Wasabi

Het heeft even geduurd, maar het beloofde konijn is er nu gekomen.

Toen ik zaterdag boodschappen ging doen met mijn jongste, riep ze opeens heel luid in de auto dat ze een dierenwinkel gezien had. (Ik had tot dan gezegd dat ik er nog een moest zoeken.) Na bijna een uur zijn we daar buiten gekomen met kooi, eten, hooi en andere attributen voor het konijn. Bovendien had ze ook al gekozen welk konijntje het zou worden, dus ben ik dat als verrassing maandag na school maar met mijn twee spruiten gaan halen.

De voorbije weken zijn ze zoet geweest met het kiezen van een naam. Een tijdje leek het erop dat het 'Tutu' zou worden, maar ze zijn toch nog van gedacht veranderd. Vrienden van ons hebben een poes die Neko heet, het Japanse woord voor kat. Dus hebben ze H gevraagd 'konijn' in het Japans op te zoeken. Bleek dat dit 'usagi' is, waarop mijn jongste antwoordde 'Dan hoor ik nog liever Wasabi.'

Dus hebben we nu een schattig, volledig grijs, nog heel bang dwergkonijn dat 'mierikswortel' heet.

Toch goed dat het beestje het zelf niet beseft.

Afstand

Ik heb regelmatig de indruk dat hij niet goed weet hoe hij zich ten opzichte van mij moet gedragen. Altijd als hij een keer vriendelijk geweest is, zal hij de volgende keer weer zeer afstandelijk doen. Alsof hij even uit zijn rol gevallen was, maar dit weer vlug heeft rechtgezet.

Gisteren heb ik op onze oude Skype account zitten prutsen en dan uiteindelijk maar besloten om een nieuwe aan te maken. Toen ik de oude weer wou openen, om contactpersonen zo makkelijker over te nemen, bleek dat dit niet kon. Ik dacht dat ik het paswoord vergeten was en heb hem een mailtje gestuurd. Blijkt dat hij het paswoord veranderd heeft en dat hij 'later deze week' de gegevens van de contactpersonen zal doorsturen.
Het grappige is, dat als ik die versie niet had afgesloten, die gewoon open zou gebleven zijn op mijn pc. Als hij het niet nodig vond om de versie van de pc te halen voor de verhuis, waarom dan in godsnaam het paswoord veranderen?

Hij belt ook alleen nog maar van op kantoor. Elke week een tiental minuten met de kinderen en dan moet hij mij ook altijd nog iets vragen. De weinige keren dat hij van thuis belt, wil hij mij absoluut niet spreken. Mails worden zeer beleefd. Het enige dat mankeert is dat hij begint met 'Beste' en 'vriendelijke' voor zijn 'groeten' typt.

Het attest met zijn toelating om de domiciliëring van de kinderen te veranderen en de factuur van de auto, zodat ik die kan invoeren, heb ik nog altijd niet. Dat komt als hij tijd heeft.
Hij wil wel weten of het telefoon en internetpakket dat ik nu heb wel het voordeligste was en of ik hier H. wel voor om raad gevraagd heb? En of de auto wel naar het onderhoud is geweest en wat ze allemaal gedaan hebben?? En hoeveel die nu verbruikt? En dat ik beter naar Brussel zou gaan om Engelse boeken te kopen ipv die bij Amazon te bestellen. En of ik de verzekeringsmakelaar al gebeld heb? (Jahaaaaaa!!!! Die wacht op uw factuur slimme!)
Maar verder moeten we blijkbaar afstand nemen... is meer dan 1000km tussen ons niet genoeg dan?

Op de mail heb ik gezien dat hij zelf bij Amazon boeken heeft besteld. 'Divorced dad's survival book' en 'How to marry a divorced man' en 'Ex-wives and ex-lives'.
Dat geld had hij ook kunnen sparen, al hoop ik dat er ergens een hoofdstuk in staat met de titel

'Doe normaal!'

Eindelijk...

ben ik weer 'online'.

Na bijna drie weken zonder pc heb ik het wel gehad. Nu merkte ik pas hoe vaak ik dingen ging opzoeken, mails verstuurde of gewoon via Skype met vriendinnen kletste. Maar we zijn dus weer aangesloten op het WWW. Hoera.

