vrijdag 30 januari 2009

Pop!

Een fijn verschijnsel in dating-land.
De Pop-up!
Een venstertje op je scherm waar heel leuke conversaties in tot stand komen.
Zomaar. Opeens.
Pop!
Goed tegen verveling.

Ziehier een mooi staaltje van zo'n superdeluxe conversatie:

Peter: Dag Sabine
Ik: Hey
Peter: Dag
Okeeeee, die wil me tonen dat hij alle mogelijke begroetingswoorden kent... een hobby gelijk een ander.
Ik: (niks dus..)

Peter: Sabine, woon je in Gent zelf stad?
Jeuj! Hij kan mijn naam onthouden!!
Ik : nee

Peter: mijn echte voornaam is MARC
Ik: ok...
Pfff....whatever....hmmm....zou die ook in drukletters op zijn paspoort staan??

Peter: Sabine, is Sabine je echte voornaam?
Nee. Ik heb een andere voornaam gekozen voor dit dwaze profiel om dan tegen de eerste de beste onnozelaar in dit venster te kunnen zeggen dat het eigenlijk mijn naam niet is! zucht...
Ik: ja

En dan komt de grootste zever:

"op je foto zie je er gevoelig en diepzinnig uit en dat bedoel ik als een compliment"
"je lijkt me niet het 'oppervlakkig mooie' meisje, je komt over als iemand met inhoud"

Geeuw....

"met welke mensen ga je graag om, mogen ze diepzinnig, gevoelig, teder zijn, moeten ze knap zijn?"

Ahaaaa! Now we're getting there! Hij die nen helen tijd zaagt over mijn foto maar er zelf geen geplaatst heeft, weet wel waarom...

Peter/Marc:"...een man moet voor jou ook knap zijn, dat is natuurlijk wel te begrijpen.."
Ik: Jij bent anders ook wel afgegaan op mijn foto..

Peter/Marc/whatever: maar Sabine (mijn naam! mijn naam!) wel om een andere reden, ik dacht juist dat is een diepzinnig (here we go again...) gevoelig iemand, zo iemand bekijkt het anders, ik aanzie je als gevoelig niet in de eerste plaats als mooi wat je wel bent
Ik: en mocht ik vreselijk lelijk zijn zou je dat ook allemaal zien? Ik denk het niet.

POP!
Wegklikken dat venster.
En waarom dat gepop nu goed is tegen verveling?

Omdat je héél vlug iets anders zoekt om te doen.

Daarom.

donderdag 29 januari 2009

Changement de décor

De kinderen zouden in de krokusvakantie naar Hem en Trezebees gaan. Als compensatie voor het 'geen-tijd-hebben' met Kerst en Nieuwjaar.
Alleen op't vliegtuig, is ook niet de eerste keer.
Maar ze wouden niet.
Alleen vliegen.
Gaan misschien ook niet, maar dat zeggen ze niet zo plataf.
Nog niet.

Na veel gezaag werd het grote plan veranderd.
Hij en Trezebees zouden naar België komen. En van hieruit 'iets met de kinderen doen'.
Waarschijnlijk liefst iets waarbij ze hen zo vroeg mogelijk in bed kunnen stoppen en zelf zo laat mogelijk opstaan.
Of zoiets.

Zondag kwamen de kinderen na de obligate-5-minuten-skype huppelend naar beneden.
Changement de décor.
Hij komt naar België, om dan met hen terug te vliegen en doet hetzelfde als ze naar huis komen. Of zoals hij het zo mooi in zijn mail verwoordt: hij zal 'de kinderen begeleiden op de heen- en terugvlucht'.
Aaaaaaaaaah.
Zóóó schoon gezegd.
Maar hij kon het altijd al goed uitleggen.
Eén van zijn talenten.

Waarom Hij dat doet?
Omdat Trezebees wil gaan skiën tjiens. Ze gaan naar de bergen.
Uh-huh.
Met twee kinderen die nul-komma-niks van aangepaste kledij hebben.
Tenzij Hij denkt dat ze nog in die spullen van 3 jaar geleden kunnen.
Of Hij vergeten is dat het klimaat in België een ietsiepietsie klein beetje anders is. Zou best kunnen.
Is namelijk nog één van zijn talenten.
Dat vergeten.

