woensdag 27 december 2006

Telefoon

Ik heb ze eventjes aan de lijn gehad.

Ze waren heel blij met de cadeautjes die hij voor hen gekocht had en super-veel-beter-dan-mij-lief valt blijkbaar ook heel goed mee.
Ze heeft lekker eten gemaakt (vis zoals jij maakt mama!!) en staartjes in hun haar en 'ze is grappig, we moeten veel lachen!' 'En we zijn niet meer boos op papa omdat de cavia's dood zijn.'

Ik ben hier gelukkig mee, want ik weet dat ik als 'mama' sowieso een streepje (of DIKKE streep) voor heb. De kinderen hebben al zoveel te verwerken dat ze elk beetje liefde, gezelligheid en huiselijke warmte kunnen gebruiken en als ze dit van hem en super-veel-beter-dan-mij-lief krijgen, dan hoef ik mij tenminste geen zorgen te maken als ze daar zijn.

Ik geloof niet dat ze zich ooit zoveel aan haar zouden kunnen hechten dat ze een 'bedreiging' vormt, vermits ze haar toch zeer zelden zullen zien en àls dan denk ik dat dit eerder ligt aan mij en niet aan haar.

Ik zal deze nacht in ieder geval geruster slapen, wetende dat ze zich goed voelen.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Weet je, dit is geen strijd, een mama blijft steeds een mama. En niets is beter dan de mama. "Mama is the best", zegt mijn schoonmoeder altijd, vooral als de kinderen op logement naar mij beginnen te vragen. Het is goed dat ze zich goed voelen en dat ze daardoor hun gevoelens een beetje kunnen ordenen. Niet meer boos zijn op papa. Later, als ze groter zijn en alles veel beter begrijpen, zullen ze nog tijd genoeg hebben voor boosheid en frustratie. Nu, als kind, moeten ze gelukkig zijn, en het gevoel hebben dat het mag. Dàt is wat telt. En nu kan jij een beetje aan jezelf denken, dàt is ook belangrijk !!! Slaap zacht ....
Geertrui

Anoniem zei

Niets aan het commentaar van Geertrui toe te voegen.
Wat heerlijk dat jij zo flexibel en realistisch bent mbt je kinderen. Wat HIJ dan ook geflikt heeft tov van jou en jullie huwelijk hij blijft ook de vader van deze kinderen. Het is dan ook goed als ze het bij hem ook gezellig hebben.
Fijn dat de kinderen genieten en klasse zoals jij ermee omgaat.

@nn zei

Helemaal mee eens. Het ontroert me ook een beetje, want ik denk dat dit als mama toch aartsmoeilijk moet zijn. Je kinderen zomaar overleveren aan diegene die je zoveel pijn heeft gedaan en ook nog aan iemand anders die je het meeste haat, terwijl je zelf alleen en eenzaam achterblijft, leeg vanbinnen want jij bent je minaar kwijt, jij hebt nu niemand om je liefde mee te delen. Het moet toch ook weer pijn doen. Toch kan ik me voorstellen wat een gerust gevoel het je moet geven om je kinderen blij en content aan de telefoon te krijgen. Het is tenslotte hun papa en ze kunnen inderdaad alle liefde van hem heel erg gebruiken. Laat ze maar kind en gelukkig wezen. En inderdaad, niemand kan je positie als mama bedrijgen, niemand.
Het aftellen is nu in ieder geval veel minder pijnlijk voor jou. Heb toch een klein beetje een fijn einde voor 2006 en een goede en positieve start voor 2007, een jaar om toch een beetje naar uit te kijken, je leven zal er volgend jaar in ieder geval weer helemaal anders uitzien.
Dikke knuffel uit Californie.