Goede raad
Het is niet te geloven hoeveel 'goede raad' ik de laatste maanden gekregen heb. Veel mensen menen het goed en helpen echt, maar sommigen zouden toch beter hun 'raad' voor zichzelf houden.
Iets wat ik meerdere keren gehoord heb, is dat ik hem moest 'pluimen', de beste advocaat nemen die hem zou 'uitwringen', mij 'zeker niet laten doen' en zorgen dat hij niks meer over had.
Groot was de verbazing als ik zei dat helemaal niet te willen. Dit kan ik gewoon niet, maakt niet uit hoe kwaad en gekwetst ik ook ben. Ik heb geen zin om mijn woede en frustraties in een vechtscheiding te stoppen, zal die wel op een andere manier kwijtraken (hier??) Ik wil ook zelf bepalen wat ik doe en zeg en dit niet via een advocaat laten verlopen.
Natuurlijk wil ik financieel mijn deel wel krijgen en natuurlijk wil ik ook mijn spullen. Maar om daar nu voor met modder en vuiligheid te gaan smijten en de kinderen daar tussen te plaatsen, nee bedankt.
Ik wil mijn kinderen tonen dat je ook op een volwassen manier conflicten kan oplossen, ook al valt het me vaak moeilijk. Tot nu toe zijn we er ondanks veel frustraties en ergernissen toch in geslaagd om de meeste knelpunten uit te spreken en tot een compromis te komen en ik kan alleen maar hopen dat dit zo blijft.
Vaak krijg ik ook te horen dat 'ik niet de enige gescheiden vrouw ben' en er 'veel alleenstaande mannen op zoek zijn'... Maar het beste was toch de kennis die me zei dat ik wel veel geluk had. Hij heeft me aan de kant gezet, terwijl ik nog vrij jong ben en bovendien heb ik het geluk dat ik er nog jonger uitzie dan ik ben....Dat vergroot mijn kansen om iemand te vinden blijkbaar beduidend! Wat ben ik nu toch blij dit te weten...
Meerdere vriendinnen hebben me telkens weer aangespoord om toch te beginnen schrijven. Aan hen is deze blog te danken (en zij zitten er nu mee dat ze het nog 'moeten' lezen ook ;-))
Bedankt aan degenen die me écht steunen en laten weten dat ze aan me denken, degenen die naar me geluisterd hebben terwijl ik snotterend aan de telefoon hing (en zelfs nog terugbelden!!), degenen die steeds maar blijven herhalen dat ik een 'sterke vrouw' ben, al geloof ik het zelf niet, degenen die mailtjes stuurden om te weten hoe het ging, zelfs al kennen ze mij niet echt... jullie zijn de lichtpuntjes in mijn donkerste dagen.
6 opmerkingen:
Goede raad, das zoiets moeilijk he. En waarschijnlijk bedoeld iedereen het wel even goed.
Maar nee, ik zou ook niet willen gaan vechten, en nee, een andere man is het laatste waar ik aan zou denken, na zo'n nare ervaring. Dat zou eerst moeten slijten denk ik.
Maar ik hoor van andere lotgenoten dat een luisterend oor en er voor je zijn de beste steun is. Ik ken je niet, ik mailde je niet, maar ik heb wel al veel aan jou gedacht, als dit ook een steun kan zijn. En ja, ik ben er nog steeds van overtuigd dat dit blog een groot stuk zal helpen in de verwerking, zolang je je om de een of andere reden niet moet inhouden met gal spuien!
Als ik het lees, Sabine, kan ik alleen maar zeggen dat je goed op weg bent.
Zolang je kan om het op een volwassen manier uit te vechten, doen hoor. Zolang beide kanten zich aan de afspraak houden, is het mogelijk, hoe gekwetst één van de twee ook is. Jij bewijst het.
Zelf deed ik nooit echtscheidingen, mijn vennoot deed dit. En was ik gelukkig. Op maandag stond de telefoon roodgloeiend over de domste zaken, kon gaan over de SISkaart toe..
Ik hoop echt dat je daar niet doormoet maar zo te lezen zal het niet het geval zijn.
Je hebt gelijk dat het zo het beste voorbeeld voor je kinderen is. Maar het kost wel meer moed van jou want het is veel gemakkelijker om hem te "beklappen" en jezelf constant te beklagen.
Dus geloof het maar van die "sterke vrouw", het blijkt uit alles wat je schrijft.
Sommige opmerkingen zijn idd wel cru en bot gezegd. Het lijkt me moeilijk hier doorheen te prikken en het juiste ervan in te zien. Want zelfs een goed bedoelde raad als 'het slijt' of 'eens gaat de pijn over' maak je verdriet op dit moment niet minder om. En een mens mag toch verdrietig en boos zijn en rouwen. Jij sluit nu wel, ongewild, een stuk van je leven af. Gelukkig dat je familie en vrienden hebt die voor je klaar staat. En blijf inderdaad schrijven. Want uit je woorden spreekt veel daadkracht en een geweldig mens.
Ben blij je terug te "lezen". En ik vind het ferm hoe je met alles omgaat. Kunnen er nog heel veel een puntje aan zuigen !! Tot binnenkort, Geertrui
ik ben het eens met de advocate hierboven; een scheidingszaak is een zakelijke overeenkomst over de verdeling. als je er heel emotioneel in gaat kost het je een bErg energie, die je dus niet kunt besteden aan de wederopbouw (of aan een prettiger manier van rouwen). bovendien loop je de kans dat je je belangen uit het oog verliest als je zou focussen op wraak. waar het om gaat is dat je verder kunt hierna, niet dat je je gram haalt - tenminste niet in deze overeenkomst.
dus nogmaals: hulde, hulde. vier vandaag een feestje met jezelf want je doet het enorm goed.
o ja, enne... zo'n advies (zeker ook het mijne) is wat mensen je aanbieden he. wat je er daarna mee doet is aan jou! gooi het dus gerust bij het oud papier, als je dat de meest geschikte plaats lijkt.
[jemig zit ik alweer een advies te geven]
Een reactie posten