De laatste weken is er zo veel gebeurd, dat ik zelfs niet alles kan neerschrijven. Maar ik zal toch een poging doen om een beetje weer te geven hoe ons 'nieuwe leven' er nu uitziet.

Het aantal dozen in huis is fel geminderd (de garage telt niet als deel van het huis) en de zolder staat al goed vol. Ik moet nog op zoek naar een kast voor m'n servies, vermits hij de kast uit de eetkamer gehouden heeft, dus die dozen staan er nog. En dat zal nog wel even zo blijven, vermits wat ik mooi vind, niet binnen mijn budget valt. Dus laat ik ze liever nog wat staan dan vlug-vlug iets te kopen (heb trouwens toch geen zin meer om dozen uit te pakken)

De school van de kinderen valt echt super-goed mee. Ze gaan graag naar school, het contact met de leerkrachten verloopt zeer vlot, ze hebben al vriendjes, zijn allebei al uitgenodigd op een verjaardagsfeestje... héél positief dus. Mijn oudste was vorige vrijdag ziek, maar de jongste ging vrolijk alleen de speelplaats op. Bij de vorige school zou ze waarschijnlijk ook plotseling 'heeeeeel ziek' geweest zijn...

Ze hebben ervoor gekozen om naar de turnclub en de KSJ (soort scouts, maar minder bruut) te gaan, dus mijn weekends zijn eraan. Zaterdag om 10h turnen en de zondagnamiddag van 14 tot 17h naar de jeugdbeweging. Zelf ben ik daar niet zo blij mee, activiteiten in het weekend... en al de rest moet je er dan rond plannen. En dan willen ze nog gaan dansen ook, eens zien wanneer we dat nog gaan doen.
Ik klaag nu wel, maar ben toch heel blij dat ze zo vlug ingeburgerd zijn en dingen willen doen. Kinderen die altijd zielig thuis zitten, dat zou pas erg zijn.

Ik zelf heb de indruk dat ik de voorbije weken eindelijk vooruit gegaan ben. Eindelijk een 'eigen stek', beginnen met een schone lei... Het klinkt allemaal klef, maar het is wel zo. Ik heb meer voldoening dan ik had gedacht van het huis in te richten, doe alles zoals ik het wil, regel alles zelf... zalig. Hij belt (heel) af en toe eens naar de kinderen, zo'n 10 minuten, één keer per week en dat is het dan. Verder heb ik er geen last van. Nu bijna alles geregeld is, hoef ik ook bijna geen contact meer met hem te hebben en dat vind ik absoluut niet erg. Of zoals een vriendin vorige week opmerkte 'je spreekt bijna niet meer over hem...'

Misschien is het omdat hij niet gelinkt is aan wat we nu doen, of omdat ik nu het gevoel heb weer een stuk van 'mij' te hebben dat hij helemaal op de achtergrond is verdwenen.
Zelfs de woede en frustratie is bijna verdwenen ten opzichte van een paar weken geleden. Ik gebruik mijn energie nu voor andere dingen, vind het niet meer nodig om kwaad te zijn.

Ik weet wel dat de voorbije weken ook makkelijker waren, omdat het zo druk was en ik geen tijd had om te piekeren en dat er wel nog moeilijke dagen zullen komen. Maar ik weet ook dat er mensen zijn waarbij ik terecht kan en die dan nog naar mijn gezaag willen luisteren. Bovendien heeft iedereen moeilijke dagen, onafhankelijk van hun situatie.

Het gaat de goede richting uit. Stap per stap, maar we komen er.

Dozen

Van de 306 stuks die ze uit de vrachtwagen gehaald hebben zijn er al een groot deel uitgepakt.

En toch staat het nog vol met dozen, omdat ik nog een kast moet kopen voor de woonkamer, maar mijn goesting niet vind. Of eigenlijk wel, maar 'mijn goesting' te duur is... Omdat 250 dozen uitpakken echt wel veel is en ik daar niet altijd zin in heb, dus ze maar op zolder en in de garage wegsteek.

De kamers van de kinderen zijn in orde, de keuken al lang 'is voor mij het belangrijkste) de badkamer is bruikbaar en nu kom ik de rest van onze kleren bij mijn ouders halen, want de dressing is ook ver af. De stukken die er nog in moeten hebben ze momenteel niet bij Ikea, dus die komen later nog wel.
Het speelgoed is ook al uitgepakt en gesorteerd. Alleen de pc staat nog in dozen, de boeken zijn nog ingepakt en alle spullen uit de garage en tuin staan nog te koekeloeren. En ze mogen dat nog even doen, want ik heb geen haast.

