Sissy

Het had lang geduurd, maar mijn besluit stond vast. Geen enkel argument zou me nog van gedacht doen veranderen.
En vandaag was D-day. En dat ze maar ne keer kwaad durfden zijn...Ha! Ik ging me niet laten doen!

Dus heb ik deze voormiddag aan Brilsmurf en Bazinsmurf die vandaag uit bevallingsverlof terugkwam (en Neeeeee, ik zou me NIET schuldig voelen! No way José!) laten weten dat ze mijn contract dat op donderdag eindigt, niet moesten verlengen EN (want ik ben stoer!! uh-huh!!) dat ik na vandaag NIET meer zou komen, want dat ik nog een massa overuren staan had.
Voilà. Ne keer zien wat ze nu zouden doen..... Ha.

En toen deden ze..... niks. Helemaal niks. Stonden gewoon compleet verdwaasd en in shock te kijken.
Vroegen toen ze bekomen waren of ik écht zeker was? Of er nog over te praten viel? En wat dan eigenlijk het probleem was?? En dan zijn ze maar naar Grote Smurf getrokken. Met de mededeling dat hij dus blijkbaar het probleem was.

Ik zat te wachten. Op Grote Smurf die uit zijn sloffen zou schieten. Maar zelfs diene deed niks. Wou ne keer 'babbelen'. Zien of hij mij op andere gedachten kon brengen.
Hij was vooral teleurgesteld. Dat ik zomaar van de ene op de andere dag vertrok, terwijl ik wist dat ze nu in de problemen komen. Maar hij ging daar niet over neuten. 't Was mijn beslissing.

Yes!!! Mijn beslissing. Nah. Abso-bloody-lutely.
Ik heb er genoeg van en hun problemen zijn dan mijn zorgen niet meer.
Voilà-haha!

Tot ik om 16u nog aan mijn bureau zat. Overuren te doen.
En in de agenda zag dat Brilsmurf de rest van de week op opleiding is....en mij de warboel van de facturatie vrijdag levendig voor de geest kon halen. En de telefoons van de freelancers...... en....

Een Sissy ben ik. Goodie-two-shoes. Een seut met hoofdletter S.
Een groot bakkes ja, maar verder.....pfffff.
Wuss.

Ik ga dus donderdag terug.
Naar dat kantoor waar ik stoer de deur achter mij ging dichttrekken en ze zelf hunne rommel laten opkuisen.

En... goh ja, als't echt nodig is..... vrijdagvoormiddag ook.....

Maar daarna niet meer.
Écht niet....

Go girl!

Einde van't schooljaar. Zoals vaak gaan de kinderen in groepjes iets doen in de klas, meestal een dansje of wat toneel. Naar goede traditie gaat dit bij 10-jarige-trienen gepaard met het nodige mag-wel-mag-niet-of-mag-toch-weer-wel-meedoen-machtsvertoon. Want alleen wie 'cool' is, mag erbij.

En wat doet mijn Oudste, die het hele gedoe beu is, dan? Bij de niet-coole-kinderen achteraan de klas triest zitten wezen, omdat zij nergens mocht aansluiten?
Vergeet het maar.
Met een als-ik-wil-dansen-dan-doe-ik-dat-houding gaat ze helemaal alleen voor de klas staan. Geen geleuter over welk liedje, welke pasjes en welke kleren en ze heeft er nog lol in ook. Komt stomverbaasd vertellen dat haar klasgenootjes niet geloofden dat ze echt meende... "Alé nu , mama, als ik dat zeg, doe ik dat toch gewoon, zo speciaal is dat toch niet??"

Dat weten wat ze wil heeft ze van mij.
Maar het absoluut ontbreken van enige schroom of verlegenheid en het pure gemak waarmee ze ongeacht de omstandigheden voor een groep haar ding doet, heeft ze zonder enige twijfel van hem.

't Kind beseft niet half hoe speciaal ze wel is.

