Rechtbank

Deze morgen mijn contract voor volgende week getekend. En deze namiddag voor de tweede keer naar de rechtbank.

Een uur voor de afspraak kreeg ik een sms-je van hem met aanwijzingen over hoe ik het beste zou rijden en waar het juist was. Ik geraak al bijna een jaar overal waar ik moet zijn zonder zijn hulp, blijkbaar beseft hij dat nog niet goed.
Vandaag had ik trouwens het geluk dat de vriendin waarmee ik 's middags gaan uiteten ben me tot aan het gerechtsgebouw (en terug weg) gebracht heeft. Maar dat heb ik wel niet aan zijn neus gehangen. Het vinden is trouwens simpel, als je in de buurt bent, gewoon de massa volgen ;-) 't Was weer aan de lopende band te doen.

Hij was de vriendelijkheid zelve, was zeker bang dat ik niet zou tekenen en hij nog niet met zijn 'nieuw gezin' zou kunnen starten.
Terwijl we nog even moesten wachten, heb ik wat over de kinderen gesproken. (Jaja, ik ben altijd zo dwaas om toch dingen te willen vertellen...) Hij zou de 'volgende keer' dat hij naar België komt, langer blijven en tijd maken voor hen (net zoals het voor vandaag gepland was lol) en sprak zelfs al over de regeling voor de kerstvakantie.
Toen ik vertelde dat Oudste nog altijd piano wil leren spelen, zei hij dat hij zou meebetalen om er één te kopen. Ik dacht dat ik van mij stoel ging vallen, heb mij niet kunnen inhouden en geantwoord dat het dan zeker zoals bij de trampoline zou zijn?
Hij vond het niet grappig.

Net zoals vorige keer deed het mij niets om daar even mijn handtekening te zetten. De scheiding is voor mij al maanden geleden gebeurd, dat officieel papiertje heeft voor mij weinig betekenis.
Ik voel me eerder opgelucht, ben blij nu van die rompslomp te zijn verlost, weer iets om van de to do-lijst te schrappen en ik kan verder.