zaterdag 29 maart 2008

How low can you go

Gisteren een voorstel gekregen om de kinderen te komen halen, zodat ik een weekend voor mezelf zou hebben en vandaag een keer een stapken in de wereld zou zetten.
En ik had zelfs niet de fut om mezelf ertoe te brengen iemand te bellen.
Niet dat er veel mensen in mijn gsm-geheugen staan die ik hiervoor had kunnen lastig vallen. Hoogstens drie man en een paardenkop die uit medelijden zouden meegaan. Nadeel van een fulltime alleenstaande mama te zijn.

How low can you go?

Hééééél laag.

Ik weet dat iedereen wel zorgen heeft, dat leuteren over de oneerlijke verdeling van 'zijn' en mijn leven geen zin heeft, dat ik mezelf moet oppakken en voortdoen "al was het maar voor mijn kinderen" en dat het niveau van zelfmedelijden op dit ogenblijk ongekende toppen scheert,

Maar weette wa?

Frankly my dear, I don't give a damn.

donderdag 27 maart 2008

Gescheld.

Jongste deze morgen.
"En toen kwamde die en toen loopte ik rap weg mama!"

Ik (zoals het een goei logopedistjen betaamt) voor de ik-weet-niet-hoeveelste-en-ik-wil-het-niet-weten-ook keer.
"Wie KWAM er schat en waarom LIEP jij weg?"

"Awel, die trut die da deedde! En ik kost dat niet!"

Zucht.
Een hele lange-diepe-gevuld-met-frustratie-logopedisten-zucht.
Net niet gevolgd door frustratie-gegil.
Ik houd mij (af en toe) toch nog in.

Twintig minuten later op een niet nader te noemen radiozender, wiens naam met de letter q wordt gevormd, na een aantal 'shits' van kandidaten die de reis toch-net-niet hadden gewonnen.
"Amaai er wordt hier vandaag nogal gescheld op de radio!"

Er is nog hoop! Jongste kan bij de radio gaan werken! He-le-maal iets voor haar!
Dat zult ze wel kosten!
Jeuj!!

(De juffrouw in kwestie kan natuurlijk ook 'geschelt' bedoeld hebben. Was niet echt duidelijk. Of geschild, als ze haar patatten voor die middag al meehad. We geven haar uiterààrd het voordeel van de twijfel.)



woensdag 26 maart 2008

Stilleven

Me deze namiddag bezig gehouden met fotookens maken.
De volgende opdracht is eigenlijk landschap, maar daar had ik geen zin in, dus ben ik maar beginnen prutsen rond 'stilleven'.



De bedoeling is dat we 3 foto's maken 'geïnsipreerd op' de oude schilderkunst. Zie mijn eieren, peren en tomaten met look, tot zover mijn 'inspiratie'. Verder dan dat ga ik daar echt niet in mee. Fazanten en druiven en ik-weet-niet-wat-nog-allemaal op mijnen tafel draperen om een oud schilderij te gaan nadoen. Nee, merci. Heb het bij mijn eigen stijl gehouden, al moeilijk genoeg.

De foto met de look moet nog opnieuw, wegens compleet verkeerd scherpgesteld, maar vind het idee toch leuk genoeg om hem er nu al tussen te zwieren.
Nu nog een paar andere vinden, niet geïnspireerd op schilderijen dan, alhoewel ge het verschil waarschijnlijk niet zult zien ;-)

zondag 23 maart 2008

Nieuwe therapeute

Hij heeft volgens mij een nieuwe therapeute.
Eentje die boeken heeft die iets later geschreven zijn dan de jaren 60. Maar ook niet veel. Oftewel kan ze niet goed Engels en trekt zijn Chinees nog op niks.

Hij heeft de laatse 4 weken al elke zondag met de kinderen gesproken. Dus ze zal hem wel aan het verstand gebracht hebben dat regelmaat op die leeftijd nog helpt.

Maar misschien moet zijn therapeute een keer nieuwe boeken kopen.
Want de 5 dagen dat de kinderen in de zomer bij hem en Trezebees zouden zijn, worden afgeblazen. Ah ja, want ze gaan verbouwen en dan past het niet. En die groooooote verbouwingen gaan 3 maanden duren.
Uhuh! Echt waar!
Daar kan ik uiterààrd begrip voor opbrengen. Ik besef ten volle hoe onbeschrijflijk moeilijk het moet zijn om, als je je kinderen 2 weken per jaar ziet, die 3-maanden-lange-verbouwingen net buiten die twee weken te laten vallen.

