Trezebees

Na een half uur met de kinderen in de auto, wist ik alweer alle nieuwtjes van de papa.

Over hoe hij een supergrote-platte-tv met geluid dat van-overal-ook-achter-u komt heeft, en een X-box met super-coole spelletjes en dan vooral hoe goed hij dat racen wel kan. Hij heeft ook een spiksplinternieuwe blauwe-nog-blinkende-want-hij-heeft-er-nog-maar-twee-keer-mee-gereden BMW moto (maar geen midlifecrisis....ABSOLUUUT niet! lol)

Maar ook over hoe ze niet over mij mogen spreken als super-veel-beter-dan-mij-lief erbij is, want dat is 'veel te moeilijk' voor haar.

Qué???

Ik wist al dat ze het 'zoooo lastig' had omdat ik altijd op de achtergrond (op g*verd*mme meer dan 1000km afstand!) aanwezig zou zijn. En de reden waarom hij alleen met mij praat aan de telefoon als hij op zijn werk is en niet van thuis uit, of waarom hij altijd vrij afstandelijk wil blijven, kon ik ook wel raden. Maar dat de kinderen zelfs gewoon niet over mij mogen spreken.... pffff.
Van iemand die de 30 voorbij is (toegegeven, nipt...maar gepasseerd is gepasseerd...) verwacht ik toch een beetje meer maturiteit. Veel zelfvertrouwen heeft dat meisken duidelijk niet.

Het is gewoon een flauwe trezebees.

Een heeeeeel flauwe trezebees.

Private appointments

Vorige week op mijn werk moest ik een vergadering plannen. Dus de agenda's van iedereen die erbij moest zijn geopend, op zoek naar een gaatje in hun schema.

Bleek dat Grote Smurf zijn agenda vol staat met 'private appointments'. Om de andere dag wel één. Hij heeft de rode muts, dus mag in zijn outlook calendar plaatsen wat hij wil, maar moet dan toch niet raar opkijken als er geruchten de ronde gaan doen.

Want geef nu toe, een 'private appointment' die om 22h begint en eindigt om 8h de volgende dag (Ooooooh)... en niet één keer maar meerdere keren per maand (Oo-ooooohhh!)... en waarvan er dan nog een paar 'recurrent' zijn (OOOH!)...dat spreekt helemaal tot de verbeelding.

Afspraak in de slaapkliniek? Zijn was doen, want overdag geen tijd? Potloden slijpen? Fittnessen (kan op veel manieren...)? De krant lezen? Nachtelijke wandeltochten?

Als je maar met 2 vrouwen op kantoor zit, die egenlijk niks beters te doen hebben, is dit voer genoeg om een hele namiddag te vullen. Ik denk dat hij die dag heel veel keer de hik gehad heeft en dat zijn oren jeukten, want hij is over de tong gegaan...

en wij hebben goed gelachen.

Bijna terug

Deze week is ook de week dat mijn kinderen bij hun papa en super-veel-beter-dan-mij-lief zijn.
Vorige zaterdag ben ik ze op Zaventem gaan afzetten.

Jongste liep de dagen voordien de muren op en kwam regelmatig zeggen dat ze triest was en niet wist waarom, of dat ze niet alleen wou vliegen. Of soms moest ze gewoon een extra knuffel en zoen hebben. Het arme kind wist met zichzelf geen blijf.
Voor Oudste leek het allemaal veel simpeler.

Op de luchthaven bleek dat ik hen met een speciale kaart zelf tot aan de gate mocht brengen, als ik dat wou. Vreugde alom bij mijn spruiten, dan moesten ze geen uur bij een vreemde zitten wachten en kon mama nog de vergeten kauwgom kopen. Een koffiekoek en iets lekkers om te drinken hebben ze ook nog uit de wacht gesleept ;-) Ze zijn uiteindelijk lachend het vliegtuig opgehuppeld en ginder goed toegekomen.

