woensdag 27 februari 2008

Fotogepruts - part three

Gezien ik de vorige resultaten op het www gesmeten heb, moogt ge de vruchten (al is het er maar één..) van vandaag ook aanschouwen.

Mijn arme kinderen zijn nu wel zeker dat hun moeder ze vangt. Want die schrijft met lippenstift op haren buik, waar ze dan nog met zoveel mogelijk verkrampte handen, in een poging die mager te doen lijken, ik-weet-niet-hoeveel foto's van maakt (omdat ze het koppig vertikt van de eerste half gelukte foto te gaan bewerken) en dan zuchtend aan de pc te zitten zeggen da't nog niet goed is.
Ge zou voor minder vragen beginnen stellen. Waaruit dan ook weer blijkt dat ze intelligent zijn, want zij houden het bij smalend hun schouders ophalen. ;-)

En met deze foto smijt ik ook de handdoek in de ring.
Foto's met als onderwerp anorexia zijn echt niet voor mij. Ik heb nog niet de technische kennis om me zowel op de inhoud als de cadrage en de belichting tegelijk te concentreren. Technisch gezien trekken de foto's op nul-komma-weinig. Aan het zwart-wit-concept moet ik nog wennen.
Maar ze kunnen me in ieder geval niet verwijten dat ik geen moeite heb gedaanom erover na te denken.

Nah.

dinsdag 26 februari 2008

Fotogepruts part two

Veel ideeën, maar nog maar weinig echt goed kunnen uitwerken. Deze avond in de les gemerkt, dat ik tenminste nog wel ideeën had.

Dit zijn de eerste resultaten van mijn geklungel. De oefening houdt in dat de foto's bij een artikel zouden worden geplaatst. Dus beslsis ik dat de foto niet helemaal voor zichzelf moet spreken, maar door het artikel duidelijk kan worden. (en als dat niet goed is, geef ik er wel een andere draai aan...lol)



Toch al twee foto's met weinig scherptediepte. Nu nog twee te gaan met veel scherptediepte...

maandag 25 februari 2008

Huh.

Al twee weken na elkaar was Hij de zondag op Skype gekomen om met de kinderen te spreken. Vond dat al een hele prestaties, gezien ze het voorbije jaar blij mochten zijn als ze hem één keer per maand hoorden.

Toen ik deze morgen op mijn werk toekwam, toch maar mijn gsm gecheckt, die ik daar vrijdag had laten liggen. Had Hij toch weer een berichtje gestuurd... 3 weken na elkaar de kinderen spreken???

En wie belt er deze avond? Juist ja. Hij heeft zelfs de moeite moeten doen om tot na 20u te wachten vermits Oudste tot dan dansles heeft. Had nooit gedacht dat Hij dat zou doen.

En toen vertelde Oudste dat Hij zondag weer zou bellen...

De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Alleen duren ze niet allemaal even lang.

Benieuwd hoe lang dit gaat duren.
Ik gok een maand of zo...

zondag 24 februari 2008

Fotogepruts

Deze week onze eerste echte opdracht voor zwart-wit foto's gekregen.

De leraar had blijkbaar ook niet veel inspiratie, want is zijn idee uit de Humo van die dag moeten gaan halen. Daar stond toevallig een artikel over anorexia in. En nu hebben wij het zitten. Da's ons onderwerp.

Zucht.

Ik ken niemand die het heeft en als dat wel zo zou zijn, moet je die wel heel goed kennen om zomaar efkens voor uw lens te gaan slepen. Dus moet ik het op een andere manier oplossen.

Komt daar nog bij dat Z-W veel moeilijker is dan ik had gedacht na al die kleurenfoto's te maken... veel gezucht en geblaas hier ten huize dus.

De ideeën die ik heb, moet ik eerst nog deftig op foto krijgen. Misschien smijt ik ze dan nog wel op de blog.

donderdag 21 februari 2008

Brave mens.

Deze week oudercontact.

Jongste's juf had zowat de verschillende vakken overlopen, toen ze bij godsdienst kwam.

Hmm. Ja-aaa. Euh... Wij zijn wel een katholieke school hé Sabine....
Terwijl haar klasgenootjes nog ferm onder de indruk zijn van wat diene jezus allemaal met broden en vissen kan doen, heeft Jongste een ietwat, lichtelijk, héél klein beetje andere houding.

'Ju-u-uf... Jezus is zeker wel ne brave mens, maar die verhaaltjes van die 2 broden en 7 vissen...of wa was het.... pfffff, allez gij...'

En dan zien we haar gezicht tijdens de les nog niet.

Spreekt naar't schijnt boekdelen.
Als ze kon ging ze rond met de zak zout.

