boven het aanvaardbare peil en dan moet het eruit.
Niet tegen de kinderen. Zapnimf heeft overschot van gelijk. Zij zijn niet degenen die hem een rekening zullen presenteren. En als ik dat van hen zou verwachten, ben ik niet beter dan hij. (En nee, dit is geen stille hint, ik heb echt de prententie beter te zijn dan hij is. Niet dat dat een prestatie is, maar enfin.)
Niet tegen mijn ouders of zus. Die willen hem sowieso al met zuur overgieten en voor ze hem op de brandstapel smijten nog even met hete spiesen zijn ogen doorprikken. Of iets dergelijks toch.
Niet tegen mijn vrienden. Het gezaag-niveau moet daar ook een beetje worden ingeperkt, kwestie van ze nog even te vriend te houden.

Dus gewoon op de blog smijten. Want wie geen zin heeft om dat hier te lezen, surft gewoon weg. En ondertussen ben ik mijne gal toch kwijt. Nah.

En nu iets anders.
Gezien Oma's schouder nog kine nodig heeft, zijn de jaarlijkse-zes-maanden-weg-van-huis uitgesteld. Jeuj! (voor mij, niet voor Oma)
Resultaat: ik ga volgende week zaterdag met een vriendin een hele dag naar een wellnesscentrum en omdat Opa de kinderen al op vrijdag komt halen, heb ik nog een extra vrije avond.

Zonder plannen.
Geef toe. Kan niet zijn.

Ik ga op een kinderloze vrijdagavond, waarbij ik niet eens op het uur moet letten voor de babysit, niet thuis voor mijne tv blijven plakken.

Voorstellen zijn welkom.
Ge mailt maar. (Of zijde nu bang van mij?? lol)

Ben benieuwd wat er uit komt.

Rant

GODVERDOMME!!! GODEVERDE-GODVERDE!!!!!

Nee, geen *** -kens of %^ù -tekens. Geen censuur vandaag.

Waarom? Waarom????
DAAAAAROM!!!

Omdat ik ook een keer een weekend voor mezelf wil, zonder half Vlaanderen smekend te moeten bellen met de vraag of ze zich misschien een keer willen opofferen en voor mijn kinderen zorgen.
Omdat hij en Trezebees verdomme ELK weekend kunnen doen wat ze willen. Het enige waar hij rekening mee moet houden is dat zijn kinderen op zondag om 19.30u voor de pc zitten te wachten.

Als hij tenminste geen sms heeft gestuurd om te laten weten dat het 'niet past'

Oh ja.... Hij betaalt toch op tijd.

Oh jaa-aaaa.... Hij valt me niet lastig.
Zou nogal moeilijk zijn, gezien hij alleen over hoogstnoodzakelijke dingen met mij spreekt.

Oh jaaaa-aaaaa-aaaa hij moeit zich niet met de opvoeding.
Het interesseert hem verdomme geen fluit. Hij slaagt er nog niet eens in een verjaardagskaartje te sturen.

Eerlijk verdeeld noemen ze dat.

En NEEEEEEEEEE ik zit niet in een 'dipje'. Ik ben coleirig.

Kwaad, HEEEL KWAAD voor de moeilijke verstaanders onder u.

Ik wil verdorie gewoon ook een leven naast het feit dat ik mama voor mijn kinderen ben.

En liefst vóór mijn zestigste.

Nieuwe therapeute

Hij heeft volgens mij een nieuwe therapeute.
Eentje die boeken heeft die iets later geschreven zijn dan de jaren 60. Maar ook niet veel. Oftewel kan ze niet goed Engels en trekt zijn Chinees nog op niks.

Hij heeft de laatse 4 weken al elke zondag met de kinderen gesproken. Dus ze zal hem wel aan het verstand gebracht hebben dat regelmaat op die leeftijd nog helpt.

Maar misschien moet zijn therapeute een keer nieuwe boeken kopen.
Want de 5 dagen dat de kinderen in de zomer bij hem en Trezebees zouden zijn, worden afgeblazen. Ah ja, want ze gaan verbouwen en dan past het niet. En die groooooote verbouwingen gaan 3 maanden duren.
Uhuh! Echt waar!
Daar kan ik uiterààrd begrip voor opbrengen. Ik besef ten volle hoe onbeschrijflijk moeilijk het moet zijn om, als je je kinderen 2 weken per jaar ziet, die 3-maanden-lange-verbouwingen net buiten die twee weken te laten vallen.

