maandag 30 april 2007

Vuil

Mijn Jongste is deze namiddag naar een verjaardagsfeestje gegaan.

Om de een of andere reden is ze superpopulair op school, want ze wordt op praktisch alle feestjes gevraagd. Ik weet wel niet of dat volgend jaar ook nog zo zal zijn...
Want toen ik toekwam liep mevrouw in haar veelkleurige streepjesbikini. Maar ze was van onder tot boven vuil. Echt hélemaal zwart.
Ze had samen met de twee jongens die uitgenodigd waren een moddergevecht gehouden.

De andere meisjes zaten samen aan tafel een spelletje te spelen, maar dat vond Jongste maar saai. Een spelletje??? Als je in de modder kan rollen???
Op Karrewiet vertelden ze dan ook nog hoe je modderpoelen in de tuin moet maken voor de zwaluwen.

'Zie je wel mama, ik heb wél iets goeds gedaan vandaag!'

Ik ook. Ik heb een half uur staat schrobben om haar weer proper te krijgen ;-)

zondag 29 april 2007

Oeps

Ik werd deze morgen plots wakker met de vaststelling dat ik de vuilbak niet had buitengezet. Omdat het dinsdag 1 mei is, hebben ze de ophaaldag verlegd.

Dus ik vlug in mijn pyjama de bak naar de straatkant gerold...toch raar dat de buren hun vuilbak er niet staat. Misschien zijn ze het vergeten?
Toen ik de gordijnen opende, bleken de andere buren het ook te zijn vergeten. Euh.... alle buren zijn het precies vergeten...

Mijn frank is pas gevallen toen ik toevallig op de kalender keek. We zijn wel zondag en het vuilnis wordt maandag opgehaald ipv dinsdag.

Ben dan maar, nog altijd in mijn pyama (met hartjes op!!), de bak weer gaan wegzetten.

Airhead.

zaterdag 28 april 2007

Deze week....

heb ik de kinderen naar school gebracht, boodschappen gedaan, stukjes van mijn powerpoint cursus afgewerkt, de was en strijk gedaan, het huis opgeruimd, de kinderen van school gehaald, gesurft op het www, vreetbuien gehad, wat Excel oefeningen gedaan, auto-papieren in orde gebracht, op mijn terras gezeten en tv gekeken...

Of zoals een Israëlische vriendin het zegt: 'you need a life!'
Haar suggestie was om mijn 'vriendenkring' meer aan te spreken. Probleem is dat de meeste van mijn vrienden in het buitenland zitten, deze in België kan ik op één hand tellen, dus dat van die 'kring' wordt nogal moeilijk ;-)
Tweede suggestie was om dan maar op datingsites te gaan zoeken, 'could be fun!'. Ik vermoed dat ze dit vooral zei, omdat ze mijn verhalen zou willen horen, kan ze nog meer lachen als ik haar bel.
Ik houd het maar bij haar derde suggestie om een keer een weekje op bezoek te gaan. Geeft geen oplossing op lange termijn, maar is wel iets om naar uit te kijken.

Nog een geluk dat ik vanavond met Cindy ga uiteten, dan zit er toch nog iets in deze week dat iet of wat de indruk geeft dat ik 'een leven' heb, want volgende week belooft niet veel beters...

vrijdag 27 april 2007

Vriendin

In de hele tralala van de scheiding ben ik een vriendin kwijtgeraakt.

Misschien was het omdat we elkaar maar 6 maanden kenden en dit niet genoeg is om goed te weten wat de ander wil/bedoelt, misschien omdat ik dingen verkeerd verwoord heb en daarna de energie niet had om het recht te zetten, misschien omdat er dan weer zoveel tijd over gegaan is en het stom lijkt het weer op te rakelen, misschien omdat dingen uitpraten veel moeilijker is als je op 3000km van elkaar zit...
Maar eigenlijk doet het er niet toe.

Ik denk nog vaak aan haar, heb dan zin om even te bellen, een stom sms-je te sturen en te weten dat ze er om kan lachen. Ik mis het om af toe goed te kunnen kappen op Hem en al de rest wat mij niet aanstaat en haar gezellig mee te laten vloeken, omdat het zoveel minder emotioneel geladen is dan bij mijn familie. Ik mis dat ik bij haar niet de hele tijd hoefde te denken over wat ik zei en er gewoon op los kon zeveren terwijl we samen aan de wijn zaten.