Beslissen

Tot nu toe heb ik het er nooit moeilijk mee gehad. Pro's en cons naast elkaar, andermans mening niet echt van doen, kijken wat ik zelf wil en de knoop doorhakken.
Simpel. Ik keek niet meer achterom en veranderen van gedacht is ook niet iets waar ik ervaring mee heb.

En toch... Deze keer loop ik al bijna een week de muren op. Niet goed wetend wat ik nu moet doen. En of ik toch niet beter... Of wat als.... Want je weet maar nooit...

Als ik de beslissing neem, zal 't de moeite zijn. Niet zozeer voor mij, maar wel voor hen. En vooral voor degenen errond, die er eigenlijk voor niks tussen zitten.

Misschien is het net het besef dat sommigen die het niet verdienen, er de gevolgen van zullen moeten dragen. Want ondanks de huidige franke teut en het egocentrische gedrag, is het goodie-two-shoes-gehalte uit mijn verre jeugd nooit helemaal verdwenen...

Logica

Er was eens een broodjeszaak in het Gentse.

Met een schoooone rondborstige broodjesprinses die er de plak zwaait en afficheskens, geschreven met sierlijk krullende letters aan de muur bevestigt, alwaar op geschreven staat: "Bij aankoop van tien broodkens, elfde broodken gratis ende voor niets (ter waarde van 2 goudstukskens)"

Maar op de lange lijst met verkrijgbare broodkens, staat er geen enkel ter waarde van 2 munten. Voor 't goedkoopste moette 2,3 goudstukken uit uwen geldbeugel opdiepen. Deze kunt ge ruilen voor een volle spaarkaart, mits ge nog een paar koperstukken betaalt. Voor de echt lekkere broodkens eist de broodjesprinses zelfs 3 goudstukken. En hier heeft ze beslist dat die niet in aanmerking komen voor de 'gratis ende voor niks' formule, wegens te duur en dan verdient de prinses niet genoeg. (Kunde nog volgen?)

Op een dag kwam er een onwetende secretaresse de met mooie jonkvrouwen en intelligente ridders gevulde broodkenszaak binnen. Ze bestelde een assortiment van 5 lekkere broodjes. Heel fier gaf ze haar vol met glinsterende plakkers geplakte robijnrode spaarkaart (die gevuld geraakt was met het veroberen van de duurste broodjes) af, om iets minder goudstukken in haren versleten geldbeugel te moeten gaan zoeken.

De broodjesprinses maakte terstond duidelijk dat de kaart niet kon worden gebruikt in ruilhandel voor de dure broodkens. De domme secretaresse kwam op het dwaze idee te zeggen dat de broodkensprinses toch gewoon 2 goudstukken "korting" kon geven op eender welk broodje.

Dat zal ze niet gauw meer doen.
De toorn der broodjesprinses is namelijk niet te onderschatten. Vuur en bliksem komt er aan te pas. Want deze geeft geen "KORTING" en wel "BROODJES GRATIS ENDE VOOR NIETS" maar niet de "DURE"!

De secretaresse begrijpt het nog altijd niet. Prinsessenlogica is duidelijk te hoog gegrepen voor haar. Maar misschien kan iemand in blogland het wel uitleggen???

Ha!

Gisteren inside-informatie gekregen. Met betrekking tot Oudste's niet-zo-super-goede-instelling-om-'t-mooi-te-verwoorden als't over school gaat.

Blijkt dat ze het van geen vreemden heeft.
Want dat een bepaalde niet nader te noemen persoon een hele tijd geleden ook nooit taken op tijd af had, altijd boeken thuis/op school/in-ieder-geval-waar-ze-niet-moesten-zijn had laten liggen, het niet echt nodig vond te studeren, wegens andere en veel belangrijkere dingen te doen.
En dat die persoon daar toen ook niet echt van wakker leek te liggen.
Moest het van zijn moeder komen, zou ik er niet naar luisteren. Maar 't komt van een klasgenoot/vriend en zéér betrouwbare bron.

Laat hem nog maar ne keer afkomen met de vraag hoe ik dat denk op te lossen en wat ik daar nu aan ga doen, want dat ik daar toch allemaal vele beter van op de hoogte ben.

