Opmerkingen

Ik heb het moeilijk om me in België aan te passen. Ik weet dat je niet mag veralgemenen, maar de 'ik-blijf-onder-mijn-kerktoren-want-dat-ken-ik' mentaliteit is echt niet aan mij besteed. Het feit dat ik niet in België ben opgegroeid speelt hier ook wel in mee. En ja, ik heb hier voordien ook gewoond, maar toen viel ik ook al uit de toon.
Hier is het moeilijk om uit te leggen hoe mijn expatleven eruit zag en mijn vroegere expat-vriendinnen begrijpen niet waarom het hier zo moeilijk is om weer een sociaal netwerk uit te bouwen.

'Waarom doe je geen leuke cursus of zo?'
Omdat die bijna allemaal 's avonds zijn en ik dan weer een babysit moet vinden en dit zo ook wel duurder wordt. De cursussen die ik wil volgen, zijn volzet tot in september.
'Doe dan wat vrijwilligerswerk op school, dan leer je direct mensen kennen!!'
Ja, vooral oma's die komen helpen, want de mama's werken. En ik heb niks tegen oma's, maar een namiddag kaarten is nu ook niet wat ik zoek...
'Zoek dan een job.'
Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan alleen PT werken en de keuze bij die jobs is niet echt groot. Bovendien moeten de uren nog haalbaar zijn (enkel woendag en vrijdag werken is nu niet direct zo'n superidee) én dan moet ik nog in aanmerking komen.

Maar het beste was wel de opmerking die ik donderdag op school kreeg.
'Nu je dat allemaal weet, zou je toch wel twee keer nadenken voor je verhuist en je je kinderen zoiets aandoet!'
Ik heb mijn grote mond niet kunnen houden en zo rap als tellen geantwoord : 'Ja, ik zou misschien twee keer nadenken en dan onmiddellijk weer vertrekken.'

Zal mijn 'inburgering' ook wel niet veel vooruit helpen, vrees ik....

Zucht.