Fatal mistake

Hij had deze week een mailtje gestuurd met de vraag naar de resultaten van de testen die de kinderen deze zomer gedaan hebben en de overschrijving van de echtscheiding. Dat hij daar maar 2 weken na datum mee afkomt, mogen we al als een succes beschouwen.
Omdat ik 2 dagen later nog niet had geantwoord, kreeg ik dezelfde mail nog een keer geforward.

Ik wou eerst vanalles op mail zetten, maar omdat ik hem toch ook op de hoogte wou houden van de pestproblemen die we met Oudste op school hebben, had ik gemaild dat hij maar een keer moest bellen.

En wat roepen we dan in koor??
'NIET DOE-OE-OE-OE-OE-OEN!!!'
En daar op de achterste rij???
Ik hoor jullie ook wel! 'DOM KALF!! DWAZE TRIEN!'.

Twee minuten later telefoon.
Zijn commentaar op het feit dat Oudste gepest wordt, is dat het haar eigen schuld is, want ze lokt het met haar seuterig gedrag uit. En dat Jongste autistische trekken zou hebben, dat heeft hij deze zomer ook gezien, want ze wou nooit 'echt' met hem spreken.

Het is duidelijk nog niet bij hem opgekomen dat dit hééééél misschien ééventueel zou kunnen komen omdat een zesjarige niet echt een band heeft met iemand die ze twee keer per jaar ziet. En dat Jongste sowieso al zeer selectief is in wat ze tegen wie vertelt. En dat het misschien raar is dat hij dat vroeger dan toch nooit heeft opgemerkt??
Verder mag Oudste nog zo'n grote seut zijn als maar kan, dat is geen excuus om haar steeds weer te pesten. (Ik zal het leren Geertrui!!!) En ja, ik werk ook aan haar weerbaarheid en hoe ze er mee moet leren omgaan, maar die pestkoppen moeten ook te horen krijgen dat dit gewoon niet acceptabel is.

Hij had dan natuurlijk nog een hele resem dingen die opeens superdringend moesten worden geregeld en allemaal commentaar op wat ik wel of niet moest doen, financiële tralala waar hij weer mee afkwam, kritiek op de kinderen die hij met moeite een week gezien heeft...

Ik had er gewoon genoeg van. Ik slik veel, maar het recht om zo'n kritiek op de kinderen te geven, heeft hij vorig jaar verspeeld.
Heb mijn 'bleitkraan' opengezet en gezegd 'dat ik echt wel mijn best deed' en 'niet tot last wou zijn' en 'het werken in combinatie met de zorg voor de kinderen fysiek toch wel héél zwaar is'....

Ne vent is toch dom.
Ik heb de fout hem te laten bellen al veel te veel gemaakt. Maar in mijn 'bleitkraan-truc' trapt hij al 16 jaar.
Zo plotseling kan hij dan wel beleefd zijn. En heeft hij 'begrip' voor mij (AS IF!!!).

Maar ik heb toch niet meer naar zijn gekreft moeten luisteren. Het doel heiligt de middelen en ik was stom, maar hij nog veeeeeel stommer!