How low can you go
Gisteren een voorstel gekregen om de kinderen te komen halen, zodat ik een weekend voor mezelf zou hebben en vandaag een keer een stapken in de wereld zou zetten.
En ik had zelfs niet de fut om mezelf ertoe te brengen iemand te bellen.
Niet dat er veel mensen in mijn gsm-geheugen staan die ik hiervoor had kunnen lastig vallen. Hoogstens drie man en een paardenkop die uit medelijden zouden meegaan. Nadeel van een fulltime alleenstaande mama te zijn.
How low can you go?
Hééééél laag.
Ik weet dat iedereen wel zorgen heeft, dat leuteren over de oneerlijke verdeling van 'zijn' en mijn leven geen zin heeft, dat ik mezelf moet oppakken en voortdoen "al was het maar voor mijn kinderen" en dat het niveau van zelfmedelijden op dit ogenblijk ongekende toppen scheert,
Maar weette wa?
Frankly my dear, I don't give a damn.
3 opmerkingen:
Weet je wat?????? IK BEGRIJP JE !!!
Knuffel
het is echt niet verboden om jezelf eens zielig te vindne, over te lopen van zelfmedelijden en eens een goed potje te janken. En lak te hebben aan al dat goedbedoeld peptalkgedoe.
Ik begrijp je ook.
Watte oortje? Jij wil je kinderen het liefst altijd bij je!
Neenee, Sabine, IK begrijp je! ;-)
Zot werd ik er vroeger van : één weekend om de vijf kindervrij en eentje om de tien weken tesamen met mijn vriendinnen. Dat co-ouderschap is het beste wat mij kon overkomen. Sindsdien is die kwaadheid over de ongelijke verdeling overgegaan. Alleen zit dat er voor jou niet in zeker?
Een reactie posten