Ik ben al verschillende mails begonnen, maar heb ze nooit verstuurd, omdat ze te sec, te bond-zonder-naam-achtig, te lang, te flauw, te kort, te dwaas, te onduidelijk.... waren.

Toch opvallend dat je iemand waarmee je 15 jaar je leven gedeeld hebt niet mist en iemand die je amper 6 maanden gekend hebt wel.

donderdag 26 april 2007

Douane

Deze morgen voor de tweede keer naar de douane geweest.Ik had alle papieren bij de ze gevraagd hadden en de 10 Eurocent.

Omdat degene die mij zou helpen nieuw was, moest de andere collega haar alles uitleggen. Ze hebben zich zowaar op voorhand verontschuldigd voor het feit dat het hierdoor wat langer zou duren.

Misschien kwam het door het weer (of door het feit dat ik deze keer aan een loket gaan staan ben zonder agressie-waarschuwingsbericht) maar alles was onmiddellijk in orde. Ze hebben mij geholpen met het invullen van alle technische tralala, af en toe gelachen en waren super-vriendelijk.

Normaal zou ik nu via de schouwing de papieren verder in orde moeten maken, maar mijn brave verzekeringsmakelaar heeft voor mij opgezocht hoe ik dit via een invoerder van mijn wagen kan doen. Ik moet een afspraak maken en gewoon naar Brussel waar ze voor mij de paieren zullen homologeren. Hij is vandaag alle gegevens, met telefoonnummer en contactpersoon komen brengen. Nu moet ik geen banden gaan op en afvijzen bij de schouwing... (blijkbaar is dat deel van de standaardprocedure als je een wagen invoert.)

Weer tijd en geld gespaard.
Hoera!

woensdag 25 april 2007

Unicum

Het unicum in mijn ex-schoonfamilie heeft een vervolg gekregen.

Zijn broer, die peter is van mijn oudste, heeft gisteren voor de eerste keer in haar leven gebeld om haar een gelukkige verjaardag te wensen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Gesterkt door zijn moeders succes heeft hij dan ook maar meteen gevraagd of ze de kinderen volgende week vrijdag na school mochten ophalen en meenenem. Dan zouden ze haar cadeautje gaan kopen... Toen ik zei dat dit kon, vroeg hij of ze er dan ook mee mochten gaan eten??? Ik moest bijna lachen.

Ik heb niks tegen zijn jongste broer en zijn vrouw heeft mij al helemaal niks misdaan, ik heb ze met moeite vier keer gezien. De kinderen willen graag mee, dus waarom zou ik dan nee zeggen?? Zo slecht ben ik nu ook wel niet.
Ik moet zelfs toegeven dat zijn broer een stapje in mijn achting gestegen is. Hij heeft specifiek gevraagd naar hoe het met mij ging en verwachtte niet dat ik automatisch 'goed' zou antwoorden.

Toch blijft het raar dat dit nu opeens allemaal kan en toen ik nog met hem getrouwd was, ze nooit naar de kinderen omkeken. We zullen zien wat het wordt.
Oh, maar voor't geval dat ze meelezen, zijn andere broer en schoonzus moeten niet afkomen. Daar ligt toch wel mijn grens.

De bloemen zijn ondertussen toegekomen.
Het is een ENORM boeket witte rozen, een stuk of 30 denk ik. Voor een kind van 9 dat eigenlijk Diddl-spullen wil. Moet kunnen. Misschien ben ik wel de enige die dit belachelijk vind.
Op het kaartje staat een zelfgemaakt gedichtje waarvoor hij een jaar geleden zou plat gelegen hebben van het lachen omwille van de dwaasheid ervan. Zo'n midlifecrisis doet toch iets met ne mens...

Het komt er dus op neer dat hij geen 25€ extra kan betalen voor een vliegtuigticket, zodat hij de kinderen kan zien, maar wel genoeg geld heeft om een supergroot boeket bloemen te bestellen?

Daar moet ik toch nog eens héél diep over nadenken, misschien dat ik het dan begrijp.

dinsdag 24 april 2007

Bloemen

Hij heeft de kinderen vandaag via Skype gesproken om haar een gelukkige verjaardag te wensen.