Ik ben benieuwd hoeveel keer 'het grote plan' nog gaat wijzigen.
En zal blij zijn als het maart is.

zondag 25 januari 2009

One

Ik ben woensdag na tot 12 uur met vrienden te hebben gechat nog een keer op de datingsite gaan kijken. En zag dat er iemand die me al had gemaild nog online was.
Dus heeft die vent mijne zatte zever over zijn kop gekregen. Tot een uur of 2.
Want in de fles wijn die ik had open gedaan om er één glas uit te drinken, bleef nog net één glas over.

Hij kon er nog mee lachen ook.
Of deed alsof, maar die vraag laten we aan ons voorbij gaan, wegens niet belangrijk.
Hij wou wel eens een 'zotte doos' in het echt zien. Dat die zotte doos op dat moment eerder een zatte doos was, steken we ook in de niet-belangrijk-doos.
Dus hebben we vrijdagavond in Gent afgesproken.

En ik blij.
Dát zou nogal een keer een sappig date-verhaal worden om hier te gaan neertokkelen. Eindelijk iets plezant en interessants op mijn blog!
Hahaaa!
Ge zou die statistieken hier nogal ne keer zien exploderen.
Whoe-hoe!!

Maar dat valt vies tegen.
Héél vies.

Ok, hij heeft een afwijking naar links.
Loopt nooit aan je rechterkant.
Zijn lach is niet helemaal wat je ervan zou verwachten.
Maar dat hoor je na een paar uur niet meer.
En ja, hij belt midden in de nacht een vriendin van mij die sms't gewoon op om te laten weten dat hij lol heeft.
Och. Er is wel meer nodig om mijn vriendinnen van hun stuk te krijgen.

Verder niks.
He-le-maal niks waaruit je een grappig blogstukje zou kunnen halen.
Zelfs niet na er een dag over na te denken.
Nul-komma-niks.

't Was leuk. Hij heeft getrakteerd. Ik heb gelachen.

NEXT!

vrijdag 23 januari 2009

Yay! Wave! Hoera!

't Is vrij-hij-hij-dag!

En neen, ik heb deze week niet gewerkt. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen recht heb om blij te zijn met het feit dat het vrijdag is.
Want op vrijdag begint ook voor niet werkenden het weekend.
En als dat dan ook nog een keer een kinderloos weekend is, ben ik dubbel blij!

Deze voormiddag op school gaan helpen.
Daarna gaan lunchen.
Straks op stap in Gent.
Morgen naar de sauna.
En 's avonds nog maar een keer op stap in Gent.

En zondag compleet afgepeigerd de kinderen bij Oma en Opa gaan afhalen.
Maar dat geeft niet.

Want dan is er de werkweek waarin ik kan uitrusten.

maandag 19 januari 2009

To date or not to date

Na heel veel 'alé, doet dat nu gewoon!!' en 'zijt zo geen flauwe bees' van mijn vriendinnen, waarvan ik me ondertussen afvraag wáárom ik ze ook weer ooit tot die categorie ben beginnen rekenen, heb ik het gedaan.

Uit verveling vooral.
En omdat ik nu toch mijn spiksplinternieuwe laptop heb.

Mij op een datingsite gezwierd.

Of ik reacties krijg?
Lol
Iedereen die halfweg vrouwelijk is, krijgt daar reacties.
Meestal van't soort dat ge niet wilt.

Ik krijg raadseltjes.
Uh-huh!
Zo van die stukjes waar ze letters hebben weggelaten, of op een andere plaats in het woord gezet om u in de war te brengen. En om het nog wat moeilijker te maken, hélemaal zonder leestekens.
Maar ik heb ze door! Ze gebruiken dat gewoon als intelligentietest. Want om dat te kunnen ontcijferen en er dan nog een inhoud uit te halen, moet je gewoon hoogbegaafd zijn.

Dus Fonz de Spons, heb een beetje geduld.
Ik zal écht wel antwoorden hoor.
Écht wel. Uh-huh.

Maar als ik klaar ben met ontcijferen, moet ik mijn bericht òòk nog in de code vertalen voor ik het kan versturen...

donderdag 15 januari 2009

Pfffff.

