In en uit

's Avonds geraak ik er niet in. En 's morgens niet uit.
Mijn bed.

Tegen dat de kinderen in het hunne zitten en de boel hier wat is opgeruimd (onder het tapijt staat ook netjes ;-)), is de avond al voor een groot stuk gevorderd. En dan wil ik nog wat tijd voor 'mezelf'. Absoluut nutteloze dingen doen dus. Die vooral niks met de kinderen, werk of huishouden te maken hebben.

De schuld van de tv is het niet, want wat daar de laatste tijd te bekijken valt, is ronduit triestig.
Dus gaan we maar wat foto's sorteren en bekijken of 'effe' kijken wat er zoal op het www gesmeten wordt.
Duidelijk veel te veel. Want ik geraak niet op tijd in mijn bed.

En als ik er al in geraak, ligt die stapel boeken waar ik nog door moet, me zoooo verwijtend aan te kijken, dat ik echt nog 'effe' moet lezen.
Want dan val ik makkelijker in slaap. Ècht waar.
Als ik na één uur mijn boek wegleg, val ik als een blok in slaap. Omdat het dan laat is en ik moe ben?!?
Maar nee!! Door het lezen!!
Yup.

Het zou allemaal niet zo erg zijn, moest die stomme wekker niet om kwart voor zeven naast mijn hoofd beginnen blèren.
En Jongste niet, binnen de 10 seconden nadat de wekker is afgegaan, met meer decibels lawaai dan dat vervloekte ding op mijn bed zitten springen. Om me te laten weten dat het tijd is om op te staan.
Vreselijk, zo'n ochtendkind.

Maar vanavond kruip ik vroeger in mijn bed.
En morgen kan ik er zonder problemen uit.

Not.