Ik heb geleerd dat ik ook 'mannenwerk' kan. Ik kan ook zelf gaten boren, planken ophangen, grote spullen ineensteken... Regel nu alles gewoon zelf, zonder eerst zijn mening te moeten vragen en het dan toch zelf te moeten doen....zalig!
Hij heeft me tijdens het inpakken 5 keer per dag gebeld, voor onnozele dingen. Maar toen ik op 2 dagen tijd 4 smsjes naar hem gestuurd heb, omdat ik bepaalde spullen niet vond, kreeg ik te lezen dat hij 'niet constant berichtjes gaat beantwoorden en hij hoopte dat ik dit begreep en respecteerde'. Lol. Het valt nog geen beetje op dat als super-veel-beter-dan-mij-lief niet in de buurt is, hij normaal met mijn kan spreken, maar geen contact mag hebben als zij het weet. Zou ze zo onzeker zijn??

Morgen komen de buren. Die zijn ook al de hele week lustig aan't kloppen en boren. Vorige week is de buurvrouw een bloemetje en een kaartje komen binnensteken. Ik ga morgen met de kinderen een cake bakken om tijdens hun verhuis te gaan afgeven. De drie dochters hebben al laten weten dat ze willen babysitten, dus da's ook al in orde. Toch fijn als er symphatieke mensen naast je wonen!

Als er iemand verhuisdozen nodig heeft, geef maar een seintje, dan heb ik weer een beetje plaats bij!

Zwarte lijst

Eind vorige week belde ik naar het telefoniebedrijf waar ik telefoon en internet aangevraagd had.
'Mevrouw, ik heb een mail gekregen waarin u zegt mij binnen de 2 dagen te zullen contacteren en heb een week later nog niks gehoord???'
'Geeft u even uw naam en gegevens, dan breng ik dat voor u in orde'
...
'Het spijt mij mevrouw, maar ik mag u geen telefoon of internetaansluiting verkopen.'
'Euh??? Pardon???'
'Wel, we hebben een lijst waar mensen op staan met betalingsproblemen en daar kunnen wij geen abonnement aan verkopen.'
'En wat heb ik daar mee te maken?'
'U staat op die lijst mevrouw.'

Ik wist even niet wat zeggen (wat niet vaak gebeurt). De vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn kon mij niet zeggen vanwaar dit kwam of over welk bedrag het dan wel zou gaan. Ze merktte wel op dat ik echt wel geshockeerd was....Ah ja dat zal wel!!!

Na lang zoeken ben ik dan bij de provider gekomen waar ik voor we verhuisden mijn abonnement voor mijn gsm had. Bij het afsluiten had ik daar problemen mee gehad. Daar maandagmorgen naar gebeld en bleek dat er inderdaad een dossier was.

'Mevrouw, u klinkt nogal boos. U wist echt van niks??'
'Hallo!!!!! Natuurlijk ben ik kwaad. U beweert een rekening te hebben gestuurd, ondanks het feit dat ik 3x uw klantendienst gebeld heb, toch nog naar het verkeerde adres. Bovendien zou die post naar mij moeten zijn doorgestuurd, maar ik heb niets ontvangen. Dan zet u mij zo maar zonder bericht of verwittiging op die lijst. U had toch op zijn minst een aangetekende brief kunnen verzenden?? Dan had u gemerkt dat die niet zou zijn afgeleverd en er misschien iets mis was met uw adressenbestand??'
'Wij sturen dat nooit aangetekend hoor mevrouw. Maar uw abonnement was niet opgezegd. Ik zal toch kijken wat ik voor u kan doen.'

Uiteindelijk zijn ze ermee akkoord gegaan dat ik enkel de niet gekregen factuur moet betalen en de rest niet. Dus voor 110 Euro ben ik eindelijk van die verdomde lijst geraakt en krijg ik nu wel een telefoon en internetaansluiting, want ben geen 'wanbetaler' meer.
Alleen kunnen ze de aansluiting pas eind deze maand komn plaatsen. Pfff.