Ik heb het gehad.
Smijt de handdoek in de ring.
Geef het op.
Heb geen zin meer.
't Is gewoon genoeg geweest met dat minimalisme.
Veel te moeilijk.

Zal er vijf kiezen uit de foto's die ik heb en al ben ik er niet 100% content mee, ik heb deze week slechtere foto's gezien in de les. En buizen doen we in die opleiding nooit, of 't moet al heel erg zijn.

Zal als ik wat meer tijd en weer goesting heb, wel nog opnieuw proberen. Omdat het dan niet 'moet'.



Waarom dat stom liedje daar nu bijstaat, weet ik niet. Ik krijg het er niet af en heb eigenlijk geen goesting om nog verder te prutsen.
Zet uw geluid af. Dan hebt ge daar geen last van.

woensdag 14 januari 2009

UPS

Morgen blijf ik de godganse dag thuis.
De kinderen blijven in de naschoolse opvang.
Er worden geen boodschappen gedaan.
En het haar in mijn ogen mag ook nog effe blijven hangen. Misschien zelfs lang genoeg tot ik er een speldje in kan steken.

Want volgens de site van UPS komen ze morgen met mijn spilsplinternieuwe laptop.
Ergen tussen 9 en 19 u.
Specifieker kunnen ze niet zijn.
Tsss. Sissies.

Dus zal ik zitten wachten.
En wachten.
En in sneltempo naar de wc spurten.
Zorgen dat de muziek niet te luid staat, zodat ik mijn bel zeker hoor.
Mijn oprit verwachtingsvol in de gaten houden.
Rechtspringen bij elk geluid van een naderend voertuig.

Tot vijf voor zeven waarschijnlijk.

zaterdag 10 januari 2009

Illusie

Mijn ex-schoonmoeder heeft nog steeds de illusie dat ze toch beter af zou zijn geweest met een dochter.
Want met die zoons van haar kon ze niet gaan shoppen.
Huh.

Er zijn gigántisch veel redenen waarom ze beter af geweest zou zijn zonder die zoons van haar.
En ik zou die hier nu allemaal kunnen opsommen.
Maar dan wordt het hier nóg saaier dan gewoonlijk en dan zoude in slaap kunnen vallen en dat gun ik ulle niet.
(U gewoon steendood vervelen geeft mij namelijk meer voldoening.)

Bon.
Een dochter om mee te gaan shoppen?
ROFL!
Wie gelooft er daar nu nog in?

Een moeder gaat niet met haar dochters shoppen.
Nee-heee.
Zíj gaan met de moeder shoppen.

En zelfs dat klopt technisch gezien niet helemaal.
Ze gaan - als ge het helemaal correct wilt bekijken- met de bankkaart, Visa, Amex of whatever-kaart die met de moeder meekomt shoppen.
Zolang de kassa er maar 'ping' tegen zegt.
Cash doet 't em ook wel.

En er worden enkel spullen voor de dochters gekocht.
Tenzij de moeder er in slaagt om op minder dan 5 minuten tijd een kledingstuk te passen, naar de kassa te spurten en een bimbo uit de weg te duwen, om zich dan triomfantelijk zwaaiend met het kassaticket in de linker- en het plastiekenen zakje in de rechterhand een weg naar de uitgang te banen.

Kan niet zegt u???
Hah!
Ge had vandaag in den Inno in Gent moeten zijn.

donderdag 8 januari 2009

Pfffff.

Zucht.

Het minimalisme is nog steeds zeer minimaal en 't zal nog wel een aantal foto's duren eer ik er een paar heb waar ik halfweg tevreden van zal zijn.
Wil eigenlijk graag kale-takken-met-stralend-blauwe-lucht-als-achtergrond-foto's maken. En zit dus te wachten tot die stomme mist het hier afbolt en de zon er een keer wil doorkomen.

Ondertussen moet ik uit mijn foto's die ik deze module gemaakt heb ook nog de vijf 'beste' kiezen en laten afdrukken.
Kwestie van op het examen te tonen dat ik mijn foto's ook zelf goed kan beoordelen.
Lol.