Naar goede gewoonte moest hij mij wel eerst nog een keer afblaffen.
Omdat het geluid heel slecht was, stond ik nog aan de pc te prutsen en te proberen dit in orde te krijgen. Waarop hij mij 'tot orde' riep en zei dat ik hen moest gerust laten, maken dat ik weg was dus. Tot zover volwassen gedrag waar de kinderen bij zijn.

Mijn oudste zei dat ze zijn e-card had gekregen en toen vroeg hij of er niets anders was toegekomen. Bleek dat hij een boeket bloemen voor haar heeft besteld. Voor je dochter van 9????? Sorry, maar dat gaat er bij niet in.
De vrouw van de winkel had een berichtje gelaten op mijn antwoordapparaat. Ze had om 18.50h gebeld. Zegt ook genoeg over wanneer hij dat boeket besteld heeft.

Ik heb er dan wel 'mijn kot in' dat mijn oudste hem onmiddellijk gezegd heeft dat ze niet veel te vertellen had en ze een programmma op tv niet wou missen. Oeps.
Direct daarna vroegen ze naar super-veel-beter-dan-mij-lief en de kat. Dus hebben ze 15 minuten naar die kat staan miauwen en tegen haar verteld wie hun vriendjes zijn.
Ze hebben meer te vertellen tegen een vrouw die ze 3 dagen gezien hebben dan tegen hun vader.

Wat wil je, met een vader die je voor je 9° verjaardag een boeket bloemen stuurt dat dan nog niet eens op de dag zelf wordt geleverd.

Jarig

Mijn oudste.


9 is ze nu al....

maandag 23 april 2007

Dilemma

Ik heb al een cursus Excel afgewerkt, ben nu met de oefeningen bezig en ook net een cursus Powerpoint gestart. Ik kan mij daar uren mee bezig houden. Zoeken hoe iets moet en niet opgeven voor ik het gevonden heb. Ze geven er wel de oplossingsmethode bij, maar dat is vals spelen, dus die wordt enkel geopend als ik het écht niet vind (en dan met veel tegengoesting).

Door met die cursussen bezig te zijn, besef ik ook wel dat het mij deugd zou doen om weer te gaan werken. Kwestie van ook iets voor mij te doen dat los staat van de kinderen en wat sociaal contact af en toe kan ook geen kwaad ;-)

Maar als ik nu begin te solliciteren, kan ik met een beetje geluk misschien eind mei of begin juni aan de slag... en dan komt de zomervakantie. En met de vakantie het opvangprobleem.
In juli gaan de kinderen twee weken kamperen met mijn ouders en één week (Ja!!! Een volle week!) bij hem (alhoewel ik nog geen geen ticketten gezien heb en hij twee weken geleden wou dat ik naar de luchtvaartmaatschappij belde om dit in orde te krijgen...eerst zien en dan ....dus).

Maar in augustus zijn ze de hele maand thuis.
Ik ben al op zoek gegaan naar zomerkampen, maar voor dit in ons dorp moest je vorige week al gereserveerd hebben. Ze hebben daar blijkbaar ook niet veel zin in en na drie jaar thuis te zijn en voor hen te zorgen, vraag ik mij toch af hoe ik al die rompslomp vroeger opgelost heb. In ieder geval niet met zijn hulp, die was er toen ook al niet.

Dus moet ik ofwel nu solliciteren en dan op zoek naar iets om de vakantie te regelen. Of wachten en pas in september beginnen, dan heb ik dat probleem niet...maar dat lijkt dan nog zo lang...

Zucht.
Ik zou het niet weten.

zaterdag 21 april 2007

Skype

Ik denk dat super-veel-beter-dan-mij lief niet lang is weggeweest.

Want ze hebben nu al meer dan een week internet en het enige gevolg is dat hij de kinderen deze week zelf niet van op zijn werk gebeld heeft. Tot nu toe belde hij hen dan, omat ze nog geen telefoon of internet verbinding hadden en hij niet met de gsm van het werk wou bellen. (met de vaste lijn valt dat gewoon minder op...)

Dus in plaats van ze 'meerdere keren per week te spreken', heeft hij nog minder contact gehad. Hij zal er wel zijn redenen voor hebben (NOT!!). Misschien wil hij zo weinig mogelijk contact met mij of de kinderen vanuit hun 'liefdesnestje'? Tot nu toe heeft hij alleen nog maar met hen gesproken vanop zijn werk. En de arme sukkel moet dan ook eerst nog bellen en met mij spreken, omdat ik de kinderen voor de pc moet zetten en Skype opstarten.