Zal het maar onder 'dat hebben we dan ook weer een keer meegemaakt' klasseren.

Update

Ondertussen hebben we al drie keer in het 'nieuwe huis' geslapen, waardoor het al niet meer 'nieuw', maar 'thuis' geworden is.

Ik heb een hele week gespendeerd aan naar Ikea rijden, dingen ineen ( en weer uiteen) vijzen, hulptroepen orders geven en proberen de boel een ietwat proper te houden. Maar met een verhuiswagen die toegekomen is in stormweer was dat laatste helemaal overbodig. Met vijf man hebben ze op twee uur tijd meer dan 300 stuks uit de vrachtwagen geladen. En ik weet het, want ik moest nummer per nummer afvinken. Ze zijn dan nog de hele dag gebleven om alle meubels uit te pakken en ineen te vijzen.
Het huis staat nog vol met dozen, enkel de keuken is in orde. Dus als ik het even niet zie zitten, zet ik me daar een beetje.

De kinderen hebben ook hun eerste week op de nieuwe school achter de rug en waar ik bij de vorige alleen negatieve dingen te melden had, is hier echt alles positief.
De juf van mijn jongste is na de eerste dag met haar aan de hand tot bij mij gekomen om te vertellen hoe alles gelopen is en vertelde dat ze zo bleek zag 's morgens dat ze echt medelijden had. Ze heeft haar dan wat extra aandacht gegeven, naast een zeer zachtaardig meisje in de klas gezet en haar overladen met positieve opmerkingen. Resultaat: geen buikpijn meer 's morgens, ze heeft 'heeeeeeeel veeeeeel' vriendjes en rent al lachend de speelplaats op. Mijn oudste werd op maandagmorgen al aan de schoolpoort opgewacht door klasgenootjes, die vertelden over waar ze voor de vakantie haar tafeltje klaargezet hadden en wat ze zouden doen en dat de meester en niet was en... en... en...

De directeur heeft ook elke dag wel iets verteld en gevraagd hoe het ging. Het zijn allemaal kleine dingen die zo veel verschil maken. Ze blijven zelfs met plezier 's middags op school eten en willen om 16h nog in 'de opvang' blijven om te spelen.

Eigenlijk is er deze week zo veel gebeurd, dat ik het allemaal niet in één post krijg, dus zal dit het moeten doen. Het lijkt erop dat ik nog niet onmiddellijk internet zal hebben (waarom zal voor een andere post zijn) maar ik zal proberen af en toe een werkende pc te vinden, om jullie toch wat op de hoogte te houden.

Weer in België

Na een reis van 10 uur, twee vliegtuigen en veel vertraging ben ik dan gisteren rond middernacht toch weer terug geraakt. Eigenlijk belachelijk lang voor de afstand die ik moest afleggen.

Ik ben na donderdag niet meer terug gekeerd naar het huis, dat was te zwaar. De reden dat ik het op zo moeilijk had, heeft ook niets met hem te maken, maar enkel met het feit dat ik weer geconfronteerd werd met wat ik allemaal heb moeten opgeven. Hem graag zien is al heel lang voltooid verleden tijd. Ik ben er eigenlijk zelf van geschrokken hoe vlug een gevoel kan veranderen.

De laatste twee dagen waren wel zeer fijn. Zelfs na een half jaar weg te zijn, heb ik gindern nog vriendinnen die me niet vergeten zijn.
Vrijdag ben ik een hele dag bij een Indische vriendin geweest, heel lang gekletst, zeer lekker gegeten... en om 17h had de vriendin waar ik logeerde een 'hot stone' massage voor mij geboekt. Aaaaaaah.... Anderhalf uur liggen en ontspannen. Zalig gewoon. Ze vond dat ik dat wel verdiend had (ik ook!) en dat ik al die frustraties best even los kon laten. Haar opzet is nog gelukt ook.
Gisterenmiddag nog vlug sushi gegeten (voor een belachelijk lage prijs, dàt ga ik pas missen) en naar de luchthaven getrokken.

Morgen en overgmorgen komen de verhuizers inpakken en ze denken donderdag rond 10h bij mijn huis te zijn. Hoera!
De volgende dagen worden goed druk. Dan kan ik mij tenminste niet ziten ergeren aan alles dat hij doet, of beter 'niet' doet.

