Weg. Alweer.

Dit weekend heb ik voor de vierde keer deze vakantie valiezen gemaakt. En geen enkele keer voor mezelf! Hebde nu geen medelijden met mij? Nee???

Ik ook niet. Had maar tegen grote smurf moeten zeggen dat ik een vakantie had gepland en een week onbetaald moeten nemen. 'Eigen schuld dikke bult' zou Jongste zeggen en ze heeft dan nog gelijk ook.

Ondertussen zijn ze alweer weg. Met zijn ouders.
Het enthousiasme dròòp eraf toen ze deze morgen de kinderen kwamen ophalen. 't Was werkelijk overdreven.
Commentaar op het teveel aan bagage, die ik al had gehalveerd... (Mijn ouders zouden gevraagd hebben waar ik de rest had gezet...) En op mijn 'En veel plezier, hé!' kreeg ik van zijn moeder het antwoord: 'Goh, ja....we zullen er maar het beste van maken...'
Het prototype van super-enthousiaste grootouders die er een paar dagen op uit trekken met hun kleinkinderen.

Ben benieuwd of ze het tot zaterdag gaan volhouden. En hoe ze gaan reageren als ze doorkrijgen dat Jongste niet enkel op haar papa lijkt, maar ook het karakter van hun zoon heeft... succes verzekerd!