Ik kan niet zeggen dat het mij verwondert.
Morgennamiddag zal hij bellen, ook al weet hij heel goed dat we dan met mijn ouders en het gezin van mijn zus de verjaardag van mijn oudste vieren.

Toch fijn als iemand zich gedraagt zoals je van hem verwacht ;-)

vrijdag 20 april 2007

Bang

Daarnet een telefoontje gehad van mijn super-nerveuze ex-schoonmoeder, die met moeite uit haar woorden raakte.
Ze is mijn nummer bij mijn ouders moeten gaan halen, want van hem heeft ze het niet gekregen. Nadat zijn vader commentaar over mij in het dorp was gaan rondstrooien, heeft hij hen gezegd dat ze mij moesten gerust laten. Wat ze dan ook braaf gedaan hebben. En ook van mijn moeder leek ze bang...ze had waarschijnlijk niet verwacht dat die haar het nummer zou geven.

Nu blijkt dat ze met de kinderen naar Planckendael willen en daar moeten ze natuurlijk mijn toestemming voor hebben. Groot was haar verbazing toen ik zei dat dit geen probleem was. En dat ze de kinderen hier mogen komen ophalen. Ik denk dat hij hen verboden heeft de straat in te rijden. lol

Ik ben al content dat ze zelf moeite gedaan hebben om de kinderen te mogen zien. Dit uitstapje is echt wel een unicum. Mijn oudste wordt deze week 9 en ze zijn nog nooit met zijn ouders ergens naartoe geweest. Toen we de eerste 'expat-zomer' naar België kwamen, moesten ze de kinderen zelfs niet zien, wegens 'geen tijd'. Dat de kinderen van zijn broer daar wel elke week zijn en elk jaar mee op vakantie naar zee gaan, stak mij toch altijd.

Ze zijn blijkbaar gaan beseffen dat als het via hem moet gebeuren, ze de kinderen nog minder dan tot nu toe zullen zien en dat kan wel niet, want dat is dan niet hun beslissing. (Die mensen volgen een hele rare logica, echt waar!)
Ik denk dat ze nu meer contact zullen zoeken, dan ze ooit zouden gehad hebben als ik nog met hem getrouwd zou zijn, kwestie van hen toch niet helemaal te laten vergeten 'van welke familie ze zijn'.

Bon, de kinderen zijn content, want die mogen op stap en ik ben content want ik heb het gevoel dat ze wel zullen opletten om niet tegen mijn kar te rijden.

Wordt vervolgd...

woensdag 18 april 2007

Mysterie

Hij en super-veel-beter-dan-mij-lief hebben nu ook internet thuis. En een webcam... dus gaat hij de kinderen nu 'nog meer' kunnen spreken.

Zondag heeft hij in de namiddag een sms gestuurd en gebeld op mijn gsm. Maar omdat wij in de tuin bij mijn ouders zaten, had ik dat niet gehoord.
Toen we op weg waren naar huis, belde hij al weer. Mijn gsm zat in mijn handtas die op de grond naast mij lag en waar ik op de autostrade echt niet achter ga vissen. Thuisgekomen zag ik dat hij ook al twee keer naar het thuisnummer gebeld had.

Ik had de auto nog maar net uigeladen, de kinderen in bed gestopt en hij was daar alweer... Ik ben dan maar braaf geweest en heb ze nog even terug laten opstaan. Na een kwartiertje heb ik toch geroepen dat ze moesten gaan slapen.

Zo veel keer bellen, vooral vermits hij tot nu toe in het weekend nooit tijd had (en dan zie ik nog niet de keren dat hij hier thuis gebeld heeft, zonder een bericht achter te laten), vond ik toch maar raar.

Tot deze morgen.

De kinderen vertelden dat hij de kat van super-veel-beter-dan-mij-lief had laten zien en toen ik vroeg of ze ook met haar gesproken hadden, bleek dat ze voor haar werk naar het buitenland was.
Geen wonder dat hij zoveel tijd had.

Meneer zat 'zielig' alleen, niemand om hem gezelschap te houden en niks beters te doen dan zijn ex te 'stalken' om ook een keer met de kinderen te kunnen spreken.
Ocharme, hoe triest.

lol

maandag 16 april 2007

Show

De kinderen geven in mei een show met de club waarbij ze dansen.