Maar...Hij gaat het compenseren.
Yup.
Hij én Trezebees komen in mei naar België om de dansshow van de kinderen te zien. En misschien als ze eventueel tijd hebben, gaan ze dan de dag ervoor een paar uur iets met de kinderen doen.
Shoppen waarschijnlijk.
Dat en die twee uur dat ze met zijn ouders in de zaal zullen zitten kijken, maakt alles toch goed?
Ik "mag" de kaarten daarvoor bezorgen. Maar moet er wel voor zorgen dat ik zelf aan de andere kant van de zaal zit, zodat arme brave Trezebees niet begint te hyperventileren omdat ik te dichtbij kom met mijn slechte aura.

Als ik niet aan mijn kinderen zou moeten uitleggen wie die vreemde man was, zou ik op zoek gaan naar nen ongelooflijk-knappen-escorte-vent om twee uur de stoel naast mij warm en zijn hersenen op overdrive te houden.

woensdag 19 maart 2008

Nostalgie

Vorige week een mailtje van de foto-leerkracht. Met de opdrachten en een belangrijke mededeling.

Blijkbaar was er iemand (en we hebben er natúúrlijk ABSOLUUT geen idee van wie) van de groep na de les bij hem gaan klagen over het feit dat bepaalde mensen te veel lachen en babbelen. Dus heeft hij die vier met naam in de mail gezet, met de mededeling dat ze storend zijn in de les.

Ik stond erbij.
Ja ik weet het.
Jullie vallen even erg uit de lucht als ik. Compléét verbaasd was ik.
Te veel babbelen???? Moi????
Hoe komen ze erbij.

't Moet bijna 30 jaar geleden zijn dat ik nog onder mijn voeten heb gekregen voor te veel kwetteren in een klas. Ergens in het tweede leerjaar. En dan ook maar omdat die juf mij niet kon uitstaan ;-) Pure nostalgie.
't Is ook wel 30 jaar geleden dat er naar de meester werd gegaan met die dingen. Ietsiepietsie klein mini beetje kinderachtig toch.

Dus hebben we gisteren gezwegen. Niks gezegd.
En 't was stil. Héél stil. Bijna onnatuurlijk stil.

Vorige keer kon ze nog horen waarom we plezier hadden. Ook al apprecieerde ze onze humor niet.
Nu kon ze zich alleen maar afvragen wat we op die papiertjes hebben zitten krabbelen.

Benieuwd wat ze erger vond.

Wij hadden in ieder geval nog altijd lol.

dinsdag 18 maart 2008

Foto's en frustratie

Ik zou hier een hele litanie kunnen afsteken over hoe Grote Smurf op mijn systeem werkt. Of over hoe ik vandaag 8 uur aan een stuk gewerkt heb zonder pauze. Of over hoe al die overuren mij ferm beginnen tegen te steken. Vooral omdat het blijkbaar als 'normaal' wordt beschouwd. Of over hoe ik voor de brunch op zoek ben mogen gaan naar een traiteur, want vermits ik niet kom, mag er geen werk meer aan zijn. Of over hoe Hij de vakantie-regeling nu nog een keer wil gaan bespreken.....
Maar ik ga dat niet doen.

In plaats daarvan krijgde een paar foto's uit mijn opdracht voor vanavond, met als thema "licht" (en donker).




Ben er nog lang niet, maar begin meer en meer door te krijgen hoe "zwart-wit" ineen steekt.
Dit weekend heb ik me super geamuseerd met een volgende opdracht, "stilleven". Maar die foto's zijn voor een andere keer.

zondag 16 maart 2008

Weeeeeeekend

Aaaaaah. Zalig. Weekend.
Nog zaliger.
Een kinderloos weekend.

Gisteren gaan koken bij Elle.
Dwaze kalle die ik ben, had ik op haar vragenlijstje bij "wat is het beste hoofdgerecht dat je ooit maakte" tonijn met aardappelgalettes, spinazie en een kaviaarvinaigrette geschreven. Omdat dat nu just hetgene was dat ik mij herinnerde. Mocht dat dus gisteren ook op tafel toveren.
Ik heb het juistgeteld twee keer gemaakt.
Op oudejaarsavond. Waarbij ik tegen dat we aan het hoofdgerecht kwamen altijd al een redelijke portie alcohol binnen had.
En mijn gasten ook. Waarschijnlijk daarom dat ze't zo lekker vonden ;-)

Heb gisteren moeten vaststellen dat in iemand anders hare keuken staan prutsen moeilijker is dan thuis.
Dat streepkens op knoppen van een fornuis soms héél erg verstopt zitten. Dat een kaviaarvinaigrette maken, als de kaviaar nog thuis in uwen frigo staat niet evident is. Dat verbrande peper op uwen adem pakt. En dat ik toch beter een keer in mijn kookboek had gekeken, want dan waarschijnlijk niet de helft was vergeten.
Bon, ik heb niemand vergiftigd (tenzij er nu iemand doodziek thuis ligt...) en de tonijn was supervers en lekker.

