Vriendin
In de hele tralala van de scheiding ben ik een vriendin kwijtgeraakt.
Misschien was het omdat we elkaar maar 6 maanden kenden en dit niet genoeg is om goed te weten wat de ander wil/bedoelt, misschien omdat ik dingen verkeerd verwoord heb en daarna de energie niet had om het recht te zetten, misschien omdat er dan weer zoveel tijd over gegaan is en het stom lijkt het weer op te rakelen, misschien omdat dingen uitpraten veel moeilijker is als je op 3000km van elkaar zit...
Maar eigenlijk doet het er niet toe.
Ik denk nog vaak aan haar, heb dan zin om even te bellen, een stom sms-je te sturen en te weten dat ze er om kan lachen. Ik mis het om af toe goed te kunnen kappen op Hem en al de rest wat mij niet aanstaat en haar gezellig mee te laten vloeken, omdat het zoveel minder emotioneel geladen is dan bij mijn familie. Ik mis dat ik bij haar niet de hele tijd hoefde te denken over wat ik zei en er gewoon op los kon zeveren terwijl we samen aan de wijn zaten.
Ik ben al verschillende mails begonnen, maar heb ze nooit verstuurd, omdat ze te sec, te bond-zonder-naam-achtig, te lang, te flauw, te kort, te dwaas, te onduidelijk.... waren.
Toch opvallend dat je iemand waarmee je 15 jaar je leven gedeeld hebt niet mist en iemand die je amper 6 maanden gekend hebt wel.
2 opmerkingen:
Ok, nu ga ik effe Phil Bosmans spelen. Misschien mist zij u ook en weet zij ook niet hoe contact zoeken?? Dus ofwel blijven jullie beide twijfelen... ofwel zal er iemand de eerste stap moeten zetten. Waarom jij niet?? Wat is het ergste dat er kan gebeuren?? Dat je je vriendin terugvind? Volgens mij heb je niets te verliezen, dus stuur gewoon een berichtje dat je graag weer contact zou willen, je zal wel zien of ze reageert. Voila, dat was het dan weer qua goede raad voor vandaag. Nu ga ik weer lekker egocentrisch zijn.
Gewoon versturen dat mailtje, smsje of belletje eraan wagen. Wie niet waagt wie niet wint. En wie weet... Zij kan het contact met juo net zo missen hoor.
Een reactie posten