Maar...Hij gaat het compenseren.
Yup.
Hij én Trezebees komen in mei naar België om de dansshow van de kinderen te zien. En misschien als ze eventueel tijd hebben, gaan ze dan de dag ervoor een paar uur iets met de kinderen doen.
Shoppen waarschijnlijk.
Dat en die twee uur dat ze met zijn ouders in de zaal zullen zitten kijken, maakt alles toch goed?
Ik "mag" de kaarten daarvoor bezorgen. Maar moet er wel voor zorgen dat ik zelf aan de andere kant van de zaal zit, zodat arme brave Trezebees niet begint te hyperventileren omdat ik te dichtbij kom met mijn slechte aura.

Als ik niet aan mijn kinderen zou moeten uitleggen wie die vreemde man was, zou ik op zoek gaan naar nen ongelooflijk-knappen-escorte-vent om twee uur de stoel naast mij warm en zijn hersenen op overdrive te houden.

Genoeg

Ik ben er weer.
Waar ik eigenlijk niet moet zijn.

Op die plek waar ik het liefst van al mijn donsdeken over mijne kop wil trekken en doen alsof ik er niet zit. Omdat ik geen goesting meer heb. Zelfs op't werk niet wil doen alsof ik wel 'mijn vreugdige zelf' ben. Geen zin heb in chitchat over dwaze dingen, mij te pletter erger aan alles-en-nog-wat.

Die plek waar commentaar als "ga ne keer wat vroeger slapen en morgen is't weer beter" me compleet de boom injagen. Wil ne keer zien hoe je zou rondlopen als je drie nachten na elkaar wakker wordt van de pijn. En beseft dat dit het is.

Ben moe geluisterd naar geklaag over bouwen en verbouwen. Zijt verdomme content dat ge een eigen huis hebt.
En ik wil niet meer horen hoe lastig het toch is om kinderen op te voeden. Probeert het ne keer helemaal alleen. En komt dàn nog een keer langs.

En kom mij niet af met Bond-Zonder-Naam-zinnetjes van "hoe goed ik het wel doe"' en "van hoe ver ik toch wel kom", ge krijgt ze met gekrijs terug naar uwe kop gesmeten.

Want ik doe niet meer mee.
Houd het voor bekeken.
Ik heb weer genoeg gehad.
Ben het allemaal

STRONTE-BEU

Wil roepen en tieren

En dan weer onder mijn donsdeken wegkruipen.

Bwèèk.

Ik heb de voorbije dagen mijn wc-pot weer een beetje beter leren kennen. Die is zoals alle venten, voelde zich verwaarloosd en heeft dan in één keer alle aandacht nodig.
Plus de inhoud van mijn maag en darmen. En deze keer zelfs mijn gal.
Gulzigaard.

Toch heb ik hem moeten teleurstellen. De meeste tijd heb ik in mijn bed gespendeerd. Wegens veel zachter en comfortabeler om te liggen dan die wc-bril en badkamervloer.

Deze morgen heb ik mijn strenge stem bovengehaald. Dat het genoeg geweest was. Mijn darmen zijn leeg, mijn maag doet zeer. En vooral...ik heb er genoeg van. Buiten de normale leveringen, krijgt hij deze week niks meer. Nèh. Hij is spontaan beginnen mokken.

Ik ga vandaag in mijne zetel nog een beetje bekomen van die intense wisselwerking. Morgen werk ik sowieso niet en tegen donderdag zal zijn gemok wel gedaan zijn en kan ik hem weer alleen thuis laten.

(De resultaten van de foto's zullen voor volgende week zijn...)

Beu

Ik ben het beu. Ik heb geen goesting meer. Heb er genoeg van. Ik heb het he-le-maal gehad. Het steekt mij tegen. Ik moet er niet meer van weten. Het is genoeg geweest. Ben er klaar mee.

Waarmee?

Alles en niets.
Het 'leven' in't algemeen. Maar vooral het voortploeteren en niet weten waar naartoe eigenlijk.
Het steeds maar zorgen dat je de dag en de week en de maand halvelings doorkomt, om dan gewoon weer van vooraf aan te beginnen en ervoor te zorgen dat je vooral geen tijd hebt om je af te vragen waar je in godsnaam mee bezig bent. Mezelf voorbij lopen om toch maar niet te moeten stilstaan en beseffen dat ik doelloos rondspartel.

En jajaaaa, ik heb het 'zo slecht niet' en 'mag eigenlijk niet klagen' en 'ik heb de kinderen toch' en 'het gaat toch goed' en blablablablabla...

Wie dat dan toch vindt, mag het komen halen.
Ge krijgt de hele boel, gratis en voor niks.

Maar dan moet ge het wel aandurven om nu in mijn buurt te komen....

Fatal mistake

Hij had deze week een mailtje gestuurd met de vraag naar de resultaten van de testen die de kinderen deze zomer gedaan hebben en de overschrijving van de echtscheiding. Dat hij daar maar 2 weken na datum mee afkomt, mogen we al als een succes beschouwen.
Omdat ik 2 dagen later nog niet had geantwoord, kreeg ik dezelfde mail nog een keer geforward.