Ik heb me geamuseerd en kijk uit naar volgende maand, want dan moet ik niks koken ;-)

vrijdag 14 maart 2008

Promotie

Vandaag een eerste deel van een mailing voor Grote Smurf de deur uitgewerkt.
Eentje die ik zelf mag ondertekenen, met mijnen eigenste naam eronder. Niét "i.o." dus.
Jeuj.

Zie ik daar toch wel een mooie nieuwe term onder mijnen eigenste naam staan. Ik ben plotsklaps gepromoveerd tot 'management assistant'.
Euh.... jeuj zeker???

Brilsmurf zijn reactie op mijn promotie: "Oe, maar da zijde toch al altijd geweest??"
En 't is daarom dat mijn loon gebaseerd is op dat van een 'administratief bediendeken' zeker?
Waarop Smurfen-bazin zegt: "Ja maar de directie krijgt hier ook niet de lonen van CEO's."

Pfff.
Flauw.

Dus als'ter iemand van ulle die mailing toevallig op zijne bureau krijgt.
Mijne naam staat daar alleen maar op omdat Grote Smurf dan kan zeggen dat hij die dwaze boel niet gestuurd heeft, maar ik.
En 'management assistant' ben ik alleen omdat hij zich dan een meer en vooral mooier rood voelt.

Promotie?
Not.

donderdag 13 maart 2008

Invasie

Dinsdagavond tijdens de fotografieles begon er een gsm te rinkelen.

Het duurde even voor ik door had dat het de mijne was, hoewel het feit dat iedereen mij raar aankeek een hint had kunnen zijn. Het duurde nog langer voor ik die gsm gevonden had, vermits hij de gewoonte heeft zich ergens in een verre uithoek van mij sjakos-gevuld-mé-brol terug te trekken. (Waarschijnlijk om te mokken over het feit dat hij zelden uit die bewuste sjakos mag komen)

Eerst dacht ik dat het Bjorn-de-strandjeanet-ik-krijg-uw-kinderen-niet-in-bed (oftewel mijn nieuwe babysit voor dinsdagavond) was. Die had de vorige week Oudste laten bellen dat ik naar huis moest komen, want Jongste wou niet slapen en bleef huilen, om bij mijn thuiskomst te zeggen "Dat ik toch wel schooooon woonde. Amaai, ja! En dat ik schooooone meubels had."en "Oudste kan beter Engels dan ik...amaaaaai. Zo raaaar!" (en zwaaien met het handje...). Dat Jongste nog altijd op was en compleet met zijn voeten had gespeeld, deed er niet meer toe.

Maar hij was het dus niet.
Wel mijn poetsvrouw-met-zelfde-naam-als-Trezebees (ik weet het, ik weet het.... maar een mens moet écht wel content zijn met onnozele dingen) om te zeggen dat er een invasie in mijn woonkamer aan de gang was. En dat ik stappen zou moeten ondernemen als ik niet wou dat mijn hele huis werd overmeesterd.

Dus ben ik gisteren moordend product gaan kopen en heb ik overal waar ze maar durfden komen gespoten. Moordlustig als ik ben, zelfs meer dan één keer.

Deze morgen lagen ze er allemaal.
De mieren.
Morsdood.
Yes!

Die zullen niet tot in mijne keuken geraken.

dinsdag 11 maart 2008

WIP

Een wederkerende taak aan het begin van de maand.
Den boekhouder zijne WIP bezorgen.

Of liever niet bezorgen, zodat hij erom moet komen vragen, om de uitprint "van den dinges". Liefst als smurfen-bazin en brilsmurf in de buurt staan. Zodat we allemaal héél geïnteresseerd kunnen kijken om te weten wat hij nodig heeft.
Gegarandeerd lol.