My girl! ;-)

zondag 17 februari 2008

Dit weekend

*heb ik op vrijdagavond meer dan een uur in de kou op de speelplaats gestaan om naar Mars en Saturnus te kijken.
*was Jongste voor één keer op tijd in de muziekles
*ben ik mijn zoveelste usb-stick gaan kopen (ik slaag er blijkbaar als enigste in om die om zeep te helpen)
*hebben mijn spruiten in Mediamarkt toch weer hun goesting gekregen
*zijn ze wel de rest van het WE zoet geweest met hun Sims-spel
*heb ik héél hard nagedacht wat voor foto's ik voor de opdracht van dinsdag zou maken
*ben ik tot de vaststelling gekomen dat die opdracht niet zo simpel is
*heb ik sushi gemaakt
*ben ik tot na 10u in mijn bed blijven liggen
*dat was om nog meer na te denken over mijn foto-opdracht
*ben ik in mijn bad blijven liggen tot ik helemaal verschrompeld was
*heb ik de haren op mijn benen moeten trimmen voor ik ze kon epileren (yup, 't is erg gesteld...)
*ben ik voor Piet Snot met Oudste tot aan de KSJ gereden
*waren wij blijkbaar weer degenen die niet verwittigd waren dat er geen vergadering was
*heb ik sushi gemaakt (tweede keer)
*sta ik daarom (voor de tijd da't duurt) met stip op één van de super-mama-lijst
*heb ik dus eigenlijk niks gedaan
*en had met twee dagen toch niet genoeg tijd om dat niks te doen ;-)

donderdag 14 februari 2008

To Valentijn or not to Valentijn

Discussie tijdens de middagpauze.
Grote smurf vond mij maar een rare, omdat ik zei dat die hele valentijnstralala niet aan mij besteed is. Nu niet en nee, vroeger ook al niet.

Ik zie niet in waarom het zo leuk is om in een overvol restaurant, samen met x-tig andere koppels iets te gaan eten dat je niet eens zelf mag kiezen. Allemaal hetzelfde. Gegarandeerd dat ik net geen zin heb in wat er op het menu staat.
En waarom een boeket bloemen of kado op die dag, dat je bent gaan kopen omdat ze op tv, de radio, in kranten en tijdschriften steeds weer herhaald hebben dat het zo hoort, meer waard is dan anders.

Geef mij maar een onverwachte bos bloemen of kado. Gewoon spontaan, omdat je het wou kopen. En een restaurantbezoek als ik er zin in heb. Met een menukaart waarvan ik kan kiezen wat ik op dat moment wil eten.

De twee mannen die erbij zaten en een lief hebben, doen vandaag helemaal niks.
Grote smurf wel.
Hij heeft (naar eigen zeggen) ook een pre- en post-valentijnsdate. Want Valentijn is blijkbaar iets waarmee je 'makkelijk kan scoren'. Vrouwen zouden doodcontent staan zwijmelen als je ze uitnodigt voor de 14° februari. En je hoeft geen uitleg te geven als je achteraf niets meer van je laat horen.

Yup.

En ik zou na diene uitleg romantisch moeten ingesteld zijn?

zondag 10 februari 2008

Aanrader

Gisteren hier geweest.

Na te weinig slaap, om 9u door N. en haar kinderen opgehaald en exact 12 uur later weer voor mijn deur afgezet.
Tussenin uren rondgecrosst, gedraaid, gegleden, gezwierd en af en toe ook gewoon gezeten.

Het park is niet groot, twee grote overdekte hallen en een deel buiten. Eigenlijk een combinatie van attracties en speeltuigen. Meer dan genoeg om kinderen een hele dag bezig te houden.
Maar het grote pluspunt is dat de langste wachttijd ongeveer 15 min was. Ze konden de attractie afstappen, rennen en weer in de rij gaan staan om er op te kruipen. Wat ze dan ook de hele tijd gedaan hebben.

Geen idee waarom het zo kalm was. Deze week stond anders wel als 'drukke' week in hun kalender aangeduid.
Ik had nog nooit van het park gehoord.
Misschien is het gewoon niet echt gekend?

vrijdag 8 februari 2008

Lap.

Ik heb het weer voor. Vrees dat ik het nooit zal leren.

Elke keer opnieuw hoor ik mezelf 'ja' zeggen, terwijl mijn drie hersencellen gillen dat het 'nee' moest zijn.

De buren wouden een late nieuwjaarsreceptie organiseren. Tof idee. En wie heeft de boel geregeld? Uh-huh.
Of zoals een buurman het zegt: "Ge woont hier begot een jaar en hebt de buurt al meer in uw huis gehad dan wij!" De buren na dat ene jaar al een beetje kennende, zullen ze hier tot een gat in de nacht blijven plakken.

Op zich allemaal niet erg.
En eigenlijk doe ik dat allemaal ook graag. Heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat ik altijd graag in de belangstelling heb gestaan. Of is genetisch bepaald. Opa was ook altijd voorzitter van gelijk welke club hij lid was ;-)
't Is trouwens toch vrijdag en ik heb het hele weekend om uit te slapen en op te ruimen.