Ik wou eerst vanalles op mail zetten, maar omdat ik hem toch ook op de hoogte wou houden van de pestproblemen die we met Oudste op school hebben, had ik gemaild dat hij maar een keer moest bellen.

En wat roepen we dan in koor??
'NIET DOE-OE-OE-OE-OE-OEN!!!'
En daar op de achterste rij???
Ik hoor jullie ook wel! 'DOM KALF!! DWAZE TRIEN!'.

Twee minuten later telefoon.
Zijn commentaar op het feit dat Oudste gepest wordt, is dat het haar eigen schuld is, want ze lokt het met haar seuterig gedrag uit. En dat Jongste autistische trekken zou hebben, dat heeft hij deze zomer ook gezien, want ze wou nooit 'echt' met hem spreken.

Het is duidelijk nog niet bij hem opgekomen dat dit hééééél misschien ééventueel zou kunnen komen omdat een zesjarige niet echt een band heeft met iemand die ze twee keer per jaar ziet. En dat Jongste sowieso al zeer selectief is in wat ze tegen wie vertelt. En dat het misschien raar is dat hij dat vroeger dan toch nooit heeft opgemerkt??
Verder mag Oudste nog zo'n grote seut zijn als maar kan, dat is geen excuus om haar steeds weer te pesten. (Ik zal het leren Geertrui!!!) En ja, ik werk ook aan haar weerbaarheid en hoe ze er mee moet leren omgaan, maar die pestkoppen moeten ook te horen krijgen dat dit gewoon niet acceptabel is.

Hij had dan natuurlijk nog een hele resem dingen die opeens superdringend moesten worden geregeld en allemaal commentaar op wat ik wel of niet moest doen, financiële tralala waar hij weer mee afkwam, kritiek op de kinderen die hij met moeite een week gezien heeft...

Ik had er gewoon genoeg van. Ik slik veel, maar het recht om zo'n kritiek op de kinderen te geven, heeft hij vorig jaar verspeeld.
Heb mijn 'bleitkraan' opengezet en gezegd 'dat ik echt wel mijn best deed' en 'niet tot last wou zijn' en 'het werken in combinatie met de zorg voor de kinderen fysiek toch wel héél zwaar is'....

Ne vent is toch dom.
Ik heb de fout hem te laten bellen al veel te veel gemaakt. Maar in mijn 'bleitkraan-truc' trapt hij al 16 jaar.
Zo plotseling kan hij dan wel beleefd zijn. En heeft hij 'begrip' voor mij (AS IF!!!).

Maar ik heb toch niet meer naar zijn gekreft moeten luisteren. Het doel heiligt de middelen en ik was stom, maar hij nog veeeeeel stommer!

Zucht

Na zijn uitval ivm de adressen van vorige week, gisteren een mailtje gekregen op mijn antwoord. Dat het kinderbijslagfonds 'MISSCHIEN' zou moeten weten dat hij geen Belgisch contract meer heeft, maar sinds 1 mei een rechtstreeks contract in Shanghai bij de Chinezen (not).

AAAAARRRGHHHHHRGHHHHHHHHHHH

Resultaat: alle papierwerk en telefoontjes die ik de voorbije weken doorgesparteld ben, waren voor Piet Snot. Maar dat is nog het minste van mijn zorgen, want waar meneer duidelijk niet bij heeft stilgestaan is dat we ook niet meer in regel zijn met de ziekteverzekering en dat de hospitalisatieverzekering van de kinderen niet meer geldig is.

Klein detail. Niet zo erg als een verkeerd adres bij de bank.

Terug naar af.
Ik moet een heel nieuw dossier aanvragen om het kindergeld op mijn naam te krijgen, niet zo evident als uitzendkracht. En het ziekenfonds gaat ook 'een paar' formulieren doorsturen en kijken wat ze kunnen doen. Ze kunnen me deze keer niet beloven dat er geen onderbreking zal zijn.

Dat is nu al de tweede keer dat hij het door zijn stommiteiten gedaan krijgt dat ik mijn ziekteverzekering kwijt ben. Een mens zou zo beginnen denken dat hij eindelijk een hobby gevonden heeft. Alleen kan ik er momenteel echt niet meer om lachen.

Positief denken Sabine, positief denken, pooo-ooooooositief denken.....

Verpest

Daarnet hem aan de lijn gehad. Over iets (in mijn ogen dan) onbenulligs. Maar Hij vond het duidelijk nodig om mij daarvoor nog een keer goed als een voetveeg te behandelen.

