Verstandig

Grote Smurf had vandaag een lunchvergadering.
Ik braaf voor broodjes en chocomousse gezorgd, borden klaar gezet en de dorstigen gelaafd. Perrier en koffie à volonté.
Alé, als hij het beleefd vraagt tenminste.

De brave, hardwerkende vergaderaars wouden graag nog een tas koffie. Dus mag de secretaresse nog een keer haar Madame Arabelle impersonatie boven halen.
En ik kan dat suuuuper goed, al zeg ik het zelf.

Probleem is dat, het arm klein bedrijfje dat mij tewerkstelt (ze kunnen zich niks beters veroorloven!) maar over 4 "sjieke" tassen beschikt.
Dus heb ik die onder het motto "zal ik deze ondertussen al afruimen... " meegenomen naar de keuken. Na een kwartier onnozel en scheel kijken naar het senseo-apparaat (als ge iets beters kunt voorstellen om te doen terwijl ge staat te wachten op de volgende tas... be my guest..) de heerlijk ruikende versgemaakte koffie weer naar de vergaderzaal gebracht.

Grote Smurf (die uiteraard weet wat er in de keukenkasten van zijn fabriek staat, want de secretaresse zou er maar een keer mee moeten vandoor gaan): "En weet ge nog welke tas van wie was?"

"Qué?"
"Watbelieftere alstubelieft????"

"Of zijn't 'nieuwe' tassen??"
"Dat is verstandig van u, Sabine!"

Die denkt dus echt dat ik nog nooit van water en Dreft heb gehoord.

Ge kunt zien hoe'n hoge dunk diene van mij heeft.
Nen héééél hogen.

Hij vindt mij zelfs VERSTANDIG!!
En nu gij! Nah.