Ha!

Hij mag het zelf met de oplossing komen.
Als ervaringsdeskundige scoort hij beduidend hoger qua kennis dan ik als logopedistjen op dit vlak.

Nah.

Zekerheden

Ooit zaten we met z'n vieren in een kantoor. Twee vanvoor en twee vanachter. Allemaal met man-huisje-tuintje-al-dan-niet-kinderen.Vier vrouwen in één ruimte. Met veel onnozel gezever en evenveel gezaag.

Ik ben als eerste vertrokken.
En als eerste gescheiden.

Vorige zomer was nummer twee aan de beurt. Hoewel ik het wel kon verwachten omdat ik de evolutie met stukken en beten had gevolgd, heb ik toen moeten slikken.
Toen ik deze week mijn mailbox opende, bleek dat ook het huwelijk van de collega achteraan niet meer is. Terwijl wij net dát koppel als ideaal zagen. En ik vermoed dat we niet de enigen waren.

Blijkt dat degene die toen het hardst en luidop aan haar relatie twijfelde, de enige is waar ze wel nog stand houdt.

Er zijn geen zekerheden meer in't leven...

Stress

Ik loop compleet gestresst.

Waarvan?
Dat ik het zelf niet weet.

Van veel te veel werk, veeel te weinig tijd en te veel Grote Smurf die géén micromanager is?

Van te weten dat ik deze zomer een beslissing zal moeten nemen ivm Oudste?
En dat ik nu al langs geen kanten weet wat ik met al die zo uiteenlopende meningen moet, laat staan dat ik dat binnen een paar weken wel ga weten?

Van het feit dat ik wel weet dat ik met Jongste ook nog in de problemen ga komen, maar dat vakkundig naar de heeeele verre achterkant van mijn kop, ergens achter het zagemeel heb weggestopt, maar het daar toch maar blijft roepen?

Van de vakantieregelingen en opvang die ik voor de kinderen moet plannen, gezien Hij zijn verlof al opgebruikt heeft om met Trezebees op reis te gaan....aaaaah nee...Hij gaat verbouwen. Oops. Dàt was ik nu toch wel effe vergeten.

Van alle eind-van-het-schooljaar-activiteiten waar ik nu zo stillekensaan écht wel genoeg van begin te krijgen?

Van...van....

Van ik-weet-niet-wat....

En zelfs het glas wijn dat ik net achterover geslaan heb, helpt niet.

Gillen wil ik.

Heel luid liefst.
Tot iedereen er absoluut horendol van wordt.

Want dan lopen jullie even ambetant als ik.

Nah.

Productief

Een heel weekend met maar 1 ding op de kalender. D die gisterenavond is komen eten. Fles wijn, samen in de keuken, babbelen en lachen. Doen we veel te weinig. Zou mijn schuld zijn. Wegens nooit in mijn kot. Weet begot niet waar ze het haalt.

Maar ik ben productief geweest dit weekend. Ik heb zelfs mijn foto's voor de examenopdracht van dinsdag gemaakt. Dat er nog kunst- en vliegwerk aan te pas zal komen om ze tegen dinsdag geprint te krijgen, daar zal ik me morgen wel zorgen over maken.
En dat ik er dan nog 5 moet uitkiezen... dat trekken we ons vandaag ook niet aan. Ik heb foto's. Da's al heel wat.

Als ik deze keer weer te horen krijg dat het geen 'reeks' is, ga ik gillen. Hoeveel meer 'reeks' dat alleen witte blommen kunde maken??

Duidelijk

Brilsmurf: " Sabie-ieeeen? Weette gij hoe Grote Smurf en Bazin Smurf die eindejaarsdoosjes afgeven als ze naar klanten gaan?"

Ikke (na lang en diep nadenken wegens de zeer moeilijke aard van de vraag):
"Awel. Da's een beetje lastig, maar als ge uw gedachten erbij houdt, lukt da wel."

"Huh?"

