School
Vandaag was het in de klas van mijn jongste 'openklasdag'. We mochten dus een keer een voormiddag gaan kijken wat ze zo allemaal doen.
De school hier valt in geen jaren te vergelijken met de Amerikaanse waar ze de vorige jaren zaten. Deze morgen bleek dat de tijd er inderdaad heeft stilgestaan, want mama's die er zelf nog op de schoolbanken gezeten hebben, bevestigden mijn vermoeden dat er nog niets veranderd is.
Mijn jongste is eind november geboren en zat vorig jaar in het Amerikaanse syteem dus in Pre-kindergarden, of hier de 2de kleuterklas. Nu zit ze in het eerste leerjaar. In een klas met 'vintage' banken. Zijn zeker weer in de mode, zelfs het gaatje voor de inktpot is er nog.
We hebben eerst een mooie uitleg gekregen van de directeur over hoe we onze kinderen tijdens het huiswerk altijd positief moeten benaderen en dan mochten we naar de klas. Voor de speeltijd rekenles, erna taal.
Eén jongetje werd tijdens de les ziek en moest in de klas overgeven. In plaats van hem te helpen, deed de juf de deur open en zei 'Maar allé! Wat doet gij nu, ga dan toch naar buiten!!' Dat het kind daarvoor twee trappen naar beneden moest lopen, leek haar geen probleem.
Ze zouden tonen hoe een dictee verliep. Allemaal stil zijn en goed luisteren. OK. 'En zie maar dat het juist geschreven is!!' Hé???
Ik wist af en toe niet waar ik het had. Een paar jaar weg uit dit systeem doet toch je ogen opengaan. De andere ouders bleken er niet echt problemen mee te hebben. 'Ze is wel wat streng, maar ok...'
Op mijn oogappel had ze gelukkig niets aan te merken. Ze is braaf en heeft absoluut geen problemen met de leerstof. Maar ze is wel zéér stil en vaak verdrietig. In de klas hangt een 'humeur'-meter en zij is altijd triest.... ik dacht dat mijn hart ging breken. En de juf?? Die zei 'Maar daar kan ik wel niets aan doen, hé? Ze is braaf en zeker niet lastig en dat is wel het voornaamste!'
5 opmerkingen:
Ja, vroeger wisten we niet beter he, maar als je de andere manier gewoon bent is het toch een harde noot om te kraken!
Mijn dochtertjes vriedinnetje is geboren in Zwitserland met een Zwitserse papa en een Amerikaanse mama, die zijn tegen de schoolleeftijd naar Amerika verhuist omdat ze dat europese systheem te streng, te strikt en te ouderwets vonden.
Aan de school zul je dus duidelijk niets kunnen veranderen, maar het moet inderdaad wel erg veel pijn doen dat je kinderen nu echt wel de dupe zijn van de hele situatie.
Neen daar kan de juf echt niets aan doen hoor.. Ze zou misschien eens moeten proberen of iets meer moeten doen ..
Wat een mentaliteit. Ze is braaf dus heeft niemand er last van..
Hopelijk kom je snel een huis tegenen valt de nieuwe school en de leraren beter mee.
Er is absoluut zo'n wereld van verschil tussen het amerikaanse (of internationale) lessysteem en een school in Nederland. En dan heb ik het idee dat in Belgie het onderwijs niet eens te vergelijken is. Dit klinkt wel heel ouderwets en streng. De taak van een juf is toch niet alleen les te geven. Een beetje persoonlijke aandacht voor je leerlingen mag toch wel? Mijn tenen krommen bij het lezen van dit relaas. Ik hoop gauw dat er verandering voor je komt.
Ik doe mijn best, ik doe mijn best ... mss kan ik een huis bouwen, dat gaat rapper !?!? Eueueueummmmm, ben je zeker dat je kinderen niet met de teletijdmachine naar school vertrekken ?? Sjongejonge, daar word ik zelf triest van !
Groeten !
Geertrui
Djeezes, wat een prehistorische toestanden zijn dit inderdaad!
Ik hoop dat er tenminste toch nog scholen zijn met wél een hart voor kinderen! Het kan alleen beter worden, ik geef je gelijk!
Een reactie posten