Eindelijk

Net vergadering met zorgcoördinator en leerkracht van Oudste gehad. En opgelucht buiten gekomen. Zonder frustratie.
Eindelijk.

Ze hebben naar mij geluisterd. Ze hadden iets heel anders in gedachten, maar gaan voort met wat ik belangrijk vind. Differentiëren op gebied van wiskunde is niet moeilijk, voor taal is dit iets anders. Een lui kind dat zeer goede resultaten haalt leren werken, is helemaal niet simpel. En toch zullen we't doen. Haar af en toe nen djoef geven, haar tranen (die er zullen komen) negeren en zien wat er uit komt. Wat momenteel bitter weinig is.

De school bestelt extra werkmateriaal. De meester zal er veel tijd en energie moeten instoppen. En Oudste die tot nu toe nog geen poot heeft moeten uitsteken, zal leren wat werken is.

Begrijp me niet verkeerd. Ik hoef geen super-intelligent kind dat altijd de beste resultaten van de klas haalt.

Oudste is niet super-begaafd. Ze heeft gewoon het geluk leerstof zeer vlug te verwerken. Met als grote nadeel dat gezien ze lui is, ze nooit heeft geleerd om iets te "leren".
Aan iets waarvan ze vermoedt dat ze het mischien-eventueel-niet-onmiddellijk-zou kunnen begint ze gewoon niet. Stel je voor dat ze moe zou worden. Of dat ze voelt dat ze het inderdaad niet zomaar kan oplossen. Hysterische huilbuien alom.
Meewerken in de klas en tonen dat ze ook iets weet? Zot zeker??

Eens zien hoe ze zal reageren op de differentiatie. En op het feit dat als ze de oefeningen in de klas niet afmaakt, ze huiswerk heeft. Huiswerk dat ze niet op 2 minuten kan afmaken. Én waarbij ze haar hersenen moet gebruiken.

Ik zet me schrap.

To be continued...