Want den boekhouder woont volgens mij nog bij zijn mama en ik zou niet durven wedden dat het groen al van achter zijn oren is. Bovendien is't nen echten stereotiepen-drogen-doodsaaien-flauwe-moppen boekhouder. Die het niet leuk vindt als een gescheiden madam, die er geen geheim van maakt geen lief te hebben, zegt dat ze genen boekhouder nodig heeft als er Duracell in huis is.

Hij kan dus niet met onze moppen lachen.
Als hij ze al doorheeft.
Wij wel.
Want een mens moet toch met weinig content zijn tijdens een saaie kantoordag ;-)

(En ik heb begod geen idee van waar die afkorting komt... Grote Smurf zal met andere dingen aan zijn hoofd gezeten hebben toen hij een overzicht van openstaande prestaties een term moest geven zeker?)

zondag 9 maart 2008

Wanted

Nen sterken 'Handige Harry' (of Harriette) om mijn een paar weken geleden door de storm op straat geblazen en door buurmannen volledig uiteengehaalde trampoline weer ineen te steken.

Ik heb de handleiding hier nog wel ergens liggen.
Denk ik...

Ge krijgt de eeuwige dankbaarheid van mijn bloeikens van kinderen en zelfs een pint.

Of twee.

Als ge braaf zijt.

vrijdag 7 maart 2008

Goodie two shoes

Grote Smurf heeft deze week een meeting request rondgestuurd voor de paasbrunch.
Zucht.
Die ik zal mogen organiseren als hij er op het laatste moment aan denkt om dat aan mij te vragen én hij en brilsmurf en smurfin onderling overeen gekomen zijn of het van de Delhaize of een traiteur moet komen.
Dubbele zucht.

Ik heb nog niet geantwoord.
Vandaag tijdens de middag geopperd dat ik er waarschijnlijk niet zou kunnen bij zijn en een veelbetekenende stilte en een 'als het écht niet kan...- antwoord gekregen.

Domme kalle die ik ben, voel ik me dan schuldig.
Want ik heb geen plannen voor Paasmaandag, maar nog minder goesting om naar een paasbrunch van het werk te trekken. En in plaats van gewoon plataf te zeggen dat ik niet kom, begin ik dan te twijfelen. Of ik misschien... eventueel... dan toch wel niet zou gaan..... En wat voor beeld geeft dat als ik misschien wel de enige ben die er niet is... en... en... en....
Driedubbele zucht.

Vorige week in een artikel gelezen dat het oudste kind in een gezin vaak zorgzamer is en de ouders en anderen in het algemeen meer wil behagen en het jongste eerder een 'god-schept-de-dag-en-ik-bots-erdoor'-type zou zijn.

Huh!
Even hééél hard gelachen.

Mijn 'goodie-two-shoes'-gedrag speelt mij nu nog altijd parten.
Mijn oudere zus heeft daar, afgezien van een lachkramp door mij uit te lachen, nooit last van gehad.

Grmppfhhh.

Iemand plannen voor paasmaandag???
Zin in een niet-van-het-werk-brunch misschien?

maandag 3 maart 2008

Genoeg

Ik ben er weer.
Waar ik eigenlijk niet moet zijn.

Op die plek waar ik het liefst van al mijn donsdeken over mijne kop wil trekken en doen alsof ik er niet zit. Omdat ik geen goesting meer heb. Zelfs op't werk niet wil doen alsof ik wel 'mijn vreugdige zelf' ben. Geen zin heb in chitchat over dwaze dingen, mij te pletter erger aan alles-en-nog-wat.

Die plek waar commentaar als "ga ne keer wat vroeger slapen en morgen is't weer beter" me compleet de boom injagen. Wil ne keer zien hoe je zou rondlopen als je drie nachten na elkaar wakker wordt van de pijn. En beseft dat dit het is.

Ben moe geluisterd naar geklaag over bouwen en verbouwen. Zijt verdomme content dat ge een eigen huis hebt.
En ik wil niet meer horen hoe lastig het toch is om kinderen op te voeden. Probeert het ne keer helemaal alleen. En komt dàn nog een keer langs.

En kom mij niet af met Bond-Zonder-Naam-zinnetjes van "hoe goed ik het wel doe"' en "van hoe ver ik toch wel kom", ge krijgt ze met gekrijs terug naar uwe kop gesmeten.

Want ik doe niet meer mee.
Houd het voor bekeken.
Ik heb weer genoeg gehad.
Ben het allemaal

STRONTE-BEU


Wil roepen en tieren
En dan weer onder mijn donsdeken wegkruipen.