Dit valt net op de avond voor de communie en vermits hij dan toch in België is, heeft hij aan hen beloofd dat hij zou komen kijken.
Omdat ik straks de ticketten moet gaan kopen (en omdat ik niet aan mijn ontgoochelde dochters wil uitleggen waarom hij niet komt), heb ik hem maar een mailtje gestuurd met de vraag of ik er voor hem ook één moet bezorgen.

Ja dus, maar meneer wil wel apart zitten.

Ik vraag mij toch af hoe lang hij dat kinderachtige gedrag gaat volhouden. Voor zover ik mij herinner, ben ik wel degene die zonder discussie aan de deur gezet is. In mijn leefwereld zou dit willen zeggen dat hij moeite moet doen en ik kwaad mag zijn. Hij leeft duidelijk ergens anders.

Mijn jongste heeft hem gisteren gevraagd of hij toch ook naar ons huis komt op haar communie en niet alleen naar de kerk. Hij heeft maar weer een keer zijn standaard-antwoord 'Dat zullen we dan wel zien' boven gehaald.

Ik heb er genoeg van dat alle moeite van mijn kant moet komen en hij gewoon de verongelijkte vent kan spelen, terwijl ik altijd de goei en vriendelijke moet zijn. Ik heb geen flauw idee wat zijn probleem is, maar heb zo het gevoel dat hij en/of super-veel-beter-dan-mij-lief écht wel denken dat ik hem nog terug zou willen. Zijn ego kennende, verwondert mij dat absoluut niet. Ze kunnen zich waarschijnlijk niet voorstellen dat ik mij zo gewoon mogelijk probeer te gedragen voor mijn kinderen, terwijl ik hem ook het liefst van al naar de maan zou sjotten en nooit meer terug zien.

Misschien moet ik maar een lijstje opstellen van alle komende feesten en kunnen we ze 'eerlijk verdelen'. Ik krijg de verjaardagen. Hij krijgt de trouwfeesten (die er volgens de kinderen nu toch niet komen). De shows en dergelijke zullen we elk om beurten doen (maar gezien hij toch geen tijd zal hebben, krijg ik ze binnenkort allemaal...)

Of misschien koop ik straks maar gewoon een kaartje voor de allerlaatste rij op het bovenste balkon...

zaterdag 14 april 2007

Shoppen

Zalig, shoppen met mijn zus en nu een glas wijn in de tuin bij mijn ouders. Meer moet dat niet zijn.

Ik heb een aantal heel leuke dingen gevonden en wat nog toffer is, tegen een zeer verlaagde prijs. Dat ze in Outlets meestal spullen van het vorig seizoen verkopen, kan mij echt niet schelen. Een jeans is voor mij een jeans, van dit seizoen of vorig...pff speelt geen rol. Net zoals met topjes en t-shirts. Ik vind veel merkkledij mooi, maar kan er echt niet het volle bedrag aan geven. Meer dan 100 Euro voor een topje met spaghettibandjes vind ik toch wel héél erg overdreven. Als ik het voor een fractie van die prijs kan kopen, laat ik het wel niet liggen.

Ik vind niet zo makkelijk kleren die passen, maar had vandaag toch wel geluk. Het gezicht van de verkoopster, die mij met een veel te grote linnen broek zag staan en vroeg welke maat ik had genomen, was goud waard toen ik zei dat het maatje 34 was. Ze wist even niet wat zeggen, tot ze dan maar antwoordde dat ik het bij de katoenen broeken zou moeten houden.

Vaak beseffen mensen niet dat je als magere persoon ook niet zo gemakkelijk spullen vindt die passen. Broeken vallen van mijn heupen, of staan als ze daar wel passen, kilometers van mijn rug af. Mijn zus zegt dan dat ze er zand in kan kieperen ;-)

Nu gezellig eten (vooral omdat ik het zelf niet heb moeten maken!). Ik blijf met de kinderen nog een nachtje hier, morgen nog genieten van het mooie weer en dan naar huis, want maandag begint alweer de school.

vrijdag 13 april 2007

To do-lijst

Ik had voor deze drie kinderloze dagen een hele 'to do' lijst. En tot vandaag is er al één ding gedaan...oeps.

