Ja zenne.

Oudste moest dit weekend frustraties kwijt.

"Mama, ik wil niet meer dat je nog 'Ja zenne!' antwoordt als ik vraag of iets goed of mooi of zo is. Ik weet toch dat je het dan niet meent."

"Maar mama meent da wel hoor schat."

Diepe zucht.

"Maaaamààààà!! Ik hoor toch wel je het niet meent! En ik wil niet meer dat je het nog zégt! OK?"

"Absoluut."

"Dus je gaat nu niet meer 'Ja zenne' zeggen?"

"Nee zenne!"

En toen is ze al zuchtend en foeterend naar boven getrokken.
Nog net verstaanbaar iets mompelend als 'wat moet ik nu met zo'n mama?'

't Leven is al zo lastig als je 9 bent en dan zit ze nog met mij opgescheept ;-)