Not.

Want morgenvroeg komt de mama van Jongstes beste vriend ons om 9u oppikken. Om naar een pretpark te gaan. En ondertussen haar hart te luchten over haar scheiding, waar ze ocharme nog maar 4 weken ver in zit. Pure ellende.
En ik hoorde mezelf antwoorden dat wij wel zouden meegaan. Terwijl mijn linkse hersencel de rechtse probeerde wakker te schudden om te kunnen protesteren.
Tevergeefs.
Ze waren te laat.
Reactiesnelheid is ook niet hun sterkste kant.

Dus zal ik zondag mijnen opkuis doen, de manden was en strijk negeren, pijnstillers nemen om te gaan slapen en maandag na mijn 'verlof' doodmoe gaan werken. 'k Zal op kantoor wel wat rusten ;-)

Ik zou moeten leren 'nee' zeggen. Niet elke uitnodiging waar ik halvelings tijd voor heb aannemen. Het rustiger aan doen.

Zucht.
Not me.

Veel te saai.

woensdag 6 februari 2008

Compliment

"Da bloesken gaat u goed."

"Euhm..Bedankt."

"Nee, echt. Ik had dat daarjuist al gezien."
OK. Nu stoppen. Echt waar. 't Is al goed.

"Ja, want ge ziet daar sterker mee uit. Ge komt zo beter naar voor."
Qué? Beter naar voor???
Lachen en knikken, Sabine, vriendelijk lachen en knikken...

"Ge ziet daar écht wel beter mee uit."
Beter in vergelijking met wat??
Ik had toch gezegd te stoppen. 't Was écht al genoeg...
Niet antwoorden, niet doen...

"Nóg beter? Alé vooruit.."

"Neenee, niet nóg beter. Dat bedoel ik niet."
Hmmmmm????

"Ah nee, want ik heb dat nog nooit tegen u gezegd, dus dat kan niet."
Ah, die houdt statistieken bij van wie hij wanneer, hoeveel complimenten gegeven heeft.

Ik zou in zijn plaats toch nog een beetje oefenen.

zondag 3 februari 2008

Wave!

Gisteren stond de proclamatie van de fotografieles op mijn programma.
Heel benieuwd vertrokken en super-content terug gekeerd.

Ik heb 75% en ben daarmee 5° op een groep van 16. De scores van onze groep waren algemeen zeer goed. 80 als hoogste en 61 als minste.

Maar waar ik nog veel contenter door werd was het commentaar van de leerkracht.
De punten zijn onderverdeeld in dagelijks werk en vrije opdracht, die dan ook nog een keer apart scores krijgen voor techniek en creativiteit/ keuze van onderwerpen. Mijn punten komen hoofdzakelijk uit dat tweede deel. Ik ben de enige die voor de examenopdracht niet god-weet-waar naartoe getrokken is (zoals bijv Milaan), maar foto's in haar keuken heeft gemaakt.
Mijn techniek moet nog veel worden bijgeschaafd, scherpte van de foto's kan nog heel wat beter en bij de macro's moet de cadrage nog bijgewerkt.

De foto van de vorken en de rasp bleken het meest in de smaak te vallen. De lucifers mochten volgens de leerkracht niet op roze papier. Wat bewijst dat niet alle homo's roos mooi vinden ;-)

Besluit: ik moet nog super veel leren en oefenen, maar techniek is makkelijker aan te leren dan creativiteit. Ik begin vol goede moed aan de tweede module.

Vanaf nu zijn't zwart-wit foto's.

vrijdag 1 februari 2008

Raar kind

"Mama, soms wil ik hier zo weg."
Euh...slik..."Jaa???"

"En dan steek ik al mijn dingen die ik nodig heb in mijn zak. Al mijn lievelingsknuffels en ook sokken."
Euhh....
Euhhhhhhhh......

"Want mama, ik wil dan écht wég.
En dan neem ik alles mee en dan ga ik naar buiten en blijf dan ergens tegen een boom zitten."
Euhhhhhhhhh.....
"En wil je nu ook weg?"

"Ja."

En wat doe je dan als mama? Welk antwoord geef je aan je dochter van 7 die "weg" wil????
"Weet je wat? Ik neem je jas en je muts en sjaal. Dan heb je het niet koud. En misschien wil je ook wel een koek meenemen? Voor als je tegen die boom gaat zitten??"

"Ja mama!"

"Maar ga toch maar niet te ver, dan moet je niet ver lopen om terug naar huis te komen?"

"Weet je wat mama? Misschien neem ik vandaag gewoon een stoel om tegen de haag te zitten. Dan hoef ik niet ver te lopen naar een boom en dan kan je mij zien."

En dus zat ze op haar stoel tegen de haag, met haar paraplu, een rugzak gevuld met lievelingsknuffels en niet te vergeten één paar sokken, haar koek te eten.

Raar kind mijn Jongste.