Woensdag heb ik ze even gesproken.
Hij vertelde dat Jongste heeft de eerste twee dagen 'ferme kuren' heeft gehad (LOL!! Serves him right!). Verder waren ze naar hun favoriete restaurants geweest, zouden ze naar de Imax-cinema gaan en had de papa al een paar keer zijn portefeuille goed geopend.
In tegenstelling tot wanneer ze met hem spreken, moest ik hen zeggen dat het lang genoeg geduurd had (leve de mama!!), ze zouden blijven vertellen.

De verwachting dat dit een moeilijke week zou worden is uiteindelijk niet uitgekomen.
Ik heb niet rondgelopen als een kip zonder kop, zenuwachtig van-ik-weet-niet-wat en weinig stilgestaan bij het feit dat ze nu in het huis van super-veel-beter-dan-mij-lief waren (zal alle details wel krijgen, hihi) en ik heb me geen zorgen gemaakt over hen. Ik was blij om na het werk in mijn zetel te kunnen vallen en te rusten, want doodmoe van de vakantie en de avondjes uit de week ervoor.

En nu ga ik nog van mijn stille huis genieten, want zondagavond mag ik ze weer gaan afhalen.

Prettig weekend!

Een glas

Vandaag is het net één jaar geleden dat hij zijn bom gedropt heeft.

En omdat veel mensen toen zeiden dat ik nog zou opkijken over waar ik een jaar later zou staan, doe ik dat vandaag maar eens.

*Kijkt op*

Het heeft lang geduurd, bloed, zweet en tranen gekost en heel vaak zag ik het echt niet zitten. Maar vandaag kan ik zeggen dat ik content ben. Niet super-gelukkig (maar dat was ik in mijn huwelijk heel vaak ook niet...) maar zeker niet meer zo doodongelukkig zoals vorige zomer.

De kinderen en ik hebben ons evenwicht terug gevonden. Ik heb genoeg sociale contacten om te genieten van de keren dat ik alleen ben, ik heb het vooruitzicht van eindelijk een cursus fotografie te volgen, ben geen triestig depressief a-sociaal geval geworden, heb heel tof werk gevonden waar ik bijna elke dag wel één of andere promotie krijg ;-), de scheiding is officieel, ik ben voor veel minder dingen afhankelijk van hem...

Ik heb een jaar 'overleefd' en kan nu weer beginnen met echt leven.

Ge moogt allemaal een glas komen drinken om te vieren. Santé!

Webmaster

Vandaag op mijn werk.

'Sabine, die eerste projecten die we je gegeven hebben, die zijn precies toch al ver af hé? Want ik maak je vanaf vandaag webmaster van onze site.'

Alé vooruit.
De site is net vernieuwd, hetgeen gepaard ging met enkele zeer boze telefoons naar het bedrijfje dat dit voor ons deed. Nu mag ik dus boze telefoons doen. Hoera.

'Ja en het eerste dat je zal moeten doen is de blog van grote smurf aan de site koppelen. We zijn er nog niet uit hoe en waar juist, maar dat laat ik je nog wel weten. Weet je wat een blog is?'

Euh.... mmmmmmm...
'Heb er al van gehoord, ja'

Ze heeft mij dan uitgelegd wat een blog is. En hoe je daar via comments op kan reageren en zo soms echt wel een goede interactie krijgen. En hoe dat nu een modefenomeen is. En dat sommige dingen voor de site volgens haar via een html-code moeten gebeuren (ik zal weer vloeken dus), maar dat ze later wel zal uitleggen wat dat juist is.

En ik maar braaf knikken en hummen...

Bewaren

Een geshockeerde papa vertelde gisteren, dat zijn 7-jarige dochter met een vriendinnetje en haar ouders naar een 'museum' was geweest.

En thuis gekomen met een handvol condooms.

Beetje later begaf hij zich op gevaarlijk terrein door aan haar te vragen wat ze dan met die 'balonnen' gedaan hadden.
'Maar papa, dat zijn geen balonnen, dat zijn condooms'. Met onmiddellijk daarna de onvermijdelijke vraag 'Maar waarvoor dient dat dan eigenlijk??'