"Ah ja, ge moet dat eerst goed vasthouden, en dan de hand waarmee ge het vasthebt uitsteken naar de persoon aan wie ge het wilt geven. Die zal dan zijn (of haar) hand uisteken om het aan te nemen. Maar ge moet goed opletten dat hij (of zij) plaats heeft om het vast te pakken én - héééél belangrijk - ge moogt het niet te vroeg loslaten. Want dat dondert het op de grond. En dan zitte in de pattaten. Want dan moet ge opletten dat als ge het allebei wilt oprapen, ge niet met uwe kop tegen de zijne (of den haren) botst."

" Vrolijke Smuuuuurf! Kom mij hier NU helpen!!!"

Alé.

Om hulp roepen.
Wat voor een reactie is da nu??
Na zo'n mooie, duidelijke uitleg. Ik wou zelfs nog een demonstratie ten beste geven!

Die bazen van tegenwoordig zijn toch ook niet rap content zenne.

Verdomme.

Daarnet weer een fijn gesprek gehad met Oudste's juf.
't Kind heeft dit jaar al 5 nota's in haar agenda en 3 nullen voor huiswerk op haar rapport verzameld.
In't vierde leerjaar verdorie. Goe bezig.

De juf zag het er aan het begin van't jaar niet in, maar geeft nu toch de drie vorige scholen en leerkrachten gelijk. Ze is intelligent genoeg, maar 't komt er niet uit. 't Kan haar eigenlijk allemaal geen bal schelen. Haar laagste punten op toetsen en rapport zijn achten. Waarom zou ze dan inspanningen moeten doen? Agenda invullen??? Pfff. Lessen leren??? Zijde zot ja??? Brieven afgeven?? Kunde da niet zelf uit mijn map halen???
Het gaat zo ver dat ze zelfs bij leuke dingen zoals groepswerk of toneeltjes altijd degene is die haar spullen niet bij heeft, de tekst niet heeft geleerd....

Ik krijg van vriendinnen te horen dat ik veeeeel te veeleisend en streng ben, maar wat ik met dit jong moet doen, weet ik begot niet meer. Ze mag geen tv meer kijken 's avonds, het geplande verjaardags-bowling-feest gaat niet door, haar dansles staat op het spel..... en madam... die bleit en tiert een uur hysterisch alsof ze gekeeld wordt, vindt mij de slechtste-moeder-aller-tijden, gaat bij Hem en Trezebees wonen (tot ze zich herinnert dat Hij nog veel strenger en Trezebees een seut is) en is dan alles al weer vergeten.

Ik kan de school niet eens iets verwijten. Ze doen hun best en staan open voor oplossingen. Extra taken in de klas lukken niet, want madam werkt zo danig traag en is zo tam dat ze daar geen tijd voor heeft. Een jaar overslaan is ook weer op tafel gekomen, maar dat is ook geen oplossing, want daarvoor zou ze toch net iets beter moeten zijn.

Zucht.
Ik weet het ook niet meer.

Zet ze straks op Ebay.

"Kind met veel niet gebruikte capaciteiten. Als nieuw. "

"De capaciteiten moette
betalen, 't joenk krijgde er gratis bij".

Niet hetzelfde

Oudste komt de laatste weken naar huis met verhalen van een vriendinnetje wiens mama een nieuw lief heeft. Die verhalen gaan dan vooral over het niet-zo-geliefde-zoontje van dat nieuw lief. Net 10 zijnde blijkt dat toch niet zo'n populaire aanwinst in de familie en veeeele belangrijker dan zijn vader. ;-)
Eigenlijk had die mama had beter een lief met een super-toffe dochter genomen. Dan zat ik nu niet met gezaag.

Jongste zag het allemaal simpeler. "Mama zal wel een lief kiezen dat wij ook leuk vinden. En enen zonder ambetante kinderen. En als wij hem niet leuk vinden, dan maakt ze het uit."
En dan volgt er zo een blik van "en als dat niet lukt, pest ik hem wel weg... nah!"

