Slapen

Ik zou zooooo graag eens één nacht doorslapen. Niet wakker worden, niet onrustig dromen.... gewoon slapen.

De kinderen slapen zeer onrustig. Er is altijd wel één van de twee die een nachtmerrie heeft of uit bed valt, of dorst heeft, naar het toilet moet..... Of zo luid droomt dat de andere wakker wordt.
Het samen op de kamer slapen leek in het begin een goed idee, maar blijkt dit absoluut niet te zijn. Het is al een hele heksentoer om ze gewoon rustig in bed te krijgen, laat staan dat ze dan ook gaan slapen. En dan te weten dat dit vroeger gelijk een fluitje van een cent ging. Tanden poetsen, een knuffel, ze mochten nog even lezen.... en dat was het. Geen enkel probleem. Ze werden ook niet zo vaak wakker 's nachts.

Het ergste is dat ik de nachten dat zij me niet uit mijn bed roepen toch steevast wakker word. Tussen 2 en 3 uur is het gedaan. Dan lig ik klaarwakker in mijn bed, om rond 6.30h weer in een onrustige slaap te sukkelen.
Denken, denken, denken... als ik dit, dan misschien.... had ik maar.... wat als ik.... of misschien toch beter zo.... zou ik daar misschien.... dat huis, of toch niet...nu beslissen... of nog even afwachten... en rekenen..tellen! Ik heb zo al een hele nachtelijke boekhouding opgesteld. En nog kom ik er niet uit. Weet ik niet wat te doen.

Terwijl ik vroeger zeer vlug en beredeneerd beslissingen nam. Eén, twee, drie...hop gedaan. Zelden had ik ergens spijt van en als dan vond ik dat je daar dan maar gewoon het beste van moest maken en niet te veel zagen en klagen.

Misschien ligt het gewoon aan het feit dat ik zo slecht slaap dat mijn hersenen op vakantie zijn.

Dan is er tenminste nog hoop dat ze ooit terugkomen...