Hoe erg toch.

Gisterenavond thuis telefoon gekregen van de OM. Ofte mijn directe "bazin" die ik nog van heel vroeger ken.
Met 'niet zo goed nieuws'.
Een collega die bij een ander bedrijf werkt is van zijne fiets gevallen en zal zeker drie weken afwezig zijn. En die moet dus vervangen worden. En dat het haar speet, maar dat ik de pineut was.

Ik mag maandag niet meer terug naar de plaats waar ik deze week zat.
Oooooh.
MOET naar een bedrijf op een kwartier van mijn deur. (in tegenstelling tot 50 km afleggen)
Dju toch.
Zal daar alleen zitten en dus ALLE werk moeten doen. (ipv 'verbeterde stagiar' te spelen)
Dubbele oooooh.
Zal aan het eind worden beoordeeld op de cijfers die ik heb behaald. (ipv op mijn tong te moeten bijten omdat collega mij zal beoordelen)
Hoe erg nu toch.

Ze besefte uiteraard wel dat dit veel gevraagd was en dat ik wel flex-consulente ben, maar dat dit wel héél erg flex is en dat dit echt niet zo vaak voorkomt, maar dit is nu een noodgeval en ...
Heb héél begrijpend gereageerd.
Gezegd dat het niet zo erg was en ik me wel zou aanpassen.
Dat ik mijn plan wel zou trekken.

En toen de telefoon was ingelegd een rondedansje gedaan.
Of zelfs twee.