Ik luisterde al lang niet meer. Af en toe hummen of knikken doet het ook.
Tot ze de vraag nog maar een keer herhaalde. Want vriendinnetjes zijn vaak pas op de hoogte als het eigenlijk al te laat is.... "Maar jij gaat het ons onmiddellijk zeggen hé mama??? Ja hé????"

Euhmmmmm.... mmmmmpppppfff......eeuueueueueuehhhh...

Ik lieg niet tegen mijn kinderen. Uit principe. Doe niet mee aan dingen verbloemen of ze dom houden.

Dus als ze vragen of Hij en Trezebees nóg minder tijd zullen hebben als ze beginnen kweken, krijgen ze van mij een eerlijk antwoord.
Ja dus. Maar dat dat dan niet aan hen ligt, want zij nog altijd leuke (Kuch kuch) kinderen zijn.

En als Jongste wil weten waar een condoom voor dient, krijgt ze ook een deftiger antwoord dan het bewaren-verhaal .

Maar mijn pricipes gaan ook maar zo ver. Ben niet katholiek en dus al zeker niet heiliger dan de paus.

Trouwens niet vertellen en liegen zijn twee héééél andere dingen.
Kan je ABSOLUUUUT niet vergelijken.
Komen niet eens bij elkaar in de buurt.

En ge moet verdorie ook niet alles aan die moeiallen hunne neus hangen.

Strandjeanet

Deze week, toen ik beslist had niet naar de fotoles te gaan, wegens geen zin, kwam Bjorn de strandjeanet-slash-babysit opeens binnen trippelen.

"Halooo-ooooo! Ik moest vandaag komeuh!"
"Euh....nee, Bjorn, gij moest niet kome(euhhhh)n."
"Oe??? Jaaa-aaa???"
"Ja. Bjorn. Ik zou u bellen."
"Mij belleuh?? Of smseuh? Aaa-aaah... Dus ik moest vandaag niet komeuh???" Zwaai-zwaai met het handje.

Hij snapt 't! Zijne Euro valt!

"Nee. Dus ge moogt NU naar huis. Ben zeker dat ge het heeeel druk hebt en andere dingen te doen hebt." HINT HINT HINT
"Neuu...Ik heb het niet druk zeuhhhhh."

Ikke wel verdomme!!!

"Hebt gij een nieuw brillekeuh? Jaaaa. Het stááát u. Maar wel een beetje donker. Hmmmm. Jaaaa."
" Mmmmh. Ok. Ik bel wel als ik weer een babysit nodig heb. Zal waarschijnlijk pas in september zijn."
"Oooooh. Zooooo laaaaaang?? Aleuh, amusseert u deze zomeur. Ik zal da óók doèn! Ik gaaa naar de Caraaiiebeuh. Da's zeker 2 uur vliegeuh. Jaa. met een vriendin. Maar ik moet wel eerst mijn hareuh lateuh knippeuh. Beejte korteur. Daar sta ik mee. Maar ik sta met alleusss." Zwaai-die-zwaai.
"Fijn Bjorn. Goe verlof."
"Maar eerst nog mijn exameuhs. Oooh... jaaa....amaaaai."
"Mmmmhh."
"En moette gij de heleu zomer werkeuh???"
"Nee Bjorn. Ik heb ook verlof."

Maakt dagge buiten zijt verdorie.

"Dada!!!"
"Yes! Eindelijk....."

Gezocht tegen september: een andere babysit. Eentje die geen half uur blijft plakken om zijne zeg te doen. Gene Bjorn-de-strandjeanet, want die krijgt bovendien de kinderen niet op tijd in bed.

Oud

Oudste zondag:
"En gij zijt zo de vrijdagavond naar de láte film geweest? En de zaterdagavond naar nóg een feest?? Hmmmm."
Ik: " Wat, hmmm???"
"Awel, ik wist eigenlijk niet dat oude mensen dat nog deden, zo weggaan en zo... naar feesten of zo...ge weet zo wel...èh??"

Euhhhhh..... nee......Ik-weet-dat-dus-wel-niet-zo.
Maar dat heb ik even in het midden gelaten.

