Eindelijk
Vijf maanden nadat we in 'ons' huis komen wonen zijn, kan ik eindelijk zeggen dat de kinderen zijn ingeburgerd. Meer zelfs, ze lijken echt hun plaatsje te hebben gevonden.
Oudste heeft al twee maanden geen migraine-aanvallen meer gehad. Ze slapen 's nachts stukken beter en worden nog slechts af en toe een keer wakker. Tien minuten nadat ze in hun bed liggen, slapen ze als rozen in plaats van nog een uur te liggen woelen.
Jongste heeft geen buikpijn meer die enkel op schooldagen te voelen was en gaat al huppelend de speelplaats op. Leren doet ze niet graag (veel te saai mama!!) maar spelen met haar vriendjes des te meer.
Vorige week vroeg ze aan een meisje uit haar klas of die voor een 'sleepover' wou komen. Het vriendinnetje heeft wat uitleg nodig gehad, maar is vrijdagavond tot grote vreugde van Jongste hier komen slapen. Vandaag zijn ze bij twee zusjes gaan spelen en nu lopen ze al weer bij iemand uit de straat in de tuin.
Deze zomer gaan ze op kamp met de KSJ, volgend jaar weer naar de dansclub, maar nu met nog meisjes uit hun klas erbij, en naar de turnclub en naar de crea-club en die moet nog een keer komen spelen, en die komen slapen en... en... en...
En ik weet wel dat iedereen me had gezegd dat het zo zou gaan, én dat jullie ook allemaal gelijk hadden, maar ik moest het toch zelf zien gebeuren.
Nu pas ben ik gerust.
4 opmerkingen:
En zo is 't en niet anders. Ik krijg ook veel adviezen, raad, steun etc., maar je moet het toch zelf ondervinden.
Als je maar onthoudt en je realiseert dat mensen met je meeleven, ook op afstand!!
Wat een heerlijk gevoel moet dat geven he. En als je kinderen weer lekkerder in hun jasje gaan zitten, dan heb je al weer een hele zorg minder. Geniet er van...en van het mooie weer !!!
Super!
Enne... hoe zit het met de mama en hoe ze in haar vel zit intussen?
Fijn idee.
En natuurlijk moet je het zelf ervaren. Want hoe zeggen ze het ook alweer: Goede stuurlui staan aan wal?
Een reactie posten