Never a dull moment

Deze morgen had ik om 9h een afspraak voor het tweede sollicitatiegesprek.

Alles begon al goed toen ik zag dat Jongste haar brooddoos vergeten was. Nog vlug langs de school gereden en dan naar Gent. De auto ergens geplant en ik was buiten adem maar nog net op tijd aan het kantoor. Oef.

Even moeten wachten en dan een gesprek met de 2 zaakvoerders. Vooral vragen over waarom ik in de Excel- file de titels gecentreerd had en niet rechts uitgelijnd (Qué??) en waarom ik in de brief iets niet had onderlijnd (Huh??). Heb geantwoord dat als hij dit graag zo heeft, hij mij dat maar moet laten weten en ik er geen probleem mee heb om dat dan altijd zo te doen. Het gesprek was eigenlijk best leuk, we hebben kunnen lachen en dat wil wat zeggen, want niet iedereen vindt mijn humor grappig.

Een uurtje later stond ik weer buiten. Door de gietende regen lopend naar mijn auto...die er niet meer stond.
Oeps. Euh......OEPS!!
Bleek dat ik hem voor een (weliswaar gesloten) inrit 'geplant' had, alleen was dat niet echt duidelijk en ik had dat in mijn haast ook niet opgemerkt. In de winkel op de hoek gaan vragen of ze iets gezien hadden. Niet dus.

Met de tram (was jaaaaren geleden) naar 't centrum een bezoekje gaan brengen aan de flikken. De deur die ze in de serie gebruiken is trouwens potdicht, de ingang is aan de andere kant. Daar wist een vriendelijke mevrouw mij te vertellen dat mijn wagen ergens aan de Ottergemsesteenweg stond en hoe ik daar met het fijne openbaar vervoer kon geraken.

Twee uur later stond ik de man van de takeldienst met mijn meest smekende gezicht aan te kijken, zodat hij toch ALSTUBLIEFT zijn middagpauze zou onderbreken en kon ik uiteindelijk naar huis rijden.

Een halve dag verder ben ik een ferme rekening, een uitgeregende kop, twee paar blaren (mijn schoenen waren er niet op voorzien om half Gent rond te dretsen), een dit-hadden-we-nog-nooit-gedaan-ervaring en een job rijker.

Volgende week is de eerste week van de vakantie, maar niet voor mij.
Hoera!