Ons Wendy sé
De kinderen hebben deze vakantie een nieuw programma ontdekt. Dat uiteraard helemaal niet nieuw is, maar dat ze tijdens het schooljaar nog niet gezien hadden. En waar ik hen achteraf bekeken nu ook beter niet naar had laten kijken.
Supernanny. Afgekeken van de BBC of CH4, maakt ook geen zier uit. Over ambetante kinderen en ouders die het beu zijn en één superheldin die dat daar allemaal ne keer komt oplossen. Pfff.
Naief als ik ben vroeg ik vorige keer of het weer over van die rotte-stoute-ongehoorzame kinderen ging en of ze goed gestraft waren. Antwoord van mijn Oudste: 'Maar mamaaaaa.... eigenlijk is dat niet die kinderen hun schuld.'
Euuuuuuh???? Qué???
'Ah jaaa-aaa. Want Wendy leert aan die ouders dat je NOOIT mag roepen en VEEL met uw kinderen moet spelen en dan zijn die wel braaf.' Jongste deed er nog een schepje bovenop: 'Jaahaaaaa en de ouders moeten HELPEN opruimen!!!'
Indien u over gelijkaardige exemplaren van nakomelingen beschikt, kan u zich de triomfantelijke grijnzen die hierbij horen zonder moeite voorstellen.
Giet daar nog een portie uitdagen bij en u weet hoe de mijne keken.
Ik kijk niet naar Wendy of gelijk welke andere supernanny.
Ik vraag als mijn kreutels gevallen zijn of er een put in de grond is en zeg dat ze niet moeten neuten. Vooral niet als ik net aan't lezen ben. Moeten ze maar op een ander moment vallen.
Ik steek mijn kinderen in bed met de mededeling dat als ik niet goed genoeg ben, ze maar naar de mama-winkel moeten gaan om een andere te zoeken. Of aan Trezebees moeten vragen of ze daar mogen gaan wonen.
Nooit roepen en veel spelen????
Juist ja.
Awoert VTM.
8 opmerkingen:
Een kind wordt niet stout, ambetant, lastig of degoutant geboren, het wordt zo gekweekt.
Het zijn meestal de ouders (of 1 van de 2) die opvoeding nodig hebben, niet de kinderen.
Ik kijk soms eens naar die programma's en erger me altijd dood aan de ouders, niet aan de kinderen(ook al gedragen die kinderen zich verschrikkelijk brutaal en "zijn" het echte etters die het bloed van onder de nagels halen).
De Wendy's van deze wereld fungeren als een basishandleiding voor de ouders, niet als herkweker van die kinderen. Het is in de meeste gevallen altijd hetzelfde probleem: negatieve aandacht wordt gevoed en gestimuleerd (met de beste bedoelingen).
Je 2 bloedjes zitten er dus niet echt helemaal naast. Eigenlijk, feitelijk.
Ik weet het, ik ruk je postje hier volledig uit zijn context maar ik wou dit toch efkes kwijt.
Jaja ons Wendy heeft gelijk, 't ligt meestal aan de ouders. Maar dees ouder deed net bijna in haar broek van't lachen bij het lezen van je postje. Zo herkenbaar, grappig en eerlijk.
Ik erger mij bij zo'n programma's meer aan de ouders dan aan de kinderen...ik kijk er dan ook niet naar:-)
Ze tonen daar gewoon de opgeklopte extremen. Ik snap niet dat die mensen zo op tv willen komen - idem voor de kuisprogramma's.
De gulden middenweg, dat moet het zijn. Daar hebben wij geen Wendy voor nodig.
Of bij Wendy, daar kunnen ze ook gaan wonen natuurlijk... Es zien of ze 't in 't echt ook zo goed kan.
Ouch, ja, ik had er nog niet bij stilgestaan dat kinderen natuurlijk oook naar die programma's kijken en er ook nuttige informatie uit kunnen halen. Haha, best grappig. Toch twee kadeekes die van u geloof ik :-)
Zie, Margot zegt het ook al! Het ligt aan u!
Ik roep nooit hoor.
En ik speel ook altijd met hen.
Altijd.
De mijne kijken al lang naar de Supernanny. Helpt niet. Ze krijgen me niet heropgevoed...
Een reactie posten