Ik ging de achterstand met de strijk wegwerken, want zolang ik niet één keer alles gestreken krijg, blijft er altijd wel strijk over.
Ik zou eindelijk de gordijnen in de kamer van mij jongste afmaken en er hangt ...1 paneel.
Ik ging een keer echt 'grote kuis' houden.
Mijn tweede poging bij de douane om mijn auto in te voeren stond ook op het programma.
Kleren sorteren, dingen naar zolder brengen en de garage opruimen.

Wat ik dan wel gedaan heb?

Mijn Excel cursus afgewerkt (Hoera!!), nu nog de module met de oefeningen. Gelezen, op teras gezeten met een glas wijn, heeeeeel lang geslapen, zonder gestoord te worden in bad liggen 'weken', met een tas koffie blogs gelezen, geprutst met de communiefoto's om een kaartje te maken, restjes uit de koelkast gegeten...
Ik ben de voorbije twee dagen mijn huis niet uitgekomen en vind dat zelfs niet erg.

Morgen ga ik met mijn zus shoppen.
Van de kilo's die er deze zomer afgegaan zijn, zijn er maar 2 terug gekomen, waardoor mijn kleren allemaal bijna twee maten te groot zijn. Ik heb een paar basistukken nodig en hoop die hier voor een fijnere prijs te krijgen.

En als ik niks vind, dan zijn we toch 'ne keer weggeweest'.

woensdag 11 april 2007

Telefoon

Daarnet naar mijn dochters gebeld die bij oma en opa logeren.
'Was het leuk met opa op stap? Wat heb je gedaan?'

Antwoord :
'Ja 't was leuk en nu ga ik weer spelen mama! HELE DIKKE ZOEN!!! En een DIKKE knuffel! Dadaaaaaaa!' Mijn oudste had ook al geen tijd om aan de telefoon te komen 'Want C en J staan te wachten! Saluuuuuuu!'

Ik moest even denken aan de telefoontjes met hem de laatste weken.
Meer dan drie keer 'ja' en 'goed' en 'wanneer kom je?' komt er niet uit en vaak zeggen ze gewoon dat ze geen tijd hebben, want ze kijken naar tv.
Gisteren gaf hij als opmerking 'En ze willen al niet meer met mij spreken?' Vraag mij af wat hij verwacht als hij met moeite één keer per week kort belt, zelf niets te vertellen heeft en niet eens de moeite doet om de kinderen te zien als hij in België is.

Voor mij hadden ze nu ook geen tijd, maar ik krijg zoenen en knuffels en lachjes. Zelfs als de vriendjes in de tuin staan te wachten.

dinsdag 10 april 2007

Foto's

Ik heb gisteren een eerste poging gedaan om foto's te maken voor mijn jongste haar communiekaartjes. Niet echt een groot succes.

Ze had niet veel zin om stil te staan en te poseren, of lachte dan maar raar. Ze wou liever takjes oprapen of spelen. 'Ik zal naar jou 'skippen' of lopen mama en dan moet jij daar maar foto's van maken, da's leuk!' Als ze dan al stilstond keek ze naar haar zus ipv naar de camera.

Ik heb ook (alweer) geprobeerd om deze die iet of wat goed waren, als slideshow op de blog te zetten en ben er in gelukt.... maar de template van mijn blog is te klein (of de show te groot?). Op de preview ziet het er perfect uit en op de blog is er een stuk afgesneden. Ik heb zowat alle forums (alle ja, de helft misschien, maar da's ook al de moeite!!) afgezocht en er lijkt niet echt een oplossing voor te zijn. Dus voor wie wil, hier zie je meer resultaat van mijn eerste poging. De eerste zijn de foto's die ik een week of twee geleden op een rappeke bij ons op het terras gemaakt heb. Haar even buitensleuren en voor de camera zetten, gaat duidelijk beter dan 'opkleden' en poseren.


Bon, tips zijn welkom. Misschien weet iemand een fijne locatie in het Gentse, want ik vond dat park eigenlijk wat te saai...

maandag 9 april 2007

Pasen

Zaterdag bij mijn zus in de tuin, nadat ze eerst op de school van mijn neefje al paaseieren gaan zoeken waren.

Gelukkig hebben ze daar tot 's avonds buiten gespeeld, waardoor ze op weg naar huis al na 2 km vast lagen te slapen.

De jongste heeft maar één zakje opgeraapt, maar ze heeft het wel niet meer losgelaten....

Gisteren paasontbijt bij vrienden en alweer zoektocht in de tuin.

En nu willen ze vandaag thuis ook nog eieren zoeken. 'Want dat MOET mama!!!! Overal en thuis niet, dat zou pas STOM zijn!!'
Iemand nog chocolade??

vrijdag 6 april 2007

Beu

Ik ben het deze week allemaal beu, heb geen zin meer, vraag me af wat ik eigenlijk aan het doen ben, heb geen goesting meer om te doen alsof het allemaal wel goed gaat en om 'geduld' te hebben. Ik heb er genoeg van.

Ik probeer wel content te zijn met mijn 'nieuwe leven', maar eerlijk gezegd stelt dit toch maar weinig voor. Alles draait rond de kinderen, waar ik uiteindelijk alleen voor verantwoordelijk ben en dan heb je het ook gehad.

En nee, ik heb geen zin om naar een psycholoog te gaan en te betalen om te horen wat ik allemaal zelf wel weet. Hypnose- en andere therapie vormen kunnen mij ook gestolen worden. Ik heb echt geen geld op overschot om daar aan uit te geven.
Ja, ik weet dat het mijn vorige leven moet loslaten en hier verdergaan, maar dat is wel makkelijk gezegd. Soms wou ik dat hij ons aan de deur had gezet voor het hele expatverhaal, dan wist ik tenminste niet wat ik nu moet missen.
Ja, ik weet dat ik moet buiten komen en werk zoeken. Maar de interessante jobs zijn fulltime en niet te combineren met de kinderen en mijn zeer lage energie niveau. Cursussen zijn vaak (voor de werkende bevolking) 's avonds, wat inhoudt dat ik dan weer een babysit moet bekostigen.
Nee, ik heb geen zin om 'iets voor mezelf' te gaan kopen. Dat doet me er alleen aan denken voor welke ander kosten ik dat geld eigenlijk wel nodig heb.

Dus iedereen die deze week vraagt hoe het gaat weze gewaarschuwd, er komt geen 'goed' antwoord.

Gewoon omdat ik daar nu geen zin in heb.

woensdag 4 april 2007

Paasvakantie

Opstaan-ontbijt maken-tafel afruimen-bedden opmaken-vaatwasser leegmaken-douchen-zorgen dat de kinderen gewassen én aangekleed raken-wasmachine in gang steken-nee zeggen-mail bekijken-kinderen die alweer honger hebben een snack geven-zelfde kinderen uit elkaars haren halen-moeilijkere onderhandelingen voeren dan Koffi Anan ooit gedaan heeft-tot 10 tellen-nee zeggen-boodschappen doen-eten maken- zeggen dat geen enkele reden goed genoeg is om elkaar te slaan-tot 10 tellen-verder eten maken-na 20 onderbrekingen tafel dekken-NEE! zeggen-keuken opruimen-zeggen dat stampen ook niet mag- was ophangen- stofzuigen- proberen een hele pagina in boek te lezen zonder te worden onderbroken (utopie!)- fruit snijden- kinderen naar tv laten kijken- zeggen dat dit ook stiller kan-strijken- alweer voor eten zorgen-tot 20 tellen-kinderen zeggen dat ze tanden moeten poetsen (x20)-kinderen in bed steken-tv aanzetten-groot glas wijn nemen- denken dat ik nu even rustig kan zitten- Maaaaaamààààààààààà!!!!!!

Zucht.
Paas-wat?????

zondag 1 april 2007

Appel

Een paar weken geleden kocht ik 'Zoo Tycoon' voor de kinderen. Mijn oudste had dit bij een vriendinnetje gespeeld en wou het ook graag. Ik heb bewust de voor Engelse versie gekozen, kwestie dat ze de taal niet helemaal vergeten. Het leuke is dat ze het kunnen spelen zonder te moeten letten op geld, waardoor ze gewoon de hele zoo vol kunnen bouwen.

Maar het resultaat is dat ze de godganse dag aan de pc zouden zitten. Ik krijg gewoon de kans niet meer... Ook de Barbie, Ketnet en Studio 100 websites zijn hier heel populair.
Ik heb ze er nu afgesleurd en stuur ze naar de KSJ. Een uur of 3 buiten lopen zal hen geen kwaad doen (en dan kan ik de pc inpalmen ;-)!)

Dit geeft me wel een heel erge déjà vu... dat van die appel en die boom is hier ongelofelijk van toepassing.