Onze bankrekeningen staan van toen we naar het buitenland verhuisden op het adres van mijn ouders. Vorige week heb ik de mijne eindelijk laten wijzigen. Blijkt dat ze in de bank ook zijn rekeningen op mijn adres geplaatst hebben.
Roept ende brult, maakt u kwaad, want dat KAN natuurlijk niet!! Hij zou het 'ten zeerste op prijs stellen dat ik ONMIDDELLIJK op het juiste adres laat plaatsen'.

Dat hij het voorbije jaar te tam geweest is om zelf het adres te veranderen en dat de uittreksels nu gewoon bij mij ipv bij mijn ouders terechtkomen, vergeet hij gemakshalve maar even. Ik MOET er NU voor zorgen dat zijn rekeningen op het adres van zijn ouders komen te staan. Verder MOET ik ook nog onze gemeenschappelijke rekening opzeggen en zorgen dat zijn naam niet meer aan de huurwaarborg gekoppeld staat. Want hij 'wil daar allemaal niks mee te maken hebben.'
Ik heb geantwoord dat hij tenminste een beetje beleefd kan zijn en gevraagd of hij echt niks anders had om zich druk over te maken.

Ik weet dat het mij allemaal niet meer zou mogen raken, maar hij slaagt er telkens weer in om op 2 minuten tijd mijn dag te verpesten en mij kokend van frustratie te krijgen.
De kinderen moesten niet aan de telefoon komen, daar had hij geen tijd voor en hij heeft ze trouwens vorige donderdag nog gehoord.

Ik hoop dat hij zo ambetant was, omdat het weekendreisje met super-veel-beter-dan-mij-lief ongeloofelijk is tegengevallen en dat ze de hele tijd ruzie gemaakt hebben, het hotel absoluut slecht was, het pijpenstelen geregend heeft, de huurauto in panne gevallen is, het eten niet om aan te zien en de vluchten uuuuuren vertraging hadden.

Genoeg

Er zijn mensen waar je op kan rekenen, mensen die zelf eerlijk zeggen dat zij niet tot die groep behoren en anderen die altijd weer doen alsof.

Elke keer weer loop je met je kop tegen de muur en altijd hebben ze wel een uitleg over waarom ze er écht niks aan konden doen en hoe graag ze ook de afspraak waren nagekomen en dat ze het écht wel zullen goedmaken en...en...en...

Vroeger haalde ik gewoon mijn schouders op en deed verder zoals voordien, ik ben ook niet heilig. Maar ik heb moeten ondervinden dat deze mensen zelfs als het slecht met je gaat, alles nog vanuit hun eigen standpunt bekijken en enkel tijd voor je hebben als het hen past, maar wel verontwaardigd zijn als je te lang geen contact gehad hebt. Ik hoef geen contact met mensen die altijd willen krijgen en gebakken lucht teruggeven.

Ik heb geen zin meer in van die eenzijdige relaties. Ik stop ermee, het is gewoon allemaal verloren energie. Nu is het mijn beurt om egocentrisch te gaan doen.
En voor wie daar last van heeft...

helaas pindakaas!

Bloemen

Hij heeft de kinderen vandaag via Skype gesproken om haar een gelukkige verjaardag te wensen.

Naar goede gewoonte moest hij mij wel eerst nog een keer afblaffen.
Omdat het geluid heel slecht was, stond ik nog aan de pc te prutsen en te proberen dit in orde te krijgen. Waarop hij mij 'tot orde' riep en zei dat ik hen moest gerust laten, maken dat ik weg was dus. Tot zover volwassen gedrag waar de kinderen bij zijn.

Mijn oudste zei dat ze zijn e-card had gekregen en toen vroeg hij of er niets anders was toegekomen. Bleek dat hij een boeket bloemen voor haar heeft besteld. Voor je dochter van 9????? Sorry, maar dat gaat er bij niet in.
De vrouw van de winkel had een berichtje gelaten op mijn antwoordapparaat. Ze had om 18.50h gebeld. Zegt ook genoeg over wanneer hij dat boeket besteld heeft.

Ik heb er dan wel 'mijn kot in' dat mijn oudste hem onmiddellijk gezegd heeft dat ze niet veel te vertellen had en ze een programmma op tv niet wou missen. Oeps.
Direct daarna vroegen ze naar super-veel-beter-dan-mij-lief en de kat. Dus hebben ze 15 minuten naar die kat staan miauwen en tegen haar verteld wie hun vriendjes zijn.
Ze hebben meer te vertellen tegen een vrouw die ze 3 dagen gezien hebben dan tegen hun vader.

Wat wil je, met een vader die je voor je 9° verjaardag een boeket bloemen stuurt dat dan nog niet eens op de dag zelf wordt geleverd.