Lazy Sunday...

Omdat we gisteren vrij laat thuis waren na een bezoekje bij een 'oude vriendin' dat ik al heel lang uitstelde en waarvan ik gisteren ook weer wist waarom, dacht ik vandaag een zalig rustige dag te hebben.

Het begon wel goed. De kinderen hebben me laten uitslapen, om 10h zaten we nog op ons dooie gemak in pyama aan het ontbijt.
Dan maar weer wat was in de machine gesmeten, de lakens van de beddens gehaald, zodat die ook nog op weekendtarief zouden kunnen gewassen worden. Pasta gekookt om een noedelsla te maken....

En om 12h belden mijn ex-schoonouders, die al een tijdje een reden zoeken om hier binnen te komen, dat ze nog cadeautjes liggen hadden van op reis die ze aan de kinderen wouden geven. Hun zoon heeft hen duidelijk gemaakt dat ze niet 'op den bots' aan mijn deur mogen staan, dus bellen ze op voorhand, met de mededeling 'dat ze dan NU komen'.
't Was even stil toen ik zei dat dit niet echt paste, maar dat ze wel later in de namiddag mochten komen. 'Ben je niet thuis misschien?? Wan voor ons past NU het beste, hoor!'

Neeeeeeeeeee-eeeeee!!!!! Ik moet eerst bij de buren mijn frustratie over jullie gedrag kwijt, zodat ik straks beleefd kan blijven!

Ik ben dan zoals afgesproken bij de buren gaan aperitieven en was nog maar 5 minuten weer thuis toen ze al aan mijn deur stonden.
De kleedjes die ze voor de kinderen meehadden vielen niet zo super in de smaak. Oeps.
Oudste, met haar ik-wil-voor-iedereen-goed-doen-karakter heeft het onmiddellijk met een smile aangetrokken. Mijn Jongste j'e-m'en-fout-madam zei enkel dat het wel veel te groot was en ook niet eens zo mooi! Dubbele oeps.

Ik heb ze (met mijn slecht karakter) gevraagd of ze koffie wouden, goed wetende dat ze dit zo kort na de middag niet zouden willen (maar ik ben toch beleefd geweest!!). Uiteindelijk zijn ze na een dik kwartier weer weggegaan.

Op die tijd hebben ze wel gezien dat ik een nieuwe kast gekocht had ('Wel donker hout zenne Zoetjen, hier gaat da nog, maar als ge ergens gaat wonen waar er minder licht is, zal dat toch wat anders zijn!), weet ik weer hoe super-deluxe-slim en begaafd en sportief de kinderen van hun tweede (en veeeeeeeeele betere!!) zoon en schoondochter zijn, weet ik weer dat ik mijn vloer met het verkeerde product kuis ('Ahja! Dan hebt ge na-tuuuuuur-lijk strepen!) en ben ik zooooooooo blij dat ik daar nooit meer op beleefdheidsbezoek moet gaan of mezelf tegenover hen verantwoorden.

Dat besef heeft mijn dag toch nog weer absoluut goed gemaakt.

Ze raken mij niet meer.... een zaaaaalig gevoel!