Drukke dag
Vandaag een fijne, drukke dag.
Straks vertrek ik op 'prospectie' naar een school dichtbij het huis. Hopelijk valt dit mee en kunnen de kinderen daar na de kerstvakantie terecht.
Na de aanvaring die mijn jongste gisteren met de turnjuf had, heb ik besloten dat ze in januari absoluut niet naar de school hier terug gaan. Al moet ik haar een week laten ziek schrijven en er zelf thuis mee werken. Het is genoeg geweest.
Het kind heeft zich ooit enorm bezeerd toen ze een koprol moest doen en weigert (heel luid huilend) dit nu nog te doen. In plaats van na te gaan waarom dit zo is (toch wel raar, vermits ze veel moeilijkere dingen wel doet??), heeft de juf haar zeer boos gezegd dat ze zich dan maar weer moest aankleden en aan de kant gaan zitten. En dat ze niet meer naar de turnles mag komen. Tegen een kind van 5.... Psychologie zal ook haar sterkste vak niet geweest zijn.
Deze avond word ik door mijn zus en aanhang op sleeptouw genomen. Lekker gaan eten. Hier of hier... Mmmmm. Ik kijk ernaar uit!
Ik blijf bij hen slapen, want morgen moet zij niet werken. Dan gaan we cadeautjes kopen voor mijn jongste die volgende week 6 wordt en de Sint zijn zak al wat vullen met leuke dingen voor ons 'klein mannen'.
Zo geraakt een mens weer uit een 'dip'. Vooral door dingen te doén en niet te veel te denken.
3 opmerkingen:
Wat is dat toch met die koprollen in Belgie? Toen we daar nog woonden waren het ook altijd problemen rond dat koprollen, ik denk dat het in het leerplan zit dat ze dat moeten kunnen tegen het eerste leerjaar?
Dom he, laat kinderen toch gewoon wat rondrennen en balspelen en andere uitleefdingen doen, koprollen is best gevaarlijk als het niet op de correcte manier gebeurt.
Geniet maar van je uitje en laat die dipjes niet te snel de overhand nemen, denk eraan:
"damage control" alleen jijzelf hebt dat in de hand, heb ik ook moeten leren, maar eens ik de knepen geleerd had helpt het me echt!
Ook hier een zoon met trauma's rond koprollen in het Vlaamse onderwijs! Tot in het 4de leerjaar op de nieuwe school daar een turnleraar was die echt met hem gepraat heeft, en hem stapje voor stapje over die angst geholpen heeft. Onze zoon had zich namelijk ook al erg pijn gedaan als kleuter + hij beredeneerd al die dingen veel te erg (en denkt dan aan gebroken nekken en verlamming en rolstoelen).
Met een flinke dosis empathie en wat aanvoelen van kinderen kan je de meeste over heel wat angsten heen helpen. Maar spijtig genoeg zitten er in het onderwijs ook een heel aantal mensen die dat niet echt al grootste talent hebben...
Sabine, vergeet bij je schoolprospecties niet te informeren wat zij doen voor kinderen die 'voor' lopen!!! Want kinderen op hun honger laten zitten kan ook tot heel wat emotionele problemen leiden! Vygotki's "zone van naaste ontwikkeling" is iets wat men niet uit het oog mag verliezen! (maar is veel te weinig bekend bij leerkrachten)
Het moet natuurlijk 'Vygotski' zijn, 'k was de 's' vergeten
Een reactie posten