'Onbezorgd'

Gisteren zijn de kinderen voor de eerste keer naar de dansles hier geweest. De jongste gaat van 17 tot 18h, de oudste van 18 tot 19.30h. De hele avond heen en weer rijden voor mama dus.

Omdat het maar 10 min rijden is, valt dit wel nog mee, dan ben ik maximum een half uurtje weg, maar dat is in totaal nog bijna 1.5 uur. Ze willen ook niet altijd meer meekomen om elkaar weg te brengen en omdat de oudste nu toch bijna 9 is, laat ik haar al alleen thuis.

Toen ik de oudste moest gaan halen, wou mijn kleinste ook niet mee. Zij is ook al groot genoeg om alleen thuis te blijven! Ik had hen vorige week getoond, hoe ze mij met de nieuwe telefoon vlug kunnen opbellen. Uiteindelijk heb ik het haar nog maar een keer getoond en ze thuis gelaten. Denkende dat in uiterste nood onze buren er ook nog zijn.

Natuurlijk kwam de laatste groep later dan voorzien uit de les, waardoor ik even moest wachten. En toen ging mijn gsm.

'Mama, waar blijf je nu toch?'
'Ik wacht op je zus, ze zijn een beetje te laat. Scheelt er iets misschien?'
'Ja, ik ben zooo onbezorgd over jou en daarom moést ik echt bellen!'
'Je bent onbezorgd???'
'Alléé ja, je wéét wel mama!! Ik moést gewoon bellen. Kom je nog naar huis?'
'Ja schat, binnen 10 minuten zijn we daar. Dat heb je al geleerd op de klok toch?'
'Ja, 10 minuten ken ik al lang, ik ben geen baby meer, zenne! En voorzichtig rijden hé! Dada!'

Ze worden veel te vlug groot.