Na even heel erg hulpzoekend rond te kijken, want hij had zo graag het stokje doorgegeven aan de mama die ergens met mij liep te kletsen, moest papa-lief zelf een antwoord verzinnen. Euhmmm... dat leggen we wel nog een keer uit, maar...euh...ja..euh... 'Je kan daar iets in bewaren'.

Vanaf nu ten huize X:

'Nu niet schat, bewaar hem maar voor later'.

LOL

Uit (2)

De kinderen zijn gisteren uiteindelijk bij Buurmeisje gaan slapen. Voor hen ook feest dus, ik kon niet rap genoeg vertrekken.
De babysitdienst van den Bond is inderdaad een goede oplossing, alleen niet als je 3 uur later al iemand nodig hebt en nog niet ingeschreven bent. Tot nu toe heb ik het altijd kunnen doen met de buurmeisjes, waardoor het er nog niet van gekomen is een boekje aan te vragen.

We zijn op't Sint Baafsplein iets gaan eten, om dan later van op't balkon van het restaurant (dat de buren gereserveerd hadden) naar de optredens te kijken. Heel tof om overzicht van het hele plein te hebben en een super uitzicht op het podium. Vooral dit vond ik schitterend. Ambiance a volonté.

Nog even naar Sint-Jacobs, maar om 2h heb ik het voor bekeken gehouden. 't Was goed geweest. Toch nog blij dat ik zelf met de auto gekomen was én dichtbij geparkeerd stond.

Mijn stem vandaag was niet je-dat, deze namiddag ben ik uitgeteld in de zetel in slaap gevallen, ik heb zo ongeveer overal pijn van de hele tijd te staan dansen, maar de lol was het waard.

Uit

Daarnet zijn de buren langsgeweest om te vragen of ik deze avond niet mee wil naar de Gentse Feesten met hen en wat vrienden.

Zucht.

Ik zou zo graag een keer met een groep mensen op stap gaan, zeker vandaag met het zalige weer. Maar waar vind ik nu nog een babysit?? De buurmeisjes vallen al weg, want die gaan zelf mee. De overbuurvrouw heeft ook al gezegd dat ze altijd bereid is om te helpen, maar of ze daarmee bedoelt dat ze wil babysitten tot 's avonds laat als ze morgen zelf vroeg moet opstaan om te gaan werken, betwijfel ik toch.

Iemand een idee??? (De kinderen alleen thuis laten komt niet in aanmerking)

Druk-Druk-Druk...

Een weekje vakantie met de kids....juist ja.

Gisteren naar Plopsaland geweest met z'n drieën. Een zalige dag gehad. Heel goed weer, geen druppel regen, nergens langer dan een half uur moeten aanschuiven...
Ik ben 's avonds tot de vaststelling gekomen dat ik al een lange weg heb afgelegd het laatste jaar, want al die 'happy couples' rond mij, vond ik niet eens erg. Wij waren ook blij en gelukkig.

Vandaag stond geboekt als 'testdag'. Gepland om te bekijken wat de oorzaak zou kunnen zijn van Jongstes schoolmoeheid. Oudste is ondertussen ook getest en ik heb veel, heel veel, om over na te denken. Nog een keer bedankt voor alle moeite en goede raad Elke!

Morgen blijven we thuis. Opa komt helpen een aantal dingen in de tuin en garage op orde zetten. En vrijdag mag ik hun valiezen maken, want zaterdagmorgen moeten ze op tijd op de luchthaven zijn om naar hem en super-veel-beter-dan-mij-lief te vertrekken.

Volgende week wordt nog een week om even op mijn tanden te bijten, maar daarna heb ik het eerste jaar alleen 'overleefd'. Grappig dat ook net gisteren de bevestiging kwam dat onze EOT goedgekeurd is en we dus officieel gescheiden zijn. Nu moet dat nog in het bevolkingsregister worden aangepast en dan is het echt.

We zijn er bijna, we zijn er bijna.... maar nog niet helemaal ;-)

Lazy Sunday...

Omdat we gisteren vrij laat thuis waren na een bezoekje bij een 'oude vriendin' dat ik al heel lang uitstelde en waarvan ik gisteren ook weer wist waarom, dacht ik vandaag een zalig rustige dag te hebben.

