Voice mail
Gisteren een berichtje van een vriendin...
Ik hoefde haar niet terug te bellen om te weten wat er scheelde, de toon van haar stem zei al genoeg. Toen ik haar hoorde, werd mijn vermoeden alleen maar bevestigd. En ook toen ze zei dat ik nog niet het hele verhaal kende, wist ik al wat ze bedoelde.
Heel even was het terug één jaar geleden en voelde ik weer waar zij nu door moet. Ook al zijn de omstandigheden compleet verschillend, de essentie blijft toch altijd hetzelfde en de pijn ook.
Plotseling zijn we van plaats verwisseld en ben ik degene die haar vertelt dat ze sterk genoeg is. En dat ze mij altijd mag bellen, want dat ik zal luisteren zonder te oordelen. En dat ze wel een regeling zullen uitwerken.
En dat het goed komt. Met tijd en boterhammen.
Ooit komt het goed. Echt waar.
Ik spreek uit ondervinding.
7 opmerkingen:
Jah, scheiden lijkt besmettelijk. Na de mijne heb ik ook nog drie vriendinnen mogen opvangen.
Zet je luisterend oor maar alvast in de hoogste stand.
Misschien kan je haar voorstellen om een blog te starten. ;-)
Ja wij weten al dat dat een blog soms helpt... en ik wil die vent van haar ook gerust op ebay zetten...
...And live goes on....is hier dan het beste credo.... en op een gegeven moment zit je in zo'n lustrum van jaren....waar het continu om je heen gebeurd...of zou het zo zijn, dat je er nu voor openstaat...en mensen nog beter kunt steunen als "ervaringsdeskundige"...ik weet het niet...maar 1 ding is zeker....alles zal reg kommen ;)
Het is hard, maar je overleeft het, wat goed dat ze iemand zoals jij hebt, die haar kan troosten en uit ervaring weet dat je er over geraakt!
Zoveel pijn en verdriet. En hoe iedereen ook voor je klaarstaat niemand weet beter hoe je voelt als een 'lotgenoot'.
In nood kent men zijn vrienden... Goed dat je er bent voor haar!
Groetjes,
hoe sneu ook voor haar, ik vind het fijn te lezen dat het met jouzelf zo goed gaat dat je inderdaad in staat bent om voor haar de sterke schouder te zijn. gefeliciteerd!
Een reactie posten