Laatste keer

Vandaag ben ik voor de laatste keer naar het huis geweest. Ik had gisteren al de spullen van de kinderen gesorteerd en vandaag zou hij er zijn om de rest te verdelen.

Eigenlijk hoefde ik helemaal niet tot hier te komen. Hij heeft de spullen die hij wil al meegenomen en ik 'krijg' de rest. Hij heeft nog een keer geprobeerd om mij het bed te doen nemen, ik mocht het echt waar hebben, echt, echt... Ze hebben er duidelijk geen plaats voor. Net als voor andere spullen. Ik ook niet, maar ik bekijk in Belgie wel wat ik wil houden en zet de rest op E-bay.
Morgen brengt de verhuisfirma dozen en kan hij zijn spullen uit de kasten halen. Hij dacht blijkbaar dat ik dat zou doen. lol. Maandag en dinsdag komen ze alles inpakken, zodat het aan het einde van de week zou moeten worden afgeleverd.

Hij is nog steeds zeer beleefd en afstandelijk (Ik had eigenlijk nog liever dat hij ambetant deed, dat was ik tenminste gewoon.) Nu is het precies alsof we elkaar helemaal niet kennen. Ik heb het aan het einde heel erg moeilijk gehad, maar dat deed hem weinig. Het enige dat hij te zeggen had, was dat ik maar professionele hulp moest zoeken. Zal hem daar dan de rekening van opsturen.

Deze namiddag bij een Indische vriendin geweest en die heeft mij er snel weer doorgeholpen. Volgens haar tarot-kaarten zal ik hier uit komen in "victory" en ze gelooft dat nog steeds ;) Morgen nog wat op stap en zaterdag terug naar Belgie.

Dat hebben we dan ook weer gehad.

Verzopen waterkieken

Omdat ik morgen zeer vroeg naar de luchthaven vertrek en pas zaterdagavond laat terugkom, wou ik vandaag toch ook iets leuks met de kinderen doen. Anders had ik helemaal niets aan hun kerstvakantie. Dus zijn mijn zus en ik met onze kroost naar Bellewaerde getrokken.

Toen ik deze morgen opstond, scheen de zon, dus dacht ik dat het wel in orde zou komen. Ha! Tegen dat we binnengingen, regende het al goed door. Voor de kinderen hebben we een plastieken cape gekocht, zodat ze toch niet helemaal doorweekt zouden zijn. Een ritje op de achtbaan in de gietende regen heeft zo zijn charmes, vooral als je geen kap aan je jas hebt en je haar kletsnat in je gezicht geplakt wordt. Ik zag er echt uit als een verzopen waterkieken.
Toen zijn we toch maar even een koffie gaan drinken om op te warmen en te drogen. En hoe droger wij werden, hoe meer de hemel opentrok.

Dus hebben we de rest van de dag geen regen meer gehad en alleen heel veel plezier. Het leukste van al was dat er niet veel volk was en we dus nergens moesten aanschuiven. De kinderen zijn van de ene attractie naar de andere gerend (met ons er achteraan), hebben sommige dingen ook meerdere keren gedaan en mochten af en toe ook gewoon nog een keer blijven zitten. We zijn naar de circusvoorstelling gaan kijken en hebben de 4D-film gezien. Ik heb geen flauw idee waar die vierde dimensie dan wel voor zou moeten staan, maar 't was fijn.

Ook nog een oud-collega van hem tegengekomen die natuurlijk vroeg hoe het met hem ging (ze wist zelfs mijn naam niet meer) en onmiddellijk besloot dat we gescheiden zijn omdat ik niet in het buitenland kon wennen. Juist ja. Dat heb ik toch ook even rechtgezet, zonder over de echte oorzaak iets te zeggen. Die heeft morgen op het werk ook wel weer telefoontjes te doen om de tam tam in gang te zetten.

Morgen zeer vroeg opstaan om naar het oude huis te gaan. Ginder zo veel mogelijk dingen sorteren en zorgen dat wat ik wil naar België komt. Ik kijk er als een berg tegenop, heb er helemaal geen zin in. Vooral omdat ik hem dan alweer moet zien en ik daar momenteel absoluut genoeg van heb. Als ik ergens een pc vind, spuw ik misschien mijn gal nog wel eens de komende dagen.