Crash

Het moest ervan komen.

Mensen die zichzelf de hele tijd voorbij lopen, komen zichzelf vaker tegen. En hebben meer risico om te botsen.

Vandaag was het zover. Ik ben gecrashed. Gedaan. Uit. Met de noodknop herstarten luktte ook niet meer.
De enige optie was in mijn bed kruipen met mijn donsdeken tot over mijn hoofd, in de hoop dat ik dan mijn gsm toch niet zou horen.

En slapen. Heel de dag slapen.

Of toch ongeveer.
Want van't werk hebben ze me twee keer gebeld. Blijkbaar zijn daar al genoeg dingen die alleen ik weet. Om 15h moest ik er uit, om Oudste van't school en mijn ziektebriefje bij onze huisartse op te halen.

Maar 't heeft deugd gedaan.

Morgen kan ik er wel weer tegen.