Het begon wel goed. De kinderen hebben me laten uitslapen, om 10h zaten we nog op ons dooie gemak in pyama aan het ontbijt.
Dan maar weer wat was in de machine gesmeten, de lakens van de beddens gehaald, zodat die ook nog op weekendtarief zouden kunnen gewassen worden. Pasta gekookt om een noedelsla te maken....

En om 12h belden mijn ex-schoonouders, die al een tijdje een reden zoeken om hier binnen te komen, dat ze nog cadeautjes liggen hadden van op reis die ze aan de kinderen wouden geven. Hun zoon heeft hen duidelijk gemaakt dat ze niet 'op den bots' aan mijn deur mogen staan, dus bellen ze op voorhand, met de mededeling 'dat ze dan NU komen'.
't Was even stil toen ik zei dat dit niet echt paste, maar dat ze wel later in de namiddag mochten komen. 'Ben je niet thuis misschien?? Wan voor ons past NU het beste, hoor!'

Neeeeeeeeeee-eeeeee!!!!! Ik moet eerst bij de buren mijn frustratie over jullie gedrag kwijt, zodat ik straks beleefd kan blijven!

Ik ben dan zoals afgesproken bij de buren gaan aperitieven en was nog maar 5 minuten weer thuis toen ze al aan mijn deur stonden.
De kleedjes die ze voor de kinderen meehadden vielen niet zo super in de smaak. Oeps.
Oudste, met haar ik-wil-voor-iedereen-goed-doen-karakter heeft het onmiddellijk met een smile aangetrokken. Mijn Jongste j'e-m'en-fout-madam zei enkel dat het wel veel te groot was en ook niet eens zo mooi! Dubbele oeps.

Ik heb ze (met mijn slecht karakter) gevraagd of ze koffie wouden, goed wetende dat ze dit zo kort na de middag niet zouden willen (maar ik ben toch beleefd geweest!!). Uiteindelijk zijn ze na een dik kwartier weer weggegaan.

Op die tijd hebben ze wel gezien dat ik een nieuwe kast gekocht had ('Wel donker hout zenne Zoetjen, hier gaat da nog, maar als ge ergens gaat wonen waar er minder licht is, zal dat toch wat anders zijn!), weet ik weer hoe super-deluxe-slim en begaafd en sportief de kinderen van hun tweede (en veeeeeeeeele betere!!) zoon en schoondochter zijn, weet ik weer dat ik mijn vloer met het verkeerde product kuis ('Ahja! Dan hebt ge na-tuuuuuur-lijk strepen!) en ben ik zooooooooo blij dat ik daar nooit meer op beleefdheidsbezoek moet gaan of mezelf tegenover hen verantwoorden.

Dat besef heeft mijn dag toch nog weer absoluut goed gemaakt.

Ze raken mij niet meer.... een zaaaaalig gevoel!

Averechts

Ik kan lopen zeuren over het feit dat mijn sociaal leven nu slechts een fractie is van wat het een jaar geleden in mijn expat-tijd was. Dat ik altijd alleen thuis zit en nooit iemand zie. Maar als er dan iemand belt met de vraag om langs te komen, blijf ik liever thuis in mijn zetel zitten.
Blijkbaar ben ik compleet averechts.

Vandaag na het werk naar de kapper geweest, want er moest echt dringend een stuk af. Toen ik daar zat kreeg ik telefoon van de buren met dochter/buurmeisje-dat-mijn-Oudste-nu-echt-wel-mist. Of ik nog leefde, want ze hadden mij al meer dan een week niet meer gezien??

Na het kappersbezoek, dat veel te lang duurde naar mijn goesting, vlug naar huis iets gaan eten. En eigenlijk had ik geen zin meer om nog buiten te komen, ook al was het maar twee huizen verder. Ik was moe... eindelijk thuis...even relaxen...mijn zetel riep me...

