Lieve

Lieve Lieve.
Ik ben ontgoocheld. Echt waar.

Zaterdagavond hadden gij en uwe Nic-met-hoed-want-'t-was-koud-en-zonder-haar-waarschijnlijk-nog-vele-kouder ons zo mooi welkom geheten in't restaurant waar wij binnen en jullie buiten gingen. Ge hebt zowaar de deur voor mij open gehouden.
We mochten jullie plaats innemen. Naast de verwarming. Maar vooral weg van de deur.

Mijn gezelschap heeft zich op de stoel van uwen Nic gezet. Omdat ze dat ne knappen vind. Ik eerlijk gezegd niet zo, maar nen sympathieken is't zeker! Absoluut!
Ik heb op uwen stoel gezeten. En gehoopt. Maar duidelijk tevergeefs.
De kruimels van jullie kroepoek en brood hebben we gekregen. En de druppel gemorste kerrie-saus. (Was die trouwens lekker? Zo na één druppel was dat niet zo duidelijk...)

Maar ik... ik had liever wat anders gekregen.
Eén klein, ietsiepietsie mini kruimeltje van uw talent en inspiratie. Met een hééééél kleintje zou ik al zoooo content geweest zijn.
Ge hebt er toch meer dan genoeg? Moogt er zelfs mee op den televies komen showen.

Dàt hoef ik niet. Al kreeg ik nen helen boterham van uw talent. Echt niet. Ge moet dus niet eens bang zijn dat ik concurentie zou worden. Kom nog niet tot aan uw hielen. En zo'n kruimeltje of zelfs een heel brood zou daar nog niet voldoende voor zijn.
Gewoon niet meer mijn hoofd moeten breken over wat-ik-nu-weer-zou-kunnen-fotograferen-voor-de-cursus. En veel belangrijker. Hoe?? Want wat er op staat doet het uiteindelijk niet. 't Is de manier waarop.

En nu zijn we woensdag. Ge kunt dus niet zeggen dat ik niet geduldig gewacht heb.
Maar weette hoeveel foto's ik sindsdien al heb gemaakt?
Nul-komma-nul. Geen enkele.
Omdat mijn inspiratie op is. Weg. Foetsie.
En eigenlijk heb ik die wel nodig om een thema voor mijn eindwerk uit mijn mouw te schudden.

Dat ge geen kruimeltje aan mij gegeven hebt, dàt kan ik nog begrijpen. Als elke pseudo-fotografe-trien daarom komt vragen, hebt gij binnen de kortste keren alleen nog droge beschuiten over.
Maar dat ge het mini-beetje talent en inspiratie dat ik wél had in't voorbijgaan meegenomen hebt, dàt .... dàt vind ik nu echt te ver gaan.
Dus gelieve het terug te geven.

Vandaag nog als't kan.

Alstubelieft.