Dit zijn de keuzemogelijkheden:



Ge moogt allemaal helpen kiezen, want het feit dat ge hier komt lezen, wil zeggen dat ge toch niks beters te doen hebt.

maandag 5 januari 2009

Simpel

Ik had het gevonden.
Het licht gezien.
Bijna eureka geroepen.

Want ik wist na een goddelijke ingeving opeens welk thema ik voor mijn examenopdracht zou nemen.
Minimalisme.
Ta-daaaaah.
Simplisme.
Yay.

Of toch niet.
Simpel van geest moette zijn om te denken dat het makkelijk is om een foto-met-praktisch-niets-op interessant te maken.
Héél simpel.
Het feit dat een medecursiste u er op moet wijzen dat ge nog juistgeteld één week hebt om vijf foto's te produceren én te laten printen, zorgt ervoor dat uw simpel-van-geest-heid nog een ietsiepietsie minimalistisch klein beetje wordt uitvergroot.
Oeps.

Ik realiseer me nu uiteraard dat ik die goddelijke ingeving alleen gekregen heb, omdat ik een afvallige ongelovige ben, die dezelfde-ongeloof-leer aan haar kinders verkondigt.

Maar ik ben niet alleen simpel en ongelovig.
Ik ben ook koppig.
En zal niet toegeven dat ik het niet kan.
Nah.

Dus krijgt mijn camera de volgende dagen meer aandacht dan hij gewend is.

En zal dat op-zoek-gaan-naar-nieuw-werk toch nog effe moeten wachten.
Dju toch.
Niks aan te doen.

Ik herken overmacht als ik hem zie.

zaterdag 3 januari 2009

Aureool

Ik heb sinds kort een aureooltje.
Eerlijk verdiend.
Uh-huh.

Mijn ex-schoonouders op de koffie gevraagd bij Jongste's verjaardag en ze laten blijven voor het avondeten.
Okeeee, ze hebben dan ook helpen opkramen, maar da's nog wel het minste.
Pff.

De kinderen op nieuwjaarsdag op tijd - wat een half mirakel is na veel te veel alcohol en veel te weinig slaap - bij hen afgezet. Mét cadeautjes - die eigenlijk door hem en Trezebees zouden moeten worden gekocht, maar gezien de kinderen dit jaar niks gekregen hebben, was die kans héél klein - voor iedereen.
Ook nog - met nen houten kop - sociaal gedaan en een glas - zonder alcohol, er zat nog genoeg in mijn lijf - meegedronken.
En 's avonds terug gaan ophalen, zodat zij niet meer hoefden te rijden.

Dat verdient geen aureooltje???
Duh-huh!
Gij kent mijn ex-schoonfamilie niet!

En ik precies ook niet meer.
Moet nog wennen aan het feit dat ik opeens een goeiken ben.
Denk altijd dat ze vanachter de deur zullen komen en 'GEFO-OOOOO-OPT!!!' gillen.

Ik houd uit voorzorg mijn aureooltje toch maar goed vast.
Want 't is een mooi.

vrijdag 2 januari 2009

2009

Wél nog doen:

om middernacht na ettelijke glazen wijn gierend van het lachen op een halfbevroren trampoline staan springen
werk zoeken mét een laptop
tot 11 uur in mijn bed blijven liggen
de kinderen bij Oma en Opa laten logeren
verzoeken-van-'vrienden'-van-25-jaar-geleden op fb negeren
foto's maken
eindelijk met photoshop leren werken
dat dan eerst wel aanschaffen
op de lappen gaan met Me-non
meekwelen met Natalia


Niet meer doen:

overuren kloppen tegen de sterren op
mijn dag laten vergallen door hem en Trezebees
de kinderen volstoppen met valium (eentje per dag is écht genoeg)
aan nen vent proberen uitleggen hoe ik in mekaar zit
te veel geld uitgeven
zeggen dat ik ga sporten
thuis blijven op een zaterdagavond als de kinderen er niet zijn
me voornemen om gezonder te eten
denken dat ik wél een goei huisvrouw zou kunnen zijn als ik er maar een beetje moeite voor deed
doen alsof ik òòk naar StuBru luister (du-huh!! ik kweel mee met Natalia!)