En toch heb ik mezelf opgepakt en ben ik tot daar gelopen, want a-sociaal gedrag leidt zeker tot niets.
We hebben bij een glas wijn tot na 22h zitten kletsen. Wat gelachen met mijn baas, gezaagd over het weer, de mannen in het algemeen en het feit dat de Kampioenen voor de zoveelste keer herhaald worden ;-)

En ik ben weer content dat ik niet naar mijn averechtse zelf geluisterd heb. Want die wil toch maar vaak iets anders dan wat ze heeft.

Volgende week

Oudste vandaag met een bezorgde stem aan de telefoon: 'Maar mama, als jij alleen volgende week verlof hebt, gaan we dan dit jaar helemaal NIET naar Plopsaland???'

Euh....awel.....mmmmmhhh... Dan zouden we wel volgende week gewoon met z'n drieën moeten gaan en misschien...

Maar die 'misschien' hoorde ze al niet meer. (Ze is erg goed in selectieve doofheid.) Vlug Jongste op de hoogte brengen, dan zijn dat al twee ontgoochelde gezichtjes als mama zou durven terugkrabbelen. (Vlug en berekend redeneren is nog zo'n sterk punt)

Ik weet dus al wat gedaan volgende week. Met mijn twee pagadders een godganse dag het pretpark van voor naar achter helemaal afwerken. Ik heb gelukkig nog een paar dagen om me mentaal voor te bereiden op het feit dat ik nu wel op elke attractie waar ze op willen mee zal moeten... grmmphhhfff (ze hebben mijn hoogtevrees niet geërfd) en proberen daarna nog heeldhuids thuis te geraken ;-)

Hopelijk wel met twee kinderen die doodmoe in de auto in slaap vallen met een gelukzalige glimlach op hun snoet.

Wennen

Het is toch weer wennen, werken na drie jaar thuis te zijn geweest.

Ik werk 'maar' 4/5, ben een halve dag per week thuis en stop de andere dagen om 16h, maar het voelt aan alsof ik fulltime werk. En de kinderen zijn nog niet eens thuis...wat gaat dat geven na de zomervakantie...
Misschien maar best dat ik tegen dan alweer twee maand verder ben en het (hopelijk) weer wat gewoon ben.

Gelukkig komt er vanaf volgende week een poetsvrouw (YAY!!!). Ik ben benieuwd hoe dat gaat meevallen. Ik heb al veel verschillende dienstencheques-verhalen gehoord, sommige bleken echt een ramp. Maar ik kan het fysiek gewoon niet aan om bovenop de job ook nog het huis te poetsen. En als ik uit die twee moet kiezen, ga ik toch liever werken!

Het werk valt nog altijd supergoed mee. Vandaag de opmerking gekregen dat ik wel zeer vlug werk. Ik ben ook wel een beetje bang dat ze te weinig werk voor me voorzien hebben. De projecten waarmee ik nu gestart ben, zullen tegen eind augustus afgewerkt zijn, maar met de dagelijkse en wekelijkse taken krijg ik mijn dagen niet gevuld. Komt er nog bij dat de telefooncentrale uitbesteed wordt en ze dit zo zouden houden, omdat ik anders te veel zou worden gestoord. LOL Als er niet meer werk bijkomt, ga ik binnenkort nog vragen om dat er te mogen bij doen ;-)

Vandaag geen opmerkingen van mijn baas. Zat de hele tijd in meeting. Niets om een keer mee te lachen dus :-(
Ik heb ondertussen wel het vermoeden dat die ene grappige, schattige vent waar ik nog wel iets voor zou kunnen voelen, waarschijnlijk een vriendin heeft.
Dju toch. Weer geen chance.
Toeme.

Lol.

Bericht

aan mijn nieuwe collega's die hier toevallig zouden langskomen en bij wie de Euro valt dat deze blog toebehoort aan die nieuwe, toffe, lieve, behulpzame, pro-actieve, grappige, hardwerkende, altijd goedgezinde, intelligente jonge vrouw die sinds kort door hun kantoor loopt.

Gelieve deze schrijfsels, net als de dingen die ik overdag persoonlijk tegen jullie uitkraam, met het nodige relativeringsvermogen te bekijken. (best met een hele grote portie.)

Gezien dat op kantoor lukt, zal dat hier ook wel gaan zeker?

En aan mijn baas die tijdens de lunchpauze beweerde dat er wel 'meer aan de hand is', als een secretaresse een grote mond durft opzetten tegen de directeur: ik ben altijd al een 'franke teut' geweest.

Upgrade

Dag drie op mijn werk en ik heb al een upgrade gekregen. Nee, niet qua loon, wel qua werk.

'Grote baas' (ik heb er eigenlijk 3) ging mij vandaag uitleggen wat ik als voorbereidend werk voor de facturatie moest doen. Tot hij na 10 minuten besliste dat ik het maar helemaal moet doen. Met twee tussenstappen waarna hij gaat controleren.
Het was voorzien dat ze binnen enkele weken zouden kijken of ik dit er dan eventueel zou kunnen bijnemen ;-)

Tijdens zijn twee uur durende uitleg, sprak hij over vertrouwensrelaties met de klanten, kwam op een gegeven moment bij hoe hij zo zelfs al huwelijksadvies gegeven heeft (hé???) en langs zijn neus weg kwam de opmerking dat zijn huwelijk op de klippen gelopen is. Euh.....
Ik vind dit toch maar een raar gegeven om op dag drie aan uw secretaresse te gaan vertellen, heb niet gereageerd (wat zeg je ook op zoiets???) en besloten dat hij vriendelijk wil zijn door te zeggen dat hij ook gescheiden is.

Morgen misschien maar weer een broek ipv een rok met botten en geen décolleté meer??
LOL.

One down...lots to go

Mijn eerste werkdag zit erop. En het viel best mee.

Veel uitleg gekregen, zonder dat ik me overspoeld voelde en toch al het een en ander kunnen doen. Tot nu toe blijkt alles nog heel simpel. Geen moeilijke of ingewikkelde zaken, geen stressmomenten. Naar de post rijden om een aangetekende brief te verzenden, broodjes halen voor de lunch, wat kantoormateriaal bestellen, bedrijven ingeven in een systeem, de post openen en uitdelen of klasseren... tussendoor zelf mijn uurrooster opstellen...lol!
Ik heb beslsist om in de vakantie niet de woensdag maar de vrijdagnamiddag mijn halve dag te nemen en dat is allemaal geen probleem. Flexibel zijn ze wel.

Ik ben benieuwd wat ik nog allemaal zal moeten doen, één persoon waar ik vooral voor werk zal er pas volgende week zijn, dus die geeft dan pas zijn taken door.
Ik merk wel heel goed dat de functie tot nu toe nog niet bestond, ze zijn allemaal nog een beetje op zoek naar wat ze mij kunnen laten doen ;-)

Ondertussen heb ik een parkeerplaats in een zijstraat, dus zal mijn auto niet meer worden weggesleept. Maar nu moet ik echt wel een paraplu aanschaffen, want het is toch even stappen tot aan kantoor.

Op naar de tweede dag!

's Morgens word ik wakker...

met nen houten kop... Dat komt ervan bij straatfeesten, we zijn pas rond half twee vannacht in ons bed geraakt en we zijn rond zes uur begonnen. Niet nodig om te zeggen dat het plezant was.

Al bij al valt diene houten kop nog mee. Mijn kinderen (die niets gedronken hebben!) zijn minder fit. Die liggen nog in de zetel voor tv, beetje bij beetje wakker te worden. Ondanks het feit dat ik er zo laat (of vroeg) in lag, was ik al om half zeven wakker. Ik vrees dat mijne klop later zal komen.

Na twee drukke dagen, laatste dag van't schooljaar, wassen en strijken tussen de voorbereidingen van het straatfeest in, prutsen aan de boiler wegens geen warm water en het uiteindelijke feest, staan hun valiezen klaar om voor twee weken naar Nieuwpoort te vertrekken. Hoe ik alles in mijn auto ga krijgen is een andere vraag, dat zal voor na mijn (koude) douche zijn.

Ik hoop dat ze op mijn nieuw werk goeie koffie hebben. 't Zal morgen van doen zijn ;-)