Averechts
Ik kan lopen zeuren over het feit dat mijn sociaal leven nu slechts een fractie is van wat het een jaar geleden in mijn expat-tijd was. Dat ik altijd alleen thuis zit en nooit iemand zie. Maar als er dan iemand belt met de vraag om langs te komen, blijf ik liever thuis in mijn zetel zitten.
Blijkbaar ben ik compleet averechts.
Vandaag na het werk naar de kapper geweest, want er moest echt dringend een stuk af. Toen ik daar zat kreeg ik telefoon van de buren met dochter/buurmeisje-dat-mijn-Oudste-nu-echt-wel-mist. Of ik nog leefde, want ze hadden mij al meer dan een week niet meer gezien??
Na het kappersbezoek, dat veel te lang duurde naar mijn goesting, vlug naar huis iets gaan eten. En eigenlijk had ik geen zin meer om nog buiten te komen, ook al was het maar twee huizen verder. Ik was moe... eindelijk thuis...even relaxen...mijn zetel riep me...
En toch heb ik mezelf opgepakt en ben ik tot daar gelopen, want a-sociaal gedrag leidt zeker tot niets.
We hebben bij een glas wijn tot na 22h zitten kletsen. Wat gelachen met mijn baas, gezaagd over het weer, de mannen in het algemeen en het feit dat de Kampioenen voor de zoveelste keer herhaald worden ;-)
En ik ben weer content dat ik niet naar mijn averechtse zelf geluisterd heb. Want die wil toch maar vaak iets anders dan wat ze heeft.
2 opmerkingen:
het figuurlijke engeltje en duiveltje.Toch goed om te weten dat er nog zekerheden zijn in het leven, alleen de logica moet je er bij jou soms voor omdraaien :-).
Goed dat je je niet laat kisten door een roepende zetel, roept gewoon eens terug. van bij de buren dan, welteverstaan!
aha...herkenbaar...ik vind het ook zalig om na een lange werkweek...ik en mezelf en me sofa...maar als ik dan toch een gezellige sociale avond met vrienden heb gehad..denk ik altijd...dit was toch gezellig..volgende keer niet meer "miepen"...maar gewoon gaan !!
Fijn weekend (en weekje vakantie toch ???) toegewenst !!
Een reactie posten