Leeg
Ik heb de hele week m'n ik-kan-dit-absoluut-aan en mij-krijg-je-toch-niet-klein masker op gehad.
Maar dat ligt nu aan stukken in de hoek van de kamer.
Ik ben op.
Leeg.
En uitgeput.
Heb er genoeg van.
Wil in mijn bed kruipen met het deken over me heen en er niet meer uitkomen.
Maar moet morgenvroeg weer lachend en alsof er niets aan de hand is opstaan om die twee kinderen van mij niet met zorgen op te zadelen.
Life sucks.
4 opmerkingen:
Oei ... het hangt precies in de lucht ? Herfstdepressie alom ?
Een kleine troost misschien : morgen is 't weekend en kan je een beetje langer onder jouw deken blijven liggen misschien ?
Grz.
Stekelbeesje.
De kinderen eens ergens afzetten (oma? opa? vriendinnekes?) en eens wat tijd voor jezelf nemen? Je bent er hele dagen verantwoordelijk voor en kan dat niet delen. Het zou geen schande zijn, hoor.
Ik weet nu niet of er familie of vrienden zijn waar je terecht kan als je even je batterijen wil opladen, ik hoop het alvast.
Elke heeft gelijk, je moet je niet schuldig voelen om je kinderen eens ergens anders te laten logeren voor een paar dagen.
Huh?
Klinkt niet goed è?
Al heb ik ondertussen je volgend bericht ook al gelezen, waar je de altijd opkrikkende methode toepast.
Wijn, vriendinnen en een knots (vrij gebruik), dat helpt meestal wel.
Een reactie posten