Tot deze middag.
"Mamaa-aaaa??? Ben jij niet al te oud om te zitten sms-sen?"
"Dat doen toch vooral jongeren....Tieners en zo...???" voegde ze er liefjes aan toe, voor't geval mijn demente brein het nog niet gesnopen had.
Want behulpzaam is ze wel.

Zucht. En wat zeg je dan???

"Mama ziet jou óók graag schat."

Echt waar.
Ook al is ze stokoud en al half afgetakeld.
Want zij weet dat jouw tijd nog zal komen. En we zullen wel zien wie dan het hardste lacht.

Nah.

Kwijt

Dju toch.

Ik loop hem hier al een hele week te zoeken, dacht dat gezien ik zonder zijn gps-hulp heeldhuids tot bij Zap geraakt was en ik luidop en duidelijk articulerend gesproken heb over een nieuwe aanschaf, hij wel al pruilend uit zijn schuilplaats zou kruipen, maar twee dagen en een opgeruimd huis verder (wegens disndag-poetsvrouw-dag... duh-uh!) nog altijd geen spoor.

De kinderen zijn er niet aan geweest.
Poetsvrouw wist met moeite wat ik bedoelde.
't Nieuwe konijn doet ook of zijn neus bloedt.
En 't ander volk dat hier gepasseerd is, had hem niet van doen.

Zucht. Ongelooflijk hoe je zo'n stom ding kan missen.
Een onnozel baksken met adressen, telefoonnummers, nen agenda en nen TOMTOM op.

Ik zal maar een kaars branden voor Sint-Antonius.
En den heiligen die mijn pda vindt, mag bellen naar't GSM-nummer dat bij de 'owner' (ikke dus!!) vermeld staat.

Ge krijgt er zelfs ne kus voor.
Of twee.

Van mijn eigenste mooooooooie rooooooode suuuuperzachte (als ge de droge kroeten even wegdenkt) lippen.

Averechts

Zucht.
Bloggen werkt averechts. Gelijk bij't breien. Rechts-averechts, weette wel...

Veel tijd om te bloggen, betekent meestal geen inspiratie.
Tenzij ik net den Freddy bijna van de autostrade gereden heb. Maar diene zie ik nooit meer. Denk dat hij al remt als't hij mijn voiture ziet zoeven.
Den bangerik.

En veel inspiratie betekent geen tijd om te bloggen, wegens things to do, places to go... Het slaaptekort zorgt er dan meestal voor dat mijn luttele brein dat o-zo-hard probeert om alles te onthouden, zodat ik het zeer mooi verwoord voor ulle hier zou kunnen neertokkelen, meestal alleen nog maar onsamenhangende flarden kan reproduceren. Waar ge het breipatroon nooit meer in zou terugvinden. En ge een trui of sjaal of geitenwollen sokken of godbetert een débardeur vol met gaten als resultaat krijgt.

Ja. Nóg onsamenhangender dan mijn gewoonlijke schrijfsels.
Kan niet, zegde??
Ha! Gulle kent mij niet!
(Zijt content.)

Bon. Een samenvatting van een weekend.
veel lachen - te late Cinema - superdeluxe wegbeschrijvingen - pasta met groene dingen die mensen niet kennen in pot smijten - muggen - groen dak van't sportpaleis aan de rechtse kant, yay! - veel te oude Indiana Jones -wijn - eten - veel bloggers - lol - popcorndienengansenachtmoestwordenverteerdwegensnietkunnenstoppenmeteten - weinig slaap - nog meer eten - doodmoe in bed vallen - hele zondag nodig hebben om te recupereren en morgen op't werk verder slapen

Wilde een meer gedetailleerd verslag van mijn toffe zaterdagnamiddag (jaja, ik was laat.....) en -avond?
Dan moette hier, of hier, of hier gaan kijken.
Of als ge wacht tot ze ook wakker is hier.
En verder zulde op uw wandeling door de Schoone Vlaamsche blogs ook elders nog wel stukjes terugvinden.

Ik ga nu mijn bloeikens van kinderen ophalen.
Geniet van de rest van